Συγκλονιστικός ο πατέρας του Παναγιώτη Ρέτσου στο «ΦΩΣ»: «Εύχονταν χιαστό, ήταν τρομακτικό»

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΕΜΗΣ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Αυτά να ξέρετε είναι δύσκολα, αλλά εμείς είμαστε για τα δύσκολα. Τον κυνηγούσα καιρό. Το τι έχουν ζήσει στην οικογένεια δεν περιγράφεται. Mηνύματα να τα δεις και να φρίξεις...

Είναι ο πατέρας του Παναγιώτη Ρέτσου. Ο Χρήστος Ρέτσος. Ένα παιδί ο στόπερ του Ολυμπιακού που πέρασε διά πυρός και σιδήρου, γέμισαν τα σόσιαλ με ύβρεις, άλλος θα το έβαζε κάτω αλλά αυτό το παιδί δεν λύγισε. Ήταν μέσα στους κορυφαίους στους δύο ημιτελικούς του Κόνφερενς και στον Τελικό, και αναδείχτηκε πρωταθλητής Ευρώπης.

Το πιο κουφό ξέρετε ποιο είναι; Ότι με τον πατέρα του παιδιού, τον Χρήστο Ρέτσο είχα κάνει συνέντευξη πριν 28 χρόνια, την πρώτη μου χρονιά στο ΦΩΣ, όταν ο γιος του δεν είχε καν γεννηθεί! Ζούσε στο Γιοχάνεσμπουργκ τότε ο Χρήστος Ρέτσος. Έκανα συνεντεύξεις από συνδέσμους σε όλο τον κόσμο κι εκείνος ήταν πρόεδρος στην ΠΕΦΟ του Ολυμπιακού στη Νότιο Αφρική!

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΦΩΣ» στις 12/6/2024.

Ύστερα από 28 χρόνια λοιπόν.

Με FAX μού είχες στείλει τις ερωτήσεις και σου είχα στείλει τις απαντήσεις με FAX.

Τι μου θυμήσατε. Το είχα ξεχάσει το FAX! Ούτε ίντερνετ είχαμε τότε, ούτε κινητά.

Θέμη, δεν πίστευα ποτέ εγώ ένα οπαδός του Ολυμπιακού ότι το παιδί μου θα έπαιζε στον Ολυμπιακό. Είναι μεγάλη τιμή για εμένα αυτό που έχουμε ζήσει.

Πρώτη φορά μιλάτε δημόσια από τότε που το παιδί πρωτοέπαιξε στον Ολυμπιακό, έτσι δεν είναι;

Πρώτη φορά ναι.

Πόσες φορές έχετε κλάψει;

Εκτός από τον Τελικό; (χαμογελάει). Οι συγκινήσεις στον Ολυμπιακό είναι μεγάλες πάντα. Και από πίκρες και από χαρές.

Η μάνα του;

Κλαίει με το παραμικρό...

Διαβάζατε τα σόσιαλ μίντια στις δύσκολες στιγμές του Παναγιώτη;

Ναι. Ήταν το μεγαλύτερο λάθος που έχω κάνει...

Μπήκατε στον πειρασμό να γράψετε κι εσείς;

Πολλές φορές! Γράφονταν αίσχη. Σε έναν απάντησα, δεν άντεξα. Έγραψα, το μετάνιωσα μετά και το έσβησα. Εύχονταν καρκίνο... Χιαστό... Είναι τρομακτικό. Ο οργανισμός Ολυμπιακός είναι πολύ δύσκολος, πρέπει να μάθεις να ζεις με την πίεση. Αλλά να υπάρχουν όρια ανθρώπινα. Όταν ο Παναγιώτης έπαιζε στη Γερμανία, έχασαν ένα ματς εκτός έδρας, όλοι ήταν μια χαρά κι εκείνος έκλαιγε στα αποδυτήρια. Του λέει ο αρχηγός «τι κάνεις ρε»; Του λέει ο Παναγιώτης «πώς θα γυρίσουμε πίσω»; Και του εξήγησαν ότι εκεί είναι νορμάλ η ήττα, είναι μέσα στη ζωή.

Πόσο ετών ήταν όταν τον πήγατε στον Ολυμπιακό;

Ήταν 9 χρόνων παιδάκι.

