Αλμέιδα στα αργεντίνικα ΜΜΕ: «Να ξανακάνω ανταγωνιστική την ΑΕΚ»

Μια μεγάλη συνέντευξη έδωσε ο Ματίας Αλμέιδα στην εφημερίδα «La Nacion» της Αργεντινής, εξηγώντας τους λόγους που αποφάσισε να κάτσει στον πάγκο της ΑΕΚ.

Ακολουθούν ορισμένα αποσπάσματα:

Για το αν επισκέφθηκε τον Παρθενώνα: «Remaining Time-0:00

Fullscreen

Mute

«Το Κολοσσαίο το γνώρισα μόλις ενάμιση χρόνο αφού έζησα στη Ρώμη. Έχω ήδη πάει στον Παρθενώνα, μπορώ να κάνω και τον ξεναγό. Από εκείνα τα σχολικά βιβλία που διάβαζα στο δεύτερο έτος της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, μέχρι το να στέκομαι στην ίδια την ιστορία, είναι μεγάλη υπόθεση. Μου συνέβη στο Κολοσσαίο, στον Παρθενώνα και στην Ιερουσαλήμ. Ξαφνικά, χάρη στο ποδόσφαιρο, αυτή η εγκυκλοπαίδεια έγινε πραγματικότητα για εμένα. Αυτή είναι μια νέα μαθητεία, μια άλλη, για εμένα, για τις κόρες μου, για τη σύζυγό μου. Εν ολίγοις, το ποδόσφαιρο αξίζει τον κόπο αν σας επιτρέπει να είστε ευτυχισμένοι και σας βοηθά να ανοίξετε το μυαλό σας. Αυτό είναι που παίρνεις μαζί σου για πάντα. Ήθελα να γνωρίσω, να ακούσω ιστορίες, να βιώσω την κουλτούρα τους, γύρισα μικρές πόλεις, χάθηκα… Μοιάζουμε πολύ, είναι ζεστοί και υπάρχει και κάτι λίγο χαοτικό. Προέρχομαι από την τάξη και τους κανόνες της Καλιφόρνιας και εδώ όλα είναι πιο χαλαρά. Είναι στοργικοί, με σεβασμό, ζουν πολύ από τον τουρισμό, οπότε η προδιάθεση και η φιλοξενία είναι στον τρόπο ύπαρξής τους. Η επιλογή μου, η επιθυμία μου, είναι να συμμετέχω, όχι απλώς να κάνω αυτό για το οποίο υπέγραψα».

Για την πρώτη του προπονητική απόπειρα στην Ευρώπη: «Αφού έφυγα από την Αργεντινή ως προπονητής, φαινόταν ότι δεν επρόκειτο να φύγω από το Μεξικό, αλλά ήταν επιλογή μου να μετακομίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τότε κατάλαβα ότι δεν θα ήταν εύκολο να μπω στην Ευρώπη ως προπονητής, επειδή κανείς δεν σε βλέπει ως τον παίκτη που ήσουν, αλλά ως τον σημερινό προπονητή. Και όσον αφορά την προπονητική, στην Ευρώπη κοιτάζουν πολύ λίγο το ποδόσφαιρο του Μεξικού και της Νότιας Αμερικής. Από την άλλη πλευρά, το ποδόσφαιρο στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει μεγάλη απήχηση και ήξερα ότι αυτό ήταν ένα σημείο για να προσπαθήσω να ανοίξω μια πόρτα στην Ευρώπη. Δεν είχα πολλές προτάσεις. Είχα κάποιες από ομάδες της Νότιας Αμερικής, από συλλόγους του αραβικού κόσμου, από το Μεξικό και κάποιες από την Αργεντινή, αλλά η επιλογή της Ελλάδας ήταν εντελώς αθλητική. Υπάρχουν ωραία πράγματα και άλλα που δεν είναι, αλλά δεν είμαι εδώ για να αλλάξω το πρωτάθλημα, αλλά για να γίνω μέρος του. Το τουρνουά είναι ανταγωνιστικό, σκληρό, υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός, τίποτα δεν χαρίζεται, η διαφορά μεταξύ των μεγάλων ομάδων και των άλλων είναι αισθητή. Είναι δύσκολο για εμένα να στήσω κάτι εδώ, αλλά δώστε μου χρόνο, θα βρω έναν τρόπο. Η ΑΕΚ δεν έχει αναδειχθεί πρωταθλήτρια εδώ και τέσσερα χρόνια… Η πρώτη πρόκληση είναι να ξανακάνουμε τον σύλλογο ανταγωνιστικό. Θα δούμε πώς θα τα πάμε και αν μπορούμε να σταθεροποιηθούμε. Σε όλο τον κόσμο ζείτε με βάση δύο ή τρία αποτελέσματα ή αλλάζετε. Θα προσπαθήσουμε να είμαστε αρκετά δυνατοί για να αντισταθούμε».

