Το χρήμα δεν είναι το παν για τον Σολδάνο και το απέδειξε...

Το «ΦΩΣ» βρήκε παλιότερες συνεντεύξεις του παίκτη στα ΜΜΕ της Αργεντινής και σας παρουσιάζει την πιο χαρακτηριστική από αυτές, για να καταλάβετε πώς σκιαγραφεί ο ίδιος τον εαυτό του…

Στην ηλικία που παίρνει ο Ολυμπιακός τον Φράνκο Σολδάνο, και βγαίνοντας πρώτη φορά έξω από την Αργεντινή, μετράει τι χαρακτήρα έχει ο παίκτης, τι μυαλό, τι προσωπικότητα. Αν είναι… τρελοκομείο, δύσκολα προσαρμόζεται. Αν είναι όπως πρέπει, δεν θα αργήσει να γίνει ένα με την ομάδα.

Έψαξα, λοιπόν, να βρω συνεντεύξεις που έχει δώσει στην Αργεντινή. Λόγω του ότι γνωρίζω ισπανικά, μπόρεσα να βρω και αυτές που έχει δώσει σε κάμερα ή ράδιο. Το συμπέρασμα; Ο Ολυμπιακός παίρνει ισορροπημένο στα μυαλά του παίκτη, όχι «κωλόπαιδο», παίκτη που ξέρει τι θέλει και έχει στόχο από καιρό να προχωρήσει προς τα πάνω βήμα βήμα. Ο Ολυμπιακός δεν παίρνει… φραγκοφονιά. Ο Σολδάνο μού έκανε καλή εντύπωση ως προσωπικότητα. Θα καταλάβετε παρακάτω, διαβάζοντας τα λεγόμενά του.

Πρώτ’ απ’ όλα να σας πω ότι είναι πολύ δημοσιογραφικός, πολύ επικοινωνιακός.
Τον είδα να δίνει συνεντεύξεις σε εφημερίδες, να δίνει συνέντευξη σε ραδιόφωνο, σε κάμερα, μέχρι και που μπήκε σ’ ένα αυτοκίνητο μέσα και έδινε συνέντευξη στον δημοσιογράφο, ο οποίος οδηγούσε στους δρόμους της πόλης! Εμένα, μεταγραφές τύπου Τουρέ δεν μου αρέσουν, προτιμώ μεταγραφές τύπου Καμαρά και Σισέ. Θέλω να έχει δίψα, φιλοδοξία και αθλητικότητα ο παίκτης. Σε ό,τι κάνεις στη ζωή, τον μεγαλύτερο ρόλο παίζει η διάθεση.

Για να μην σας κουράσω με συνεντεύξεις του Σολδάνο, διάλεξα μία να διαβάσετε, γιατί αυτή περιέχει περισσότερο από κάθε άλλη την προσωπικότητα και τον τρόπο σκέψης του Αργεντινού. Τη έδωσε στο Radio Sunchales 95,7 όταν είχε κάνει την έκρηξή του πρώτη φορά και είχαν αρχίσει να ενδιαφέρονται γι’ αυτόν ομάδες από το εξωτερικό, πριν από έναν χρόνο, όταν άρχισε να γίνεται ντόρος γύρω από το όνομά του. Λίγους μήνες μετά, τον πλησίασε ο Ολυμπιακός. Είχε κάνει τα κονέ του και τα κουμάντα του ο Ολυμπιακός...
«Μόνο ποδόσφαιρο»

Μεταφράζω, λοιπόν, από τα ισπανικά στα ελληνικά. Του λέει ο δημοσιογράφος: «Κάθε μέρα εμφανίζεται ένας σύλλογος που σε θέλει».

Απαντά ο Σολδάνο: «Πρέπει να μένω στο περιθώριο, γιατί αν έχεις το κεφάλι σου σε αυτά τα πράγματα, χάνεις τον δρόμο σου. Προσπαθώ να σέβομαι τα μίντια, πρέπει να δίνει ένας παίκτης συνεντεύξεις όταν τα πάει καλά, αλλά και όταν τα πάει άσχημα. Όμως, πάντα λέω το ίδιο. Για τις προσφορές ομάδων υπάρχει ο μάνατζέρ μου. Εγώ, ως παίκτης, οφείλω να διαλέξω ομάδα όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Τώρα πρέπει να παίζω ποδόσφαιρο και να το κάνω καλά, γιατί μόνο έτσι θα έρθει η στιγμή που θα σκεφτώ το επόμενο βήμα προόδου».

Δ.: «Κόντεψε να πάθει συγκοπή ο Μαντελόν όταν του είπες για το διαβατήριο;» (ο Μαντελόν είναι πρώην παίκτης της Ουνιόν Σάντα Φε, γεννημένος στην πόλη Σάντα Φε και προπονητής της τότε).

