Ο Σολδάνο και η... «Σοφία»

O Φράνκο Σολδάνο, το νέο μεταγραφικό απόκτημα του Ολυμπιακού, έφτασε στη χώρα μας ταυτόχρονα με τη «Σοφία», το σφοδρό κύμα κακοκαιρίας που πλήττει την Ελλάδα τις τελευταίες μέρες. Πιο κρύα υποδοχή δεν θα μπορούσε να συναντήσει ένας άνθρωπος που άφησε πίσω το καλοκαίρι στην πατρίδα του.

Οι καιρικές συνθήκες είναι το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να συνηθίσει ερχόμενος στον Ολυμπιακό αυτή την εποχή, όχι απλά για να παίξει αλλά για να κάνει τη διαφορά στην επίθεση, που έχει απόλυτη ανάγκη από έναν φορ ο οποίος θα μετουσιώνει σε γκολ τις άπειρες φάσεις που δημιουργεί η ομάδα.

Ο Σολδάνο έρχεται από μια πόλη (Σάντα Φε) όπου οι χειμώνες είναι γενικά ήπιοι, σπάνια η θερμοκρασία μπορεί να πέσει κάτω από τους 0 ° C στις κρύες νύχτες του χειμώνα. Τα καλοκαίρια, δε, είναι γενικά ζεστά και υγρά με τη θερμοκρασία να ξεπερνά πάντα τους 35 ° C . Μπορεί να φτάσει, μάλιστα, και τους 45 ° C .

Αν ήταν Βορειοευρωπαίος, ο ελληνικός χειμώνας θα του φαινόταν τόσο λάιτ, που θα έβγαινε στο γήπεδο με κοντομάνικο. Αλλά για αυτόν, που βρέθηκε μέσα σε λίγες ώρες από τους 25 βαθμούς στους μηδέν, η «Σοφία» και οι… συγγενείς της, ορθώνουν το πρώτο εμπόδιο στην προσαρμογή του στο νέο περιβάλλον.

Στην πορεία, θα βρει και άλλα, που είναι γνώριμα σε όλους τους Αργεντινούς ποδοσφαιριστές, είτε πρόκειται για καταξιωμένους, είτε για φερέλπιδες, οι οποίοι περνούν για πρώτη φορά τον Ατλαντικό, με την προσδοκία να παίξουν μπάλα και να κάνουν την τύχη τους στην Ευρώπη.

Δεν χρειάζεται να είσαι του… Χάρβαρντ για να ξέρεις ότι οι επιδόσεις ενός ατόμου στην εργασία εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την ομαλή μετεγκατάστασή του. Από το πόσο γρήγορα, δηλαδή, θα εγκλιματιστεί στο νέο περιβάλλον και θα μπει στο πετσί του καινούργιου του ρόλου.

Ειδικά στο ποδόσφαιρο η προσαρμογή δεν είναι εύκολη για κανένα παίκτη. Πόσο μάλλον για ένα επαρχιόπαιδο όπως ο Σολδάνο (η Σάντα Φε απέχει 400 χιλιόμετρα από το Μπουένος Άιρες) το οποίο μέχρι τώρα, όχι από τα σύνορα της χώρας δεν βρήκε, αλλά ούτε καν είχε απομακρυνθεί από τα όρια της περιφέρειάς του.

Ούτε μπορεί να αγνοηθεί το γεγονός ότι αγωνιζόταν σε μια μικρομεσαία ομάδα της Αργεντινής (την Ουνιόν) που δεν διεκδικεί ποτέ τίποτα και τώρα έρχεται στην πιο πετυχημένη ομάδα όλων των εποχών στην Ελλάδα, με σκοπό να τη βοηθήσει να επιστρέψει στους τίτλους.

Η προσαρμογή θα ήταν σαφώς πιο εύκολη, αν μιλούσαμε για έναν αμυντικό, που δεν χρειάζεται να κάνει πολλά, δυο-τρία καλά τάκλιν είναι αρκετά, για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή και την αγάπη της εξέδρας. Μα, εδώ έχουμε να κάνουμε με επιθετικό και, ως γνωστό, ο επιθετικός κρίνεται αποκλειστικά και μόνο από τα γκολ που σημειώνει.

Πολλά, βεβαίως, θα εξαρτηθούν και από τον χαρακτήρα του Σολδάνο. Από το πόσο σκληρόπετσος είναι για να αποκρούσει τα τυχόν φαρμακερά βέλη που θα δεχθεί και από το πόσο διατεθειμένος είναι να παλέψει για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Αν δώσουμε όμως βάση στα λόγια του Ρότσα (στο ΦΩΣ) «όλοι οι Αργεντινοί ξέρουν από πίεση, διότι το δόγμα εκεί είναι «ή δουλεύεις σκληρά στο ποδόσφαιρο και πετυχαίνεις, ή πεινάς», ο Σολδάνο έχει τα ψυχικά εφόδια για να πετύχει.

Στα συν του επίσης καταγράφεται το γεγονός ότι ξεκινά την καριέρα του στην Ελλάδα από χαμηλά και όχι από ψηλά, όπως συνέβη με τον συγχωρεμένο Φούνες που ήρθε στον Ολυμπιακό το 1988 στα ντουζένια του. Με άλλα λόγια έχει περιθώρια βελτίωσης. Πίστωση χρόνου μόνο θα χρειαστεί κι ας μη βιαστεί ο κόσμος να τον κρίνει…