Ολυμπιακός: Η διαφορά φάνηκε (και) στο «βάθος» του ρόστερ!

Η νίκη με 2-1 του Ολυμπιακού επί του ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη είναι από τα παιχνίδια που «διαβάζονται» εύκολα. Από τη μία έβλεπες μία ομάδα που επιβεβαίωσε ότι έχει «βάθος» στο ρόστερ της για να διαχειριστεί στα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος την κόπωση από 120 λεπτά υψηλής έντασης στην Κωνσταντινούπολη. Και μάλιστα το ροτέισον έγινε απέναντι σε μία ομάδα που είναι εντός της μάχης του τίτλου.

Από την άλλη, έβλεπες ένα γκρουπ ποδοσφαιριστών δίχως ιδιαίτερη ένταση, επειδή είτε ξέμειναν από... καύσιμα λόγω και της υπερπροσπάθειας που έγινε με την Μπριζ, είτε επειδή ορισμένοι επηρεάστηκαν από την ίωση που κυκλοφορεί στη Νέα Μεσημβρία τις τελευταίες μέρες και είχε ως αποτέλεσμα να αφήσει τον Κωνσταντέλια στη Θεσσαλονίκη.

Δεν έγινε καμιά ματσάρα στο Καραϊσκάκη. Ελάχιστες οι φάσεις και από τις δύο ομάδες, αλλά ο - με νέο λουκ - Ολυμπιακός ήταν εκείνος που ήξερε τι ζητούσε στον αγωνιστικό χώρο και παίζοντας μεστό ποδόσφαιρο κατάφερε να φτάσει σε μία νίκη, για την οποία κακώς καρδιοχτύπησε στο τέλος.

Ο ΠΑΟΚ ήταν ακίνδυνος και πολύ κατώτερος σε απόδοση ακόμη και από τον ΠΑΟΚ που είχε χάσει με 4-1 στην Τούμπα από τους Πειραιώτες! Μην στεκόμαστε λοιπόν μόνο στα αποτελέσματα, αλλά ας κοιτάμε και τις λεπτομέρειες.

Ο ΠΑΟΚ σε εκείνο το ματς της Τούμπας έβγαλε φάσεις, είχε ενέργεια, έχασε ευκαιρίες όταν ο Ολυμπιακός ήταν μπροστά στο σκορ με 2-1, δίχως όμως να βγάλει και... μάτια με την εικόνα του.

Ο δε ΠΑΟΚ που εμφανίστηκε τώρα στο Καραϊσκάκη ήταν μία ομάδα που έμοιαζε να είναι ένα κλικ πίσω σε τρεξίματα, ιδέες, αυτοματισμούς, καθαρό μυαλό κλπ. από τους Πειραιώτες. Με λίγα λόγια έμοιαζε σαν να είχε «αδειάσει».

Μεγάλο ρόλο λοιπόν παίζει η διαφορά που υπάρχει στα ρόστερ. Ο Ολυμπιακός έχει ξεκάθαρα μεγαλύτερο «βάθος». Ο Κίνι που δεν «τρελαίνει» ιδιαίτερα την εξέδρα, εμφανίστηκε στην ενδεκάδα μετά από καιρό και κλείδωσε τον Τάισον. Ο Ιμπόρα έχει αρχίσει σιγά-σιγά να βγαίνει από τη ναφθαλίνη και να υπολογίζεται ως μία από τις «χρυσές» ρεζέρβες του Μεντιλίμπαρ. Ο Ρίτσαρντς έδειξε για ακόμη μία φορά την αξία του δίχως να αντιμετωπίσει ιδιαίτερα προβλήματα με τον Ζίφκοβιτς ή με τον Ντεσπόντοφ που μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Ναβάρο έκανε άνω-κάτω την άμυνα του ΠΑΟΚ φεύγοντας συνεχώς στην πλάτη της. Ο Όρτα παίζοντας πιο πίσω σε σχέση με τον Τσικίνιο έκανε τρομερή δουλειά σε άμυνα και επίθεση. Ο Άμπι έδειχνε ώρες-ώρες απροσπέλαστος. O Ζέλσον ήταν έξοχος. Μάνι-μάνι οι συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές ήταν οι αλλαγές που έκανε ο Μεντιλίμπαρ σε σχέση με την Κωνσταντινούπολη συν τον Ρέτσο, που δεν τον βάζουμε στην εξίσωση γιατί υπολογίζεται ούτως ή άλλως για βασικός στα πλάνα του Βάσκου τεχνικού.

Για τα ελληνικά δεδομένα λοιπόν, το βάθος στο ρόστερ των Πειραιωτών είναι υπεραρκετό για να κερδίσει μία ομάδα που διεκδικεί τον τίτλο και είχε κι εκείνη μεσοβδόμαδη ευρωπαϊκή υποχρέωση, αλλά δεν είχε ούτε τα 120 λεπτά αγώνα, ούτε το ταξίδι επιστροφής από το εξωτερικό και άφιξη στις 6 το πρωί της Παρασκευής (19/4).

Το ότι ο Ολυμπιακός απειλήθηκε στο τέλος και δέχτηκε το γκολ, ήταν απόρροια της μίας και μοναδικής καλής συνεργασίας που έβγαλε ο ΠΑΟΚ σε σχεδόν 100 λεπτά αγώνα!

Από τη μία δεν είναι ωραίο να δέχεται γκολ ο Ολυμπιακός στη μία σοβαρή φάση που βγάζει ο «Δικέφαλος», αλλά είπαμε: Με μία ενδεκάδα ανάγκης που παρέταξε ο Μεντιλίμπαρ, η ζυγαριά γέρνει κατά πολύ στα θετικά και πολύ λιγότερο στα αρνητικά.

Μην ξεχνάμε ότι ο Τζολάκης δεν χρειάστηκε να κάνει κάποια τεράστια απόκρουση, πέρα από τη φάση - καραμπόλα του 77’. Μια φάση που φαινόταν ότι την είχε υπό έλεγχο.

Εν κατακλείδι, η μία ομάδα είχε ένταση, τρεξίματα και ρυθμό δίχως να είναι καταιγιστική. Η άλλη ομάδα εμφανίστηκε καταπονημένη, δίχως ένταση και απείλησε στο τέλος. Είναι σαφές ότι η διαφορά ανάμεσα στους δύο συλλόγους έχει να κάνει και με τους παίκτες που έρχονται για να καλύψουν τα κενά των βασικών.