O καθαρός χρόνος μπάλας

Είναι ένας (ποδοσφαιρικός) μύθος, κάτι σαν τα παραμύθια της γιαγιάς, αυτό που λέγεται ότι ένας αγώνας διαρκεί 90 λεπτά. Με τόσες διακοπές που γίνονται μέσα στο παιχνίδι, είναι ζήτημα αν παίζονται 55 λεπτά καθαρής μπάλας…

Φάουλ, πέναλτι, άουτ, πλάγια άουτ, κόρνερ, οφσάιντ, κάρτες, τραυματισμοί, ακόμη και τα… γκολ είναι παράγοντες που τρώνε λεπτά από το 90λεπτο, μειώνοντας κατά πολύ τον καθαρό χρόνο του παιχνιδιού - αλλά και της ψυχαγωγίας του θεατή.

Πως θα σας φαινόταν αν, στη βραδινή σας έξοδο, πηγαίνατε στον κινηματογράφο για να δείτε μια ταινία 90λεπτης διάρκειας και μετά από μια ώρα προβολής άρχιζαν να πέφτουν οι τίτλοι τέλους; Δεν θα νιώθατε ότι σας κορόιδεψαν;

Το ίδιο συμβαίνει και με τους ποδοσφαιρικούς αγώνες. Με τη διαφορά ότι στο γήπεδο η κοροϊδία δεν γίνεται αντιληπτή. Κι αν γίνεται, ο θεατής δεν της δίνει σημασία. Την καταπίνει σαν χάπι, μέσα στον πυρετό της νίκης.

Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τον αγώνα Ξάνθη-Ολυμπιακός στον οποίο, όπως μας πληροφορεί η στατιστική υπηρεσία της SuperLeague, σημειώθηκαν 36 φάουλ, 10 κόρνερ, 2 οφσάιντ, 6 αλλαγές, μια αποβολή, 9 κίτρινες κάρτες, δυο γκολ. Σύνολο 66 διακοπές!

Και σε αυτές δεν υπολογίζονται τα ουκ ολίγα πλάγια άουτ, οι ουκ ολίγοι τραυματισμοί, οι συχνές διαμαρτυρίες στον διαιτητή, οι μανούρες μεταξύ των παικτών, γεγονότα που δεν καταγράφονται από τη στατιστική αλλά ροκανίζουν εξίσου (ίσως και περισσότερο) τον καθαρό χρόνο του παιχνιδιού.

Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, που ακόμη και τα δέκα λεπτά των καθυστερήσεων που κράτησε ο διαιτητής στα Πηγάδια (κυρίως για τη διακοπή λόγω προβλημάτων στον φωτισμό) να είναι ελάχιστα μπροστά σε αυτά που χάθηκαν -κανονικά και με το νόμο- όση ώρα η μπάλα βρισκόταν «εντός παιδιάς».

Το ροκάνισμα του χρόνου είναι μια τακτική στρατηγική που-με τις ευλογίες των κανονισμών- ακολουθούν όλες οι ομάδες όταν αντιμετωπίζουν ισχυρότερο αντίπαλο, με σκοπό, αφενός να ανακόψουν τον ρυθμό του, αφετέρου να μειώσουν τα λεπτά της έντονης πίεσης στα καρέ τους… Άλλοτε τα καταφέρνουν, άλλοτε όχι…

Το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό. Στην Ελλάδα, ωστόσο, παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσίευσε πρόσφατα το CIES Football Obsevatory, το ελληνικό πρωτάθλημα είναι 27ο στη σχετική λίστα, που περιλαμβάνει 37 ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Στις μετρήσεις, που έγιναν από την 1η Ιουλίου μέχρι την 28η Νοεμβρίου του 2018, βρέθηκε ότι ο καθαρός χρόνος στους αγώνες της Super League αγγίζει το 54%, δηλαδή σκάρτα 49 λεπτά ανά αγώνα! Η ομάδα με τα περισσότερα χασομέρια στα παιχνίδια της είναι η Λάρισα (50.8%) ενώ τα λιγότερα εμφανίζεται να έχει η ΑΕΚ (56.6%).

Όχι πως αποτελεί παρηγοριά αλλά στο πρωτάθλημα της Πορτογαλίας, η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Στην Πριμέιρα Λίγκα ο καθαρός χρόνος μετά βίας ξεπερνά το 50% (50,9%) ενώ υπάρχει ομάδα (Φεϊρένσε) που παίζει μπάλα μόνο στα 41 από τα 90 λεπτά ενός αγώνα!

Αυτά βλέπει και το Διεθνές Ποδοσφαιρικό Συμβούλιο (Ifab), ο οργανισμός ο οποίος καθορίζει τους Κανονισμούς του Παιχνιδιού και σκέφτεται να προτείνει μια σειρά από ριζοσπαστικές αλλαγές, όπως την υιοθέτηση δυο 30λεπτων (αντί 45λεπτων) ημιχρονίων και το σταμάτημα του χρόνου κάθε φορά που η μπάλα παύει να κυλάει στο χορτάρι (όπως συμβαίνει με το μπάσκετ, δηλαδή).

Με αυτόν τον τρόπο πιστεύει ότι και οι καθυστερήσεις θα μειωθούν και το παιχνίδι θα επιταχυνθεί... Ώσπου να γίνουν (αν ποτέ γίνουν) αυτά, ο χρόνος κάθε φορά του παιχνιδιού θα εξαρτάται από τον χρονομέτρη, που δεν είναι άλλος από τον διαιτητή… Έτσι, η κοροϊδία θα συνεχίζεται...