Ένα ημίχρονο δεν φτάνει ποτέ στο Καραϊσκάκη…

Ο Μανόλο Χιμένεθ, στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε του ντέρμπι, είπε πως υπάρχει εξήγηση για το δεύτερο ημίχρονο και την κατάρρευση της ομάδας του, αλλά δεν μπορεί να την πει ανοιχτά… Και συμπλήρωσε πως για να παίξει ενενήντα λεπτά η ομάδα σε αυτόν τον ρυθμό θα πρέπει να είναι δυνατή.

Δικαιολογημένα όλων το μυαλό πήγε στη φυσική κατάσταση και εξέλαβαν την τοποθέτηση του Ισπανού καρφί για τον προηγούμενο. Βέβαια δεν θέλησε να το πει στα ίσια ο Μανόλο ούτε στη νέα σχετική ερώτηση που του έγινε.

Σε κάθε περίπτωση θα συμφωνήσουμε σε ένα πράγμα μαζί του. Ότι ένα ημίχρονο δεν θα είναι ποτέ αρκετό σε μια ομάδα να κερδίσει στο «Καραϊσκάκης». Η ΑΕΚ είχε σαράντα πέντε καλά λεπτά, αλλά έκτοτε τίποτε. Ο Ολυμπιακός θα την τιμωρούσε γι’ αυτή την αδυναμία της και το έκανε. Πόσο μάλλον από τη στιγμή που βρήκε γρήγορα ρυθμό.

Βέβαια το να τα ρίχνει ο νέος στον προηγούμενο είναι το πιο εύκολο πράγμα και το κάνουν κατά κόρον οι προπονητές. Είναι η εύκολη δικαιολογία και βολεύει. Όμως τα τέσσερα γκολ είναι πολλά… Μπορείς να χάσεις, αλλά όχι να διασυρθείς. Ο Χιμένεθ έκανε κι αυτός τα λάθη του. Όσο διαβασμένος φαινόταν στο πρώτο ημίχρονο τόσο αδιάβαστος πιάστηκε στο δεύτερο.

Ο Ολυμπιακός είχε δύο πολύ καλές ευκαιρίες να σκοράρει στο πρώτο μέρος, αλλά πέραν αυτών η ΑΕΚ επέβαλε το παιχνίδι της. Και το έκανε με έναν συγκεκριμένο τρόπο: Πιέζοντας ψηλά τον αντίπαλό της, προσπαθώντας να μην επιτρέψει το εύκολο κατέβασμα της μπάλας. Το σχέδιο βγήκε και με το παραπάνω. Όχι μονάχα δυσκόλεψε τη μετάβαση του παιχνιδιού των γηπεδούχων, αλλά κατάφερε κιόλας η «Ένωση» να βρει σκορ και φάσεις από την πίεσή της ψηλά.

Ο Χιμένεθ δικαιώθηκε μόλις στο 3’ για την έμπνευσή του να βάλει στο ματς τον Κλωναρίδη. Ο «κιτρινόμαυρος» εξτρέμ έκλεψε την μπάλα (προϊόν της πίεσης για την οποία ήδη γράψαμε) και βγήκε ταχύτατα στην κόντρα από τα δεξιά για να σεντράρει και να γίνει το 1-0. Ούτε ο πιο φανατικός υποστηρικτής του Κλωναρίδη δεν θα περίμενε ότι ο ντεφορμέ μεσοεπιθετικός θα γινόταν τόσο καθοριστικός για την ομάδα του τόσο νωρίς στο ματς.

Το ξαφνικό γκολ «πάγωσε» τους γηπεδούχους και τους έκοψε την ορμή. Ό,τι καλύτερο για τους ποδοσφαιριστές της «Ένωσης» καθώς γλίτωσαν το σφυροκόπημα των πρώτων λεπτών που περίμεναν από τον Ολυμπιακό.

Στο 18’ πάντως ο Μπάρκας και ο Τσόσιτς δεν αντέδρασαν σωστά σε σέντρα του Φορτούνη και ο «Δικέφαλος» γλίτωσε από καθαρή τύχη την ισοφάριση στην κεφαλιά του Ζιλ Ντίας.

Ο Τσόσιτς έκανε γκάφα και στο 23’ με λάθος γύρισμα στον Μπάρκα και πάλι όμως η ΑΕΚ στάθηκε τυχερή και δεν το πλήρωσε.

Ως το τέλος του ημιχρόνου η ΑΕΚ απείλησε τον Ολυμπιακό και για δεύτερο τέρμα. Είδε ότι μπορούσε να ξεμυτίσει, πως τα σέντερ μπακ του αντιπάλου είχαν προβλήματα και «χτύπησε». Ο Πόνσε είχε πολλές αντοχές και μάρκαρε μέχρι και τον Σα! Ο Λιβάγια δυνατός επίσης. Το παιχνίδι της «Ένωσης» γινόταν κυρίως από τα αριστερά λόγω Μάνταλου. Ο Κλωναρίδης από την άλλη πλευρά είχε διαφορετική διπλή αποστολή: Να πρεσάρει το αριστερό μπακ και να φύγει στην κόντρα στη φάση (αντ)επίθεσης της ομάδας του.

Όλα αυτά για την ΑΕΚ στο πρώτο μέρος. Στην επανάληψη τα πάντα άλλαξαν. Ο Ολυμπιακός πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα την «Ένωση». Γρήγορο γκολ και την πίεσε εκείνος ψηλά. Στο 57’ ο Μπακασέτας πήρε τη θέση του Κλωναρίδη. Ήταν η πρώτη κίνηση του Χιμένεθ από τον πάγκο για να διορθώσει τα κακώς κείμενα της ομάδας του.

Όχι όμως δεν τα διόρθωσε αλλά η εικόνα της έγινε ακόμα χειρότερη. Αλήθεια όμως, έγινε ή την έκανε ο προπονητής της; Καλό το ερώτημα καθώς πολλοί είπαν ότι ο ταχύτατος Κλωναρίδης κρατούσε τον αντίπαλο μπακ στην άμυνά του ενώ ο αργός Μπακασέτας του έδωσε κάθε δικαίωμα να ανεβαίνει.

Ο Ολυμπιακός συνέχισε να κυριαρχεί και να πιέζει, με την «Ένωση» να μην μπορεί να βγει στην επίθεση σωστά. Τελικά δέχθηκε και δεύτερο τέρμα και ο Χιμένεθ σήκωσε τον Γαλανόπουλο. Ήθελε να φρεσκάρει το κέντρο του βγάζοντας τον Άλεφ. Που, η αλήθεια είναι, στο δεύτερο μέρος έκανε κάμποσα λαθάκια. Πάντως τίποτε δεν άλλαξε προς το καλύτερο για την ΑΕΚ και ήρθαν άλλα δύο γκολ.

Πλέον ο Ισπανός καλείται να δουλέψει πάνω σε αυτά που ξέρει αλλά δεν θέλει να πει… αλλά και στην ψυχολογία των παικτών του. Διότι όταν φεύγεις με τέσσερα γκολ από το Καραϊσκάκη, θέλει δουλειά για να επιστρέψεις από το σοκ. Ο Χιμένεθ άλλωστε θυμάται και το 6-0 πριν λίγα χρόνια, που πάλι αποχώρησε με το κεφάλι σκυμμένος από το Φάληρο.