Ο Χασάν και ο Λεβαντόφσκι

Περί Αχμέντ Χασάν ο λόγος, ο οποίος, με το χατ-τρικ που σημείωσε στη νίκη με 5-1 επί του ΟΦΗ, προκάλεσε ποικίλα σχόλια στις τάξεις των οπαδών του Ολυμπιακού, τα περισσότερα από τα οποία όμως ήταν αρνητικά προς το πρόσωπό του!

Έψαξα μία προς μια τις 22 αγωνιστικές που έχουν κυλήσει και δεν το είδα πουθενά. Ο Αιγύπτιος φορ πρέπει να είναι ο μοναδικός MVP αγώνα της φετινής Σούπερ Λιγκ που «στολίστηκε» με τόσα επίθετα από τους φίλους της ομάδας του μετά από τη βράβευσή του!

Τι έκανε (ή τι δεν έκανε) για να αξίζει τέτοια συμπεριφορά; Ας πάρουμε πρώτα τους αριθμούς του, που (υποτίθεται ότι) λένε την αλήθεια. Ο Χασάν έχει σημειώσει 7 γκολ σε 15 παιχνίδια. Για σέντερ φορ (και μάλιστα του Ολυμπιακού) δεν είναι πολλά. Δεν είναι όμως και λίγα.

Από την άλλη, έχει σκοράρει μόνο σε τέσσερις αγώνες: ένα γκολ απέναντι σε ΑΕΚ, Άρη, Πανιώνιο και τρία προχτές στον ΟΦΗ. Που πάει να πει ότι στα υπόλοιπα 11 ματς που αγωνίστηκε ήταν «άκαπνος».

Και πάλι όμως, δεν μπορείς να παραβλέψεις το γεγονός ότι τα γκολ που έβαλε στο «Κλεάνθης Βικελίδης» και στη Νέα Σμύρνη ήταν «χρυσά», αφού χάρη σε αυτά ο Ολυμπιακός πήρε πολύτιμες νίκες στην κούρσα του πρωταθλήματος.

Ύστερα είναι και το άλλο. Οι 15 συμμετοχές του δεν είναι γεμάτες. Όλα κι όλα ο Χασάν έχει παίξει 822 λεπτά, κάτι που σημαίνει ότι κατά μέσο όρο βρίσκεται στο τερέν σκάρτα 55 λεπτά ανά αγώνα.

Η ευστοχία του (7 γκολ σε 26 τελικές προσπάθειες) δεν βγάζει μάτια αλλά πάντως είναι καλύτερη από του πρώτου σκόρερ του πρωταθλήματος Ευθύμη Κουλούρη ο οποίος μετράει 15 γκολ σε 66 προσπάθειες.

Απλά, το ένα γκολ ανά τέσσερις αγώνες δεν παραπέμπει σε αυτό που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε «βαρβάτο φορ». Κι εδώ είναι που γίνεται η… παρεξήγηση, δεδομένου ότι ο Χασάν δεν κρίνεται ως… Χασάν αλλά ως Λεβαντόφσκι (για παράδειγμα).

«Λεβαντόφσκι» δεν είναι σίγουρα και ούτε ποτέ θα γίνει. Όσο και να βελτιωθεί στη συνέχεια της καριέρας του, πάντα θα είναι ο φτωχός πλην τίμιος Χασάν που μια ζωή θα παλεύει για να βρει στον ήλιο μοίρα, ήτοι μια θέση στο ρόστερ κάποιας ευρωπαϊκής ομάδας.

Αυτόν γνώριζε καλά ο Πέδρο Μαρτίνς (από τη προηγούμενη συνεργασία τους στη Ρίο Άβε), αυτόν πήρε (δανεικό από τη Μπράγκα) με τα λεφτά που είχε στη διάθεσή του το καλοκαίρι για να ψωνίσει σέντερ φορ.

Και είναι αλήθεια ότι είχε έναν καλύτερο Χασάν στο μυαλό του όταν έκανε την επιλογή του: Τον 23χρονο Χασάν της σεζόν 2014-15 κατά την οποία είχε σημειώσει 15 γκολ και είχε δώσει δύο ασίστ αγωνιζόμενος σε 35 παιχνίδια.

Ο Πορτογάλος πίστεψε ότι θα μπορούσε να τον αναγεννήσει, μετά το πισωγύρισμα που είχε η καριέρα του στην Μπράγκα, αλλά οι συνθήκες (συχνοί τραυματισμοί του ποδοσφαιριστή, δημιουργία μια νέας ομάδας) δεν τον βοήθησαν στο έργο του.

Κι ο Χασάν χρειάζεται αρκετή δουλειά για να γίνει αυτό που λέμε «αξιόπιστος φορ» δεδομένου ότι του λείπουν αρκετά πράγματα ακόμη (ιδιαίτερα στον τεχνικό τομέα) για να φτάσει στο σημείο να θεωρηθεί «καλή λύση» για τον Ολυμπιακό. Άχρηστο, όμως σε καμιά περίπτωση δεν μπορείς να τον πεις. Ίσα- ίσα που είναι φιλότιμος, πειθαρχημένος και μαχητής…

Μη πιάσουμε τώρα τις συγκρίσεις με τον… Λεβαντόφσκι… Σίγουρα δεν είναι «Φέλιξ Αμπουάγκουε» που το 1998 (λέγεται ότι) στοίχισε 1 δις στον Κόκκαλη όταν τον έφερε από την Αλ Αχλι για να σχίσει τα δίχτυα και αντί αυτού έβαλε 1 γκολ (κι αυτό με πέναλτι) σε 11 συμμετοχές…