Ποιος ήταν ο πρώτος προπονητής που είχε στο Ρέντη;

Ο Ηλίας Σαββίδης. Ζήσαμε όλη την πορεία στις Ακαδημίες, βασικά τα ζήσαμε όλα, μεταγραφή πανάκριβη στα 19 του, τραυματισμούς απίστευτους, επιστροφή στον Ολυμπιακό και όλα αυτά που έγιναν φέτος...

(Μικρό παιδάκι ο Παναγιώτης Ρέτσος στη φωτογραφία).

Πιστεύετε στον Θεό;

Πολύ. Ο Παναγιώτης πάει και στην εκκλησία. Έχει τα φυλαχτά του, τα κομποσκοίνια του, δεν θα βρεις άνθρωπο στον Ολυμπιακό να πει μία κακή κουβέντα για αυτό το παιδί. Όλοι ξέρουν τι παιδί είναι. Και για την οικογένειά μας. Τόσα χρόνια στον Ολυμπιακό, από 9 ετών παιδί, δεν ενόχλησα κανέναν.

Του λέγατε για τα λάθη του;

Εγώ όχι. Ο μεγάλος μου γιος του έλεγε.

Πόσο ετών είναι ο μεγάλος;

Είναι 30 ο Μιχάλης. Τελείωσε το πανεπιστήμιο οικονομικά και συνεργάζεται με ξένη εταιρεία ως μάνατζερ.

Πόσα παιδιά έχετε;

Τέσσερα. Ο Παναγιώτης, η αδελφή του, ο μεγάλος γιος και ο μικρός που παίζει στην Κ19 του Ολυμπιακού φέτος, είχε τραυματισμό και έπαιξε στο τέλος της σεζόν.

Κάνατε κάποιο τάμα κάποια στιγμή;

Μετά τους τραυματισμούς του Παναγιώτη ανεβήκαμε στο Άγιο Όρος.

Σε ποια μονή;

Στην μονή Ιβήρων. Και στην Καψάλα. Περίμενε ο Πάνος 6 ώρες για να πάρει την ευχή από τον πατέρα Ευθύμιο.

Γιατί, είχε πολύ κόσμο;

Είχε πάρα πολύ κόσμο. Ο Ευθύμιος ήταν παιδί του Παϊσιου.

Ποιοι τον στήριξαν μέσα στην ομάδα;

Όλοι οι παίκτες και περισσότερο οι Έλληνες. Και ο Μεντιλίμπαρ, δεν υπάρχει αυτό που έκανε αυτός ο άνθρωπος. Θέλω να σταθώ όμως στον Ιμπόρα. Να ξέρεις, είναι καταπληκτικός χαρακτήρας. Όλοι οι παίκτες τον σέβονται. Έδωσε διδάγματα με τη συμπεριφορά του ο Ιμπόρα και εντός αγωνιστικού χώρου και εκτός. Δύο ξένοι αυτά τα χρόνια ήταν οι πιο καταπληκτικοί ως υπόδειγμα. Ο Ιμπόρα και ο Καμπιάσο. Υπάρχουν περιστατικά που δεν θα ήθελα να τα γράψεις, είναι άλλο πράγμα αυτοί.

Τι πάθαινε ο Πάνος και έκανε κάποια μοιραία λάθη;

Όταν η ομάδα πάει καλά, πάει και ο Πάνος καλά. Όταν η ομάδα δεν πάει καλά και δέχεται πολλές φάσεις, μοιραία αυξάνονται και οι πιθανότητες για το λάθος. Ο στόπερ είναι πολύ κοντά στο τέρμα, και ειδικά ο Παναγιώτης δεν κρύβεται. Μπαίνει μέσα στη φωτιά, πάει στη μπάλα πρώτος, καλύπτει κενά, τρέχει στη φάση και ας μην είναι η θέση του, δεν κρύβεται.

Σκέφτηκε κάποια στιγμή να ζητήσει να μείνει εκτός; Να ηρεμήσει;

Δεν σκέφτηκε ποτέ να τα παρατήσει. Δεν είναι τέτοιος χαρακτήρας. Είναι πολύ καλό παιδί, αλλά μεγάλος μαχητής.

Από παιδί ήταν έτσι; Με ενδιαφέρουν τα παιδικά χρόνια πάντα στις συνεντεύξεις.

