Ο Μαρτίνς και το peak

Ρωτήθηκε πρόσφατα ο Πέδρο Μαρτίνς σχετικά με την είσοδο των νεοφερμένων στην ενδεκάδα και είπε το εξής ο Πορτογάλος: «Είναι φυσικό κάποιοι παίκτες να είναι πιο μπροστά σε ετοιμότητα από άλλους. Όμως και αυτοί που ήδη παίζουν βασικοί, δεν είναι ακόμη στο επίπεδο που μπορούν».

Έχει πράγματι μεγάλη σημασία για τον Ολυμπιακό - που έχει μέχρι τώρα τέσσερις νίκες σε ισάριθμα επίσημα ματς και είναι κοντά στην πρόκριση στους ομίλους δίχως να έχει ουσιαστικά να έχει πάρει ακόμη πράγματα από Γκιγιέρμε, Νάτχο, Χασάν, Τοροσίδη, Μεριά - ότι οι ποδοσφαιριστές με τους οποίους ήρθαν αυτές οι νίκες με τα 11 γκολ, τα 6 δοκάρια και τις καλές εμφανίσεις, έχουν μεγάλο περιθώριο βελτίωσης. Όχι μόνο στην συνολική εικόνα της ομάδας και στους τομείς της συνοχής και της ομοιογένειας, αλλά και ατομικά.

Ο Γιαννιώτης δεν έχει δοκιμαστεί έως τώρα σε συνθήκες μεγάλης πίεσης, έχει δεχτεί δύο γκολ (το ένα με πέναλτι) και δείχνει από ματς σε ματς να αποκτά όλο και περισσότερη αυτοπεποίθηση. Έχει μπροστά του δρόμο, η αξία του είναι μεγάλη, χρειάζεται κι άλλα παιχνίδια για να νιώσει απολύτως έτοιμος.

Ο Ομάρ δείχνει αναγεννημένος, βοηθάει πολύ και αμυντικά και επιθετικά, ωστόσο μπορεί να έχει ακόμη μεγαλύτερη ισορροπία στους ρόλους του και διάρκεια στο καλό παιχνίδι του.

Ο Τσιμίκας μοιάζει τούρμπο πολλές φορές στην επίθεση, αλλά οι επιλογές του δεν είναι πάντα σωστές σε σέντρες, συνεργασίες ή σουτ. Έχει τρομερά προσόντα, με τον Λεβαδειακό παρουσιάστηκε πολύ βελτιωμένος αμυντικά, ξέρει κι ο ίδιος ότι η πορεία του μπορεί να είναι μόνο ανοδική.

Ο Μιράντα βελτιώνεται σε κάθε παιχνίδι μετά από την δυσαρέσκεια που είχε εκφραστεί για το πρόσωπό του από τις συμμετοχές στα φιλικά. Έχε μεγάλη εμπειρία, μπορεί να δώσει κι άλλα.

Ο Βούκοβιτς είναι πολύ σταθερός, με εξαιρετική εμφάνιση εναντίον της Μπέρνλι, δίνει λύσεις ψηλά και χαμηλά. Προς το τέλος των αγώνων δείχνει να κουράζεται, αυτό είναι κάτι που μπορεί να το διορθώσει.

Ο Μπουχαλάκης είναι πιο ώριμος από κάθε άλλη φορά μετά την αγγλική εμπειρία του. Είναι καθοριστικός για όλη τη λειτουργία της ομάδας, έβαλε και γκολ με την Μπέρνλι, χρειάζεται λίγο περισσότερη ένταση και ταχύτητα σε αποφάσεις και επιλογές μέσα στο ματς.

Ο Καμαρά είναι ένας μοντέρνος χαφ με πολύ μεγάλες δυνατότητες, με αδιάκοπη συμμετοχή στο ματς, με πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη από τον Μαρτίνς που τον βάζει συνέχεια. Κάποια εύκολα λάθη μπορεί να τα αποφεύγει, όπως και να βελτιώσει την ευστοχία του στα μακρινά σουτ που επιχειρεί. Επειδή «το έχει» πολύ και αυτό.

Ο Φορτούνης κάνει το καλύτερο ξεκίνημα. Ηγέτης της ομάδας, με εξαιρετικές εμφανίσεις και προσφορά στην Ευρώπη. Είναι πια σε φάση να μην επηρεάζεται από μια ατυχία μέσα στο παιχνίδι, όπως συνέβη σε κάποιο βαθμό με το χαμένο πέναλτι με τον Λεβαδειακό, και να συνεχίζει σε υψηλή ένταση.

Ο Λάζαρος συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε πέρυσι με την ΑΕΚ και ακόμη καλύτερα. Κάνει τα πάντα στο γήπεδο, σκοράρει, συμμετέχει στις επιθέσεις, παίρνει πρωτοβουλίες, αμύνεται σωστά. Είναι ίσως ο μοναδικός που εάν απλά συνεχίσει έτσι θα είναι το τέλειο για τον Ολυμπιακό.

Ο Ποντένσε δίνει ομορφιά στο παιχνίδι του Ολυμπιακού, αλλά και ουσία στην παραγωγή φάσεων. Τα τελειώματά του είναι ένα θέμα που θα πρέπει να δουλέψει κι άλλο.

Το ίδιο και ο Γκερέρο, ένας φορ που λατρεύει να έχει ο κάθε προπονητής για όλες τις δουλειές που κάνει στο γήπεδο και την απόλυτη υπηρεσία του στην τακτική. Σπουδαίος ποδοσφαιριστής, με την ικανότητά του στα τετ-α-τετ ή έστω σε πολύ καλές θέσεις για γκολ, να μπορεί να γίνει σίγουρα καλύτερη από αυτή που έχει δείξει έως τώρα. Παρότι έχει ήδη βάλει τρία γκολ.

Καταλαβαίνετε πόσο δικαιολογημένα αισιόδοξος είναι για τη συνέχεια ο προπονητής του Ολυμπιακού, καθώς ο χρόνος είναι πολύ μεγάλος σύμμαχος για τον ίδιο και τη νέα ομάδα που δημιουργεί.