Σ.: «Του το εξήγησα και μου είπε να προχωρήσω μπροστά. Είναι κάτι που ανοίγει τις πόρτες για πράγματα περισσότερα από το ποδόσφαιρο. Προφανώς και είναι ένα κλειδί για τις ευρωπαϊκές αγορές... Υπάρχουν τρεις ξένοι μόνο σε κάθε ομάδα».

Εδώ η ερώτηση του δημοσιογράφου έχει ενδιαφέρον, όπως και η απάντηση του Σολδάνο: «Ονειρεύεσαι κάποιο πρωτάθλημα συγκεκριμένο στο μέλλον; Έχεις προτίμηση κάπου που θα αισθάνεσαι πιο άνετα;».

Απάντηση του παίκτη: «Δεν ξέρω αν είναι πιο άνετα, αλλά πιο κοντινό σ’ εμάς είναι το ιταλικό πρωτάθλημα και ως προς τον τρόπο ζωής (έχει ιταλικό διαβατήριο άλλωστε). Το αγγλικό και το ισπανικό είναι κάτι διαφορετικό. Στην Ιταλία είναι παρόμοια η κατάσταση, 4-4-2 όπως εμείς (θέλει λοιπόν το 4-4-2, του αρέσει)».

Και συνέχισε ο Αργεντινός: «Οποιοδήποτε από αυτά τα τρία πρωταθλήματα, είναι ένα όνειρο. Πρώτα ονειρευόμουν να παίξω στην Ουνιόν ντε Σαντσάλες (ομάδα μικρών κατηγοριών). Μετά να παίξω στην πρώτη κατηγορία της Αργεντινής, το οποίο μου έδωσε η Ουνιόν Ντε Σάντα Φε. Και πλέον ονειρεύομαι να παίξω στην Ευρώπη (ο Ολυμπιακός, λοιπόν, είναι το βήμα προόδου στο μυαλό του, είναι το όνειρο που του ανοίγει για την Ευρώπη. Ήξερε ότι δεν είναι έτοιμος για να πάει κατευθείαν εκεί, γιατί είναι μυαλωμένος).

«Ως ρεζέρβα»

Το ότι είναι ταπεινός φαίνεται και από ένα απόσπασμα που ήταν στο τέλος, αλλά το βάζω εδώ. Ο ίδιος είπε από μόνος του πόσο τον είχαν του πεταματού! Και πώς άλλαξε αυτό μέσα σε 3 χρόνια. Πώς, από εκεί που δεν τον είχαν ούτε για τις ρεζέρβες, έγινε απαραίτητος στην πρώτη ομάδα.

Σολδάνο: «Πιστεύω ότι ο Μαντελόν δεν με ήξερε καν όταν με πήρε η ομάδα (τον αγόρασε η Ουνιόν στα 20 του με ελάχιστα λεφτά, γύρω στα 40.000 ευρώ). Αυτή είναι η καθαρή αλήθεια. Μάλιστα, τη μέρα που με παρουσίασαν, ο προπονητής είπε: «Και εδώ είναι αυτός ο κοκκαλιάρης που παίζει 9άρι», (γελάει ο Σολδάνο και συνεχίζει): Η πραγματικότητα είναι ότι πάντα υπήρχαν στην ομάδα μεγάλοι επιθετικοί. Η αλήθεια είναι ότι με πήραν ως ενισχυτική ρεζέρβα τότε. Τον πρώτο καιρό δεν έπαιζα καθόλου, όχι μόνο δεν έπαιζα στην πρώτη κατηγορία με την πρώτη ομάδα, αλλά ούτε στη δεύτερη ομάδα έπαιζα. Διότι ήταν επανδρωμένη με παιδιά που έρχονταν από τις Ακαδημίες του συλλόγου. Μια μέρα, λοιπόν, πήγα και έπιασα τον προπονητή χωρίς να κοκκινίσω και του είπα: «Δεν μπορείς να με στέλνεις να παίζω στο τοπικό, χρειάζεται να παίζω ποδόσφαιρο και να μετακινηθώ». Ο προπονητής έστειλε σκάουτ να με δουν στο τοπικό, έπαιξα μόνο δύο ματς και αυτό ήταν, άρχισα μετά να παίρνω χρόνο και στην πρώτη κατηγορία».

Το «ασχημόπαπο», λοιπόν, στα 20, που το είχαν για «πέταμα» στην Ουνιόν, που δεν έπαιζε ούτε στις ρεζέρβες αυτής της μικρομεσαίας ομάδας στην Αργεντινή, έγινε το πρώτο αστέρι της και μάλιστα την εποχή που έδωσε τη συνέντευξη, η Ουνιόν ήταν η ομάδα-έκπληξη στο αργεντίνικο πρωτάθλημα!

Του λέει ο δημοσιογράφος: «Η Ουνιόν είναι 3η, εσύ είσαι ο σκόρερ, και είναι η ευκαιρία να μπείτε για πρώτη φορά στη διεκδίκηση ενός τροπαίου και ταυτόχρονα εμφανίζονται ομάδες να ενδιαφέρονται για σένα».