Ήταν πολύ ανταγωνιστικό παιδάκι. Του δώσαμε αρχές, ποτέ δεν ενοχλούσε άλλα παιδιά, όμως ήταν εγωιστής με την καλή έννοια. Τώρα στον Τελικό ήταν βουρκωμένος στις δηλώσεις, ήθελε να κλάψει αλλά δεν τον άφησε ο εγωισμός του να σπάσει να τον δει ο κόσμος να κλαίει. Τον ρώτησα και μου το είπε. Θα σου θυμίσω ένα περιστατικό. Πέρσι με τον Άρη στο λάθος που έκανε. Έχεις ξαναδεί παίκτη να πηγαίνει μόνος του στον κόσμο να ζητήσει συγνώμη μέσα στον αγωνιστικό χώρο; Δεν κρύβεται. Μπορεί να τρέξει να καλύψει το κενό συμπαίκτη παίρνοντας το ρίσκο και να πληρώσει εκείνος... Αν δεις τις μετρήσεις, έχει πολλά κοψίματα στους αγώνες. Όλοι όμως στέκονται στο ένα λάθος.

Πώς τον μεγαλώσατε εσείς; Πού δίνατε έμφαση;

Ένα πράγμα έμαθα στα παιδιά μου. Πειθαρχία. Και σωστή συμπεριφορά. Χωρίς πειθαρχία δεν κάνεις τίποτα.

(Από παιδάκι στο Ρέντη).

Πώς εξηγείται που στον Τελικό μετά το χτύπημα στο κεφάλι ο Πάνος έπαιξε καλύτερα;

Όλη η ομάδα έπαιξε καλύτερα στο τέλος και μαζί ανέβηκε και ο Πάνος.

Τι σας είπε για το χτύπημα;

Έφαγε την κουτουλιά και ζαλιζόταν. Πήγε να σηκωθεί να συνεχίσει και ξαναέπεσε. Μου είπε ότι αισθανόταν πολύ άσχημα, έσβηνε. Όμως εκεί που έλεγε «σβήνω» και ετοιμάζανε αλλαγή, ξαφνικά πήρε δεύτερη αναπνοή! Τους είπε να μην κάνουν αλλαγή, ήθελε να συνεχίσει στον Τελικό. Και τα κατάφερε.

Πότε λήγει το συμβόλαιό του;

Του χρόνου το καλοκαίρι.

Ο αρχηγός ο Φορτούνης θα μείνει; Τι πιστεύετε;

Εγώ θα ήθελα να μείνει.

Γιατί δεν πέτυχε στο εξωτερικό ο γιος σας; Έφερε πολλά εκατομμύρια στον Ολυμπιακό με την πώλησή του.

Τον πρώτο χρόνο έπαιξε με την Μπάγερ Λεβερκούζεν 32 ματς στην Μπουντεσλίγκα! Και ενώ είχε παίξει ήδη 6 αγώνες με τον Ολυμπιακό, τους 4 στα προκριματικά και τους 2 στο ελληνικό πρωτάθλημα, συν 4 ακόμα αγώνες που είχε παίξει με την Εθνική. Η χρονιά του για 19 ετών ήταν πολύ πετυχημένη. Είχε αναδειχθεί 3 φορές μέσα στην καλύτερη ενδεκάδα της Μπουντεσλίγκα.

Μετά όμως τι έγινε;

Ξεκινάει η προετοιμασία, τους πάει σε ένα μέρος ο προπονητής και τους ζητάει να κάνουν με το ποδήλατο 200 χιλιόμετρα μέσα σε 3 μέρες! Πέφτει ο Πάνος και σπάει το χέρι του. Μένει έξω 3 μήνες. Στο πρώτο ματς που επιστρέφει, μπαίνει και παίζει στο Europa, κάνει ένα τάκλιν και του κόβεται ο δικέφαλος πίσω στο πόδι ψηλά, του κρεμάστηκε ως το γόνατο! Του έβαλαν άγκιστρο για να του δέσουν τον μυ, το άγκιστρο το έχει μέσα του ως τώρα.

Έκανε υποτροπή ποτέ σε αυτόν τον τραυματισμό;

Όχι. Ήταν φοβερός ο καθηγητής που έκανε την επέμβαση, εκεί που πήγαμε στο Μόναχο.

