Το δίκιο και το άδικο του Μαρτίνς

Στην καθιερωμένη εβδομαδιαία συνέντευξή του στη NOVA, ο Πέδρο Μαρτίνς απάντησε σε σχετική ερώτηση πως η κριτική είναι καλοδεχούμενη, αλλά το πιθανότερο είναι ότι εάν ο χρόνος γύριζε πίσω θα έκανε τις ίδιες επιλογές με αυτές που στελέχωσαν τις ενδεκάδες του Ολυμπιακού στα παιχνίδια του Φεβρουαρίου. Σε αυτά που χάθηκε οριστικά το πρωτάθλημα στην Τούμπα, η πρόκριση από την Ντιναμό Κιέβου και το Κύπελλο με τον ταπεινωτικό αποκλεισμό από την Λαμία.

Σε μεγάλο βαθμό, ο Μαρτίνς έκανε αυτή τη δήλωση περισσότερο για να υπερασπιστεί την ομάδα του, τους παίκτες που αγωνίστηκαν σε αυτά τα παιχνίδια και - με εξαίρεση το εντυπωσιακό δεύτερο ημίχρονο με την ΑΕΚ -, δεν τα κατάφεραν να ανταποκριθούν ούτε σε δύσκολες ούτε σε πολύ απλές συνθήκες. Δεν θέλησε ο Μαρτίνς να προστατεύσει τον εαυτό του, λέγοντας ότι οι αποφάσεις που πήρε ήταν οι ενδεδειγμένες, ασχέτως εάν δεν έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Για ασπίδα στην ομάδα το έκανε.

Σίγουρα έχει δίκιο όταν δηλώνει πως κανένας άλλος δεν ξέρει καλύτερα την ομάδα και συγκεκριμένες λεπτομέρειές της, από τον ίδιο. Σίγουρα ένας προπονητής γνωρίζει περισσότερο απ' όλους τον τρόπο που θα προετοιμάσει την ομάδα του για κάθε παιχνίδι της. Αναλόγως με τα προβλήματα που υπάρχουν ή τις ειδικές περιστάσεις του κάθε αγώνα.

Προφανώς η υλοποίηση της προετοιμασίας για τα παιχνίδια της Τούμπας ή με τους Ουκρανούς δεν ήταν η αναμενόμενη από τον προπονητή του Ολυμπιακού. Φυσικά κι εκεί έχει κι ο ίδιος - πέραν τον παικτών - συγκεκριμένες ευθύνες. Άλλος μπορεί να τις θεωρεί μεγάλες, άλλος μικρότερες, σημασία έχει ότι υπάρχουν. Δίχως να μειώνουν το έργο που έχει κάνει για την οργάνωση αυτή της ομάδας και την ποιοτική αναβάθμισή της σε σχέση με τις προηγούμενες σεζόν.

Εκεί, όμως, που ο Μαρτίνς δεν μπορεί να έχει άλλοθι ή δικαιολογίες είναι για το παιχνίδι με την Λαμία. Αυτό που έφερε τον Ολυμπιακό σε τόσο δυσμενή θέση πολύ νωρίς στη σεζόν. Κι αυτό που θα γίνει μάθημα ζωής για τον ίδιο. Εκείνο που πιστεύω ότι θα έπρεπε να πει ο προπονητής είναι ότι «περίμενα πως θα προκριθούμε μετά το 3-3 του πρώτου αγώνα, δεν πίστευα ποτέ πως θα χάναμε από την Λαμία στο γήπεδό μας και γι΄αυτό κράτησα βασικούς επιθετικούς εκτός αγώνα. Κι όταν τους έβαλα ήταν αργά. Είναι ένα μάθημα που δεν θα ξεχάσω ποτέ στην συνέχεια της καριέρας μου, ότι κανένα ματς δεν το υποτιμάμε και δεν το αφήνουμε στην τύχη του».

Κάπως έτσι θα έπρεπε να τοποθετηθεί ο Μαρτίνς και να εξηγήσει γιατί θεώρησε σημαντικότερο το παιχνίδι με τον ουραγό Απόλλωνα για ένα χαμένο πρωτάθλημα, από ένα ματς Κυπέλλου το οποίο πρώτα έπρεπε να «καθαρίσουν» οι βασικοί της ομάδας και μετά να γίνουν αλλαγές και να δοθούν ανάσες. Όχι ανάποδα, να τρέχει δηλαδή ο Ολυμπιακός και τελικά να μη φτάνει με όλα όσα συνέβησαν από αστοχία, γκαντεμιά, διαιτησία και αντίπαλο γκολκίπερ.

Άσχετα με τη γνώμη του καθενός για το αν ο Μαρτίνς είναι καλός προπονητής ή όχι και το αν αξίζει να μείνει κι άλλο στον Ολυμπιακό ή όχι, το ότι έκανε εντελώς λάθος θεώρηση και διαχείριση του αγώνα με την Λαμία δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, παρότι δεν μπορούσε ο ίδιος να σπρώξει την μπάλα στα δίχτυα στις αμέτρητες ευκαιρίες που έχασαν οι παίκτες του. Όλο το κλίμα στον Ολυμπιακό θα ήταν τώρα εντελώς διαφορετικό σε περίπτωση που είχε αποφευχθεί αυτό το ιστορικό κάζο. Ασχέτως εάν είχε προηγηθεί η αποτυχία στο πρωτάθλημα ή ο αποκλεισμός από την Ευρώπη.