Η απάντηση από τον Σολδάνο: «Δεν καίγομαι να φύγω, είμαστε μια ομάδα πολύ νέα, έχουμε πολλά νέα παιδιά, έχουμε μία ομαδική συμφωνία. Πρώτα να μαζέψουμε πόντους για να αποφύγουμε τον υποβιβασμό και να δώσουμε έτσι ηρεμία στην ομάδα. Όταν νικήσαμε την Ντέφενσορ, ο προπονητής μάς είπε στα αστεία να... βγάλουμε μια φωτογραφία τον πίνακα της βαθμολογίας, να τη φυλάξουμε! Πέρασαν οι αγωνιστικές όμως και παραμείναμε ψηλά. Για το μέλλον έχω στο μυαλό μου πώς να βοηθήσω την ομάδα, θα είναι για να τρελαθούμε, λέγοντας ότι διεκδικούμε ένα τρόπαιο».

«Θέλω να παίζω»

Επιμένει ο δημοσιογράφος ρωτώντας τον για την περίπτωση που έρθει πρόταση γι’ αυτόν, η οποία θα βοηθήσει οικονομικά την Ουνιόν.

Απαντάει ο παίκτης και δείχνει ότι έχει προγραμματισμό και το μυαλό μέσα στο κεφάλι του, δεν πάει για την αρπαχτή: «Υπάρχουν πολλά που πρέπει να λάβω υπόψη μου. Δεν είναι το παν τα λεφτά... Είναι το ποδόσφαιρο πάνω απ’ όλα, η χώρα, η κουλτούρα. Δεν είναι το ίδιο να πας στην Κίνα ή στη Ρωσία... Εκεί είσαι χωρίς να μιλάς με κάποιον επί ένα μήνα! Έχω μια ηλικία που είναι για να παίζω, μένοντας στην Ουνιόν ή πηγαίνοντας σ’ ένα μέρος που θα παίζω. Δεν είναι το χρήμα μόνο για μένα» (γι’ αυτό ήθελε τον Ολυμπιακό, διότι πιστεύει ότι εδώ δεν θα τρώει πάγκο).

Στην επόμενη ερώτηση και απάντηση, βλέπουμε ότι από αυτά που λέει, ταιριάζει με τον προπονητή του Ολυμπιακού, τον Μαρτίνς! Τέτοιους παίκτες θέλει.

Του λέει ο δημοσιογράφος ότι για πολλούς η Ουνιόν είναι η έκπληξη του πρωταθλήματος και απαντάει ο Σολδάνο: «Είμαστε φτιαγμένοι ως ομάδα για να δίνουμε το 100% σε κάθε ματς! Για εμάς, ακόμα και το να παίζουμε με δέκα δίνει πλεονέκτημα διότι πρέπει να τρέξουμε περισσότερο από τον αντίπαλο, να έχουμε περισσότερη τακτική από τον αντίπαλο και να είμαστε πιο αποτελεσματικοί. Είμαστε μία ομάδα που ενοχλεί τον αντίπαλο, κανείς δεν μας βάζει από κάτω εύκολα και μην ξεχνάμε ότι χάσαμε δύο παιχνίδια απίστευτα με τη Λανούς και τη Ρίβερ».

Εδώ η ερώτηση και η απάντηση με έκανε λίγο να χλωμιάσω διότι έχει δεινοπαθήσει φέτος ο Ολυμπιακός με τις χαμένες ευκαιρίες. Του λέει ο δημοσιογράφος: «Πέταξες τις επικαλαμίδες σου τσαντισμένος για τα γκολ που έχασες στο Μονουμεντάλ (η έδρα της Ρίβερ Πλέιτ);».

Απαντάει ο παίκτης: «Δεν ξέρεις πόσο άσχημα ήμουν στα αποδυτήρια. Συντετριμμένος. Ήρθαν όμως οι πιο μεγάλοι σε ηλικία και με παρηγόρησαν, μου είπαν [θα έχεις εκατομμύρια παιχνίδια που θα χάσεις εκατομμύρια γκολ], (έτσι είναι η ζωή του στράικερ, όντως). Αλήθεια παίξαμε πολύ καλά και στα δύο παιχνίδια που χάσαμε».

Ας ελπίσουμε ότι το παιδί θα βγει περίπτωση Φουστέρ. Διότι και ο Φουστέρ άργησε να κάνει το «μπαμ». Πολύ πιο αργά από τον Σολδάνο. Μπορεί ο Αργεντίνος στα 20 να ήταν ένα τίποτα -όπως και ο ίδιος λέει- μπορεί να έφτασε στα 23 για να φανεί, αλλά τι να πούμε για τον Φουστέρ, που στα 25 του έπαιζε στη Γ' κατηγορία της Ισπανίας και στα 26 του στη Β’ κατηγορία με την Έλτσε...