Ποιος σάς έστειλε εκεί;

Η Λεβερκούζεν μάς τον σύστησε αλλά και ο Έλληνας γιατρός της Εθνικής, δεν θυμάμαι το όνομά του τώρα. Ήταν φοβερός τραυματισμός, έμεινε 9 μήνες έξω. Στην επιστροφή του μετά, άκου τι άλλο έγινε: Είναι να παίξει Σάββατο αγώνα. Την Παρασκευή, την προηγούμενη μέρα, συμπαίκτης του στην προπόνηση τον πατάει και του σπάει 3 δάχτυλα στο πόδι!

Απίθανες γκαντεμιές.

Μένει έξω για καιρό πάλι. Στο μεταξύ έχει φύγει ο προπονητής της Λεβερκούζεν. Πάει δανεικός στην Σέφιλντ. Και αρχίζει ο κορονοϊός! Κλείνουν όλα. Έμεινε 6 μήνες πάλι χωρίς μπάλα. Γυρίζει στην Λεβερκούζεν και τον πάνε δανεικό στην Σεντ Ετιέν. Ξεκινάει και παίζει λίγα ματς, έχει παίξει και στην Εθνική Κ21, όμως τον πιάνουν μικροθλάσεις λόγω της αποχής που είχε το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Έπαιξε λίγο στην Σεντ Ετιέν και γυρίζει στη Λεβερκούζεν. Τον δίνουν στην Βερόνα. Κι εκεί είχε θλάσεις, δεν έπαιξε πολύ. Τον ζητάει ο Ολυμπιακός να γυρίσει πίσω. Το θεωρήσαμε ότι ήταν η καλύτερη επιλογή, να βρει τον εαυτό του σε οικογενειακό περιβάλλον. Και αφού περνάει πολλά- ευτυχώς τέλος οι τραυματισμοί- καταλήγει πρωταθλητής Ευρώπης.

Εσείς πώς γίνατε Ολυμπιακός; Γεννηθήκατε στη Νότιο Αφρική; Έχω και έναν φίλο από την Κύπρο τρελό Ολυμπιακό που μεγάλωσε στη Νότιο Αφρική και του έστελναν με το αεροπλάνο πακέτα τα φύλλα του ΦΩΤΟΣ μαζεμένα κάθε μήνα.

Εγώ γεννήθηκα στο Γιοχάνεσμπουργκ το 1966. Το 1975 ήρθαμε στην Ελλάδα και γυρίσαμε πίσω στη Νότιο Αφρική το 1982. Γύρισα στην Ελλάδα το 1999. Ο Παναγιώτης γεννήθηκε στο Γιοχάνεσμπουργκ και ήρθε στην Ελλάδα όταν ήταν ενός έτους. Να σου πω περιστατικό;

Ε βέβαια.

Όταν φύγαμε το 1982 ήταν 3 μέρες μετά τη «σφαγή» του Ολυμπιακού στη Λεωφόρο! Με τα 3 πέναλτι στον Παναθηναϊκό και με το ακυρωθέν γκολ του Μητρόπουλου. Ήμουν μέσα στο γήπεδο στη Λεωφόρο! Όπως ήμουν μέσα στο γήπεδο στο τραγικό δυστύχημα με τους νεκρούς της ΘΥΡΑΣ 7. Στον σταυρό που σου κάνω. Ήμουν μαζί με τον αδελφό μου. Πάντα καθόμασταν στο ρολόι ψηλά πάνω στην Θύρα 7. Επειδή είχε συνωστισμό φύγαμε από τη Θύρα 6. Πολλοί έφυγαν από εκεί και γλίτωσαν.

Από πού είναι η καταγωγή σας;

Ο πατέρας μου είναι από ένα χωριό έξω από τη Μεγαλόπολη Αρκαδίας.

Πόσο ετών έφυγε ο πατέρας σας να πάει στη Νότιο Αφρική;

Ήταν 17 ετών. Τότε έφευγε πολύς κόσμος από την Ελλάδα για να πάνε μετανάστες.

