Ο Ολυμπιακός συνέχισε από εκεί που τελείωσε

Ο Ολυμπιακός έπαιξε ίσως για πρώτη φορά εδώ και πολλά καλοκαίρια, ίσως για πρώτη φορά γενικώς, το παρθενικό φιλικό προετοιμασίας του με ποδοσφαιριστές που όλοι γνωρίζουμε. Τους έχουμε ξαναδεί, πέρυσι ή προηγούμενες σεζόν, στον Ολυμπιακό. Δίχως να είναι ούτε ένας νιόφερτος. Ούτε μία νέα προσθήκη.

Κι όμως ήταν μια ομάδα με παλιούς παίκτες που έμοιαζε νέα, λόγω του νέου προπονητή της. Είχε κάποια διαφορετικά στοιχεία, μία μέθοδο που λογικά θα βελτιώνεται στην πορεία όταν θα γίνουν οι μεταγραφές και θα προσαρμοστούν περισσότερο όσοι μείνουν στο ρόστερ. Ήταν ένα μοντέλο με σφραγίδα προπονητή, όσο έχει μπορέσει ο Μαρτίνεθ σε λίγες μέρες να την αποτυπώσει στο κλαμπ που ανέλαβε.

Εντάξει ότι ο Φορτούνης μπορεί να κάνει τη διαφορά, ο Ελ Αραμπί να βάζει γκολ, ο Ροντινέι να απειλεί ως εξτρέμ και πολλά άλλα δεν τα μάθαμε στο φιλικό με την Σλοβάτσκο. Ούτε άλλαξε φυσικά η ανάγκη για μεγάλη ενίσχυση ενδεκάδας, με παίκτες που θα ταιριάξουν στη φιλοσοφία του νέου τεχνικού για να πάιξουν σε θέσεις όπου πράγματι η τόνωση είναι δεδομένα αναγκαία.

Είχε, όμως, ενδιαφέρον η νέα καλή παρουσία του Τζολάκη στην εστία, με τον τερματοφύλακα του Ολυμπιακού να μη δέχεται πάλι γκολ, να κάνει δύο σπουδαίες επεμβάσεις και να αρχίζει τη νέα σεζόν όπως ακριβώς είχε τελειώσει την προηγούμενη. Με τέτοιες εμφανίσεις σούπερ ποιότητας και εμπιστοσύνης.

Είχε ενδιαφέρον η χρησιμοποίηση του Ντόη στο κέντρο της άμυνας για ένα ημίχρονο και στα χαφ για άλλο ένα. Δεν ήταν πάντα σταθερός ως στόπερ στο πρώτο μέρος, έμοιαζε να έχει άνεση στη μεσαία γραμμή στο δεύτερο. Αυτό δε σημαίνει κάτι όσον αφορά στην οριστική επιλογή μιας θέσης. Σημαίνει πολλά για τις λύσεις που μπορεί να δώσει μέσα στη σεζόν, όπου παραστεί ανάγκη.

Καλή εικόνα είχε επίσης ένας ποδοσφαιριστής για τον οποίο είχαν δαπανηθεί (εκτός ελληνικής πραγματικότητας) πολλά εκατομμύρια για να πάει από τον Πορτογαλία στην Αγγλία. Ο Ζοάο Καρβάλιο δεν είναι παίκτης της σειράς. Δεν ξέρω αν θα μείνει ή όχι στον Ολυμπιακό, είμαι όμως σχεδόν βέβαιος ότι ο τρόπος που απλοποιούσε με τις κάθετες πάσες του το παιχνίδι της ομάδας και εξυπηρετούσε τους Φορτούνη, Μπιέλ, Βρουσάι και Ελ Αραμπί να φτάνουν κοντά ή μέσα στην περιοχή, θα άρεσε πολύ στον προπονητή του. Αν αυτό σημαίνει κάτι για την πορεία ή όχι θα το δούμε.

Ο Ολυμπιακός ήταν κεφάτος και κυρίως είχε ομοιογένεια σε αυτό το πρώτο φιλικό του. Αφού στην ενδεκάδα, αν εξαιρεθεί ο Καρβάλιο, άντε και ο Μπουχαλάκης που έλειπε μισή σεζόν αλλά ξέρει την ομάδα σχεδόν όσο κανείς, οι υπόλοιποι ήταν οι περσινοί. Μπορεί να χρειάζεται πολλά ο Ολυμπιακός σε επίπεδο νέας ποιότητας, αλλά από αυτό το πρώτο φιλικό φάνηκε κάτι που από καιρό έχει τονιστεί: είναι μία ομάδα που ξεκινά από κάποια βάση. Όχι από το μηδέν. Φυσικά και θα έπρεπε να είχε ήδη κάποιους νέους ενδεκαδάτους παίκτες στην προετοιμασία της, αλλά από τη θέση του γκολκίπερ μέχρι εκείνη του σέντερ φορ υπάρχει ήδη καλή «μαγιά». Ασχέτως με το τι έγινε στην περσινή σεζόν ή τι θα γίνει στις μεταγραφές, δεν παύει να είναι μία πραγματικότητα. Και να ευνοεί το γενικότερο πλάνο.