Ολυμπιακός: Όταν σε μια βραδιά όλα λειτουργούν στην εντέλεια

Ο Ολυμπιακός έπρεπε να κερδίζει τουλάχιστον με 2-0 τον ΠΑΟΚ από το 20λεπτο με βάση ευκαιρίες, απόδοση, αποφασιστικότητα, επιθυμία. Βρέθηκε πίσω στο σκορ και με την πλάτη στον τοίχο, αλλά η συγκεκριμένη ομάδα φέτος έχει περάσει τόσα πολλά και έχει συναντήσει τέτοια εμπόδια που αυτό δεν ήταν από τα χειρότερα. Απλώς σε εκείνο το σημείο, ο καθένας σκέφτηκε ότι είναι ακόμη ένα επεισόδιο μιας σειράς που έχει αρχίσει και εξελιχθεί με κάθε λογής αρνητικές εξελίξεις (και με κάθε τρόπο) ώστε να πάει πια προς το κακό φινάλε.

Ο Πασχαλάκης απέκρουσε το σουτ του Ζίβκοβιτς που σε περίπτωση 0-2 θα έκανε το πράγμα μη αναστρέψιμο. Μπορεί και όχι, αλλά αν με τόσο καλό ματς και τόσες πολλές φάσεις ο Ολυμπιακός δεχόταν κι άλλο τέρμα από έναν ΠΑΟΚ κατώτερο των περιστάσεων, μάλλον θα λύγιζε. Θα έμοιαζε με το μοιραίο που είναι αναπόφευκτο, όχι μόνο για το συγκεκριμένο ντέρμπι, για μια ολόκληρη σεζόν.

Ο Ολυμπιακός δεν λύγισε ούτε όταν η μπάλα δεν έμπαινε με τίποτα, ενώ ο Πασχαλάκης συνέχισε να κάνει το καθήκον του όποτε ο ΠΑΟΚ θυμόταν την ποιότητά του, σαν τη φάση με το σουτ του Αουγκούστο στο δεύτερο ημίχρονο. Κι όταν βρήκε αυτό που άξιζε με την κούρσα του Ρέαμπτσιουκ και την φανταστική απαλλαγή του Μπακαμπού από τον Φελίπε Σοάρες προτού βάλει το ωραιότερο από τα φετινά 15 γκολ του, ήταν απλώς θέμα χρόνου. Ο Μασούρας με τον Ελ Αραμπί βάζουν κάθε χρόνο εδώ και μια τριετία γκολ στον ΠΑΟΚ, το έκαναν και για τέταρτη. Είναι στατιστικά και αριθμοί, αλλά στο ποδόσφαιρο δεν μπορούν να υποτιμηθούν. Έβαλα τα γέλια όταν λίγες ώρες πριν είχα αναφέρει στην εφημερίδα αυτή την παράδοση και επιβεβαιώθηκε μέσα σε ένα δεκάλεπτο.

Ο δε Μασούρας έκανε και την μπαλιά στον Βρουσάι για το πέναλτι στο τρίτο γκολ. Ενώ ο Ελ Αραμπί τη σέντρα από την οποία ξεκίνησε το τέρμα του Μασούρα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο ή συμπτωματικό.

Είχε πάρα πολλές εικόνες και στιγμές αυτό το ντέρμπι. Έχω δει πάρα πολλές νίκες του Ολυμπιακού τόσα χρόνια στο Φάληρο και παντού κι αυτή δεν ήταν η σπουδαιότερη ή ή πιο ανεξίτηλη σε μυαλό και καρδιά. Σίγουρα όχι. Ήταν, όμως, από τις επιτυχίες του Ολυμπιακού που αποδεικνύουν νοοτροπία και σφραγίδα ενός συλλόγου πλασμένου για τέτοιες βραδιές.

Δεν θα ξεχάσω μια σκηνή από αυτό το ντέρμπι. Μετά το 2-1. Όταν ο ΠΑΟΚ κρατούσε την μπάλα, όλο το γήπεδο ούρλιαζε για να επηρεάσει τον αντίπαλο, η ατμόσφαιρα ήταν εκκωφαντική και τελικά κάποιος παίκτης του Λουτσέσκου την έστειλε πλάγια. Η εξέδρα πανηγύρισε και ο Χουάνγκ που δεν πίστευε πραγματικά αυτό που ζούσε πήγε προς τους οπαδούς και άρχισε να τους χειροκροτεί! Αν βλέπατε το πρόσωπο του Κορεάτη και την έκπληξή του... Πώς να μη μιλούν μετά με θαυμασμό για την ατμόσφαιρα σε αυτό το γήπεδο οι Γάλλοι διαιτητές στον Ανιγκό, όπως αποκάλυψε αργότερα ο προπονητής του Ολυμπιακού.

Ήταν κάτι το ξεχωριστό αυτό το ντέρμπι. Και για τον φετινό Ολυμπιακό κάτι πολύ ξεχωριστό. Γιατί και σε άλλα μεγάλα ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη είχε βγάλει πάθος και είχε επιχειρήσει αντίδραση, όμως δεν πέτυχε το σκοπό του. Σε αυτό το ντέρμπι μετά τις χαμένες ευκαιρίες στο ξεκίνημα και το γκολ του Μπράντον Τόμας, όλα ήταν στην εντέλεια για τον Ολυμπιακό. Την ομάδα και τον κόσμο της. Σύνηθες στη φετινή σεζόν, δεν το λες.

Η Λεωφόρος είναι κοντά, αλλά και αργεί ακόμα. Ματσάρα θα γίνει, αλλά ας μείνουμε για λίγο σε αυτό που μόλις τελείωσε. Το αξίζει ο Ολυμπιακός και οι φίλοι του. Κι ας έχει το επόμενο ντέρμπι, γιατί πραγματικά θα το αξίζει έστω και αργά, μια διαιτησία elite και από μεγάλο πρωτάθλημα σαν αυτή που είδαμε από τους Γάλλους. Ειδικά τους βοηθούς του Λετεσιέ, οι οποίοι έμοιαζαν σαν να ήταν κομπιούτερ. Με ενσωματωμένο VAR. Κι ας ήταν οι αποφάσεις τους στα οφσάιντ κατά του Ολυμπιακού. Δεν έχει σημασία.