Εσείς τι δουλειά κάνατε στο Γιοχάνεσμπουργκ;

Ο πατέρας μου είχε σούπερ μάρκετ. Όταν πρωτοήρθαμε στην Ελλάδα το 1975, μέχρι το 1982 που ξαναγυρίσαμε στη Νότιο Αφρική, δεν είχα χάσει ματς του Ολυμπιακού! Είχα τρελαθεί με τους παικταράδες του Γουλανδρή τότε. Πρώτο μου ματς στο Καραϊσκάκη όταν πήγα, ήταν το 1975. Είχα έναν ξάδερφο που έμενε στην Καστέλλα και πήγαμε μαζί να δούμε το πρώτο μου ματς. Θυμάμαι είχε ξεκινήσει ο αγώνας όταν μπήκα, και έμεινα άναυδος. Στην Θύρα 9 κάτω-κάτω στα κάγκελα. Κι εκεί ακούω την τρομπέτα του Ατίλιο. Αυτό ήταν. Έπαθα τέτοια πλάκα που από το 1975 μέχρι το 1982 δεν έχασα ούτε έναν ματς του Ολυμπιακού στο παλιό Καραϊσκάκη!

Σε ποιον παίκτη είχατε αδυναμία;

Στον Παναγιώτη Κελεσίδη.

Ο γιος σας μικρός ποιον παίκτη είχε αφίσα στο δωμάτιο;

Τον Αλεξανδρή. Και πώς τα φέρνει η ζωή, ο Αλεξανδρής βγήκε και τον στήριξε δημόσια στις δύσκολες στιγμές του. Επίσης είχε αγάπη στον Τζιοβάνι, στον Τζόρτζεβιτς, και στον Γεωργάτο.

Ο Κάρμο βοήθησε τον Παναγιώτη;

Ο Κάρμο βοήθησε τον Πάνο και ο Πάνος βοήθησε τον Κάρμο.

Είστε προληπτικός όταν τον βλέπετε να αγωνίζεται;

Κάνω το σταυρό μου πριν το ματς και στο ημίχρονο πάντα. Όχι για να νικήσει. Αλλά για να είναι υγιή όλα τα παιδιά.

Είναι παντρεμένος;

Έχει μια κοπέλα, έχει μία σχέση σοβαρή.

Στον Τελικό μπήκατε μέσα στον αγωνιστικό χώρο μετά το τέλος του ματς;

Μας έκανε νόημα ο Πάνος να μπούμε, αλλά ντρεπόμουν. Έτρεμαν τα πόδια μου... Είχαν πάρει το Ευρωπαϊκό και άκουγα το «Περαία μου, Περαία μου» από τα μεγάφωνα, έτρεμαν τα πόδια μου Θέμη... Ξέρεις τι μου θύμισε αυτό που ζήσαμε; Το πρώτο ματς που είχα δει τον γιο μου στο Καραϊσκάκη να παίζει Ολυμπιακός- Παναθηναϊκός. Νικήσαμε 3-0, είχα τόσο άγχος μήπως δεν πάει καλά το παιδί... Όταν έληξε το ντέρμπι, έκανα τον σταυρό μου και είπα «τώρα τα είδα όλα, ευχαριστώ Θεέ μου, τώρα αν θες πάρε με»... Καθώς και όταν τον είδα στο πρώτο του ματς με το εθνόσημο στο στήθος. Έκλαψα.

Πώς θέλετε να κλείσουμε;

(σ.σ. Βλέπω τον Λάτο τον φωτογράφο συγκινημένο. Θυμίζει στον πατέρα Ρέτσο τι έπαθε το παιδί του σε μία προετοιμασία με τον Ολυμπιακό. Ο φωτογράφος ήταν δίπλα τότε και το είχε ζήσει από κοντά. Και λέει ο πατέρας του Παναγιώτη Ρέτσου: «Δεν ξέρει ο κόσμος τι περνάνε οι οικογένειες των παικτών... Όταν του γύρισε η γλώσσα και είδα αίματα να τρέχουν από το στόμα, έλεγα «πέθανε»; Οι παίκτες γύρω του έκλαιγαν κι εκείνος δεν κουνιόταν. Νόμιζα ότι του έσπασε η σπονδυλική στήλη γιατί είχε κοκκαλώσει, δεν κουνιόταν. Ο γιατρός ο Θέος τον έσωσε. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ».

Κύριε Ρέτσο, να σας πω την αλήθεια, το κυνήγησα πολύ αλλά δεν περίμενα ότι θα μου μιλούσατε.

Σε παρακολουθώ. Και να σου πω κάτι; Τώρα που τελείωσαν όλα καλά, έχουμε κι εμείς δικαίωμα στην χαρά. Έχω κι εγώ δικαίωμα στη χαρά ως Ολυμπιακός και ως πατέρας.