Για τη διοίκηση της ΑΕΚ: «Στα αποδυτήρια της ΑΕΚ, υπάρχουν 20 μέλη του προσωπικού, τα οποία είναι από την ομάδα και βρίσκονται εκεί κάθε μέρα, οπότε πρέπει να συνηθίσεις να έχεις τον προπονητή, τον αθλητικό διευθυντή, τον τιμ μάνατζερ, τη γραμματέα του τιμ μάνατζερ, τη γραμματέα της γραμματέως του τιμ μάνατζερ… Υπάρχουν πολλές θέσεις και λειτουργίες. Δεν βλέπεις πολύ συχνά τον ιδιοκτήτη. Είναι διαφορετικά, πολύ διαφορετικά από εκεί που γεννηθήκαμε. Υπάρχουν πιο αργές διαδικασίες, αλλά προσπαθώ πάντα να έχω άμεση επαφή με τους ιδιοκτήτες. Φυσικά δέχομαι ότι είναι ο ιδιοκτήτης και τον ευχαριστώ που μου έδωσε δουλειά, αλλά του λέω ό,τι σκέφτομαι, αλλιώς είναι υπερβολικό το πρωτόκολλο. Όμως, δέχομαι ότι ήρθα σε έναν τόπο για να προσαρμοστώ, όχι για να τον αλλάξω. Γιατί θα έκανα λάθος να είμαι ο αλαζόνας Αργεντινός, ένα στερεότυπο με το οποίο μας κατατάσσουν πολλοί άνθρωποι στον κόσμο. Επίσης, δεν ξεχνάω το γεγονός ότι, ελπίζω ότι η συμπεριφορά μου μπορεί να ανοίξει το δρόμο για άλλους συναδέλφους κάποια στιγμή».

Για την ανταπόκριση που είχε ο ίδιος από τους Έλληνες φιλάθλους: «Έχουν τη φυσιολογική περιέργεια για έναν προπονητή που είναι άγνωστος στην Ευρώπη. Υπήρξα προπονητής στη Βόρεια και τη Νότια Αμερική και το καταλαβαίνω και το αποδέχομαι αυτό. Δουλεύω 12 χρόνια, δεν υπάρχει αυτοσχέδιο προπονητικό επιτελείο, ξέρουμε πού και γιατί ερχόμαστε στην Ελλάδα. Δεν είμαστε εδώ για να αποδείξουμε κάτι, αλλά είναι αλήθεια ότι είμαστε λίγο άγνωστοι στο ευρωπαϊκό περιβάλλον ως προπονητικό επιτελείο».

Για την Αργεντινή ενόψει του Μουντιάλ στο Κατάρ: «Υπάρχει ο Μέσι, ο οποίος απορροφά την πίεση και δίνει στους άλλους μεγάλη ηρεμία. Δεν είχαμε κάτι τέτοιο το 1998, αντιθέτως, ήμασταν οι πρώτοι μετά τον Μαραντόνα. Ο Ντιέγκο πήγε στη Γαλλία το ’98, ξέρετε πώς ήταν να παίζεις και να τον έχεις εκεί πάνω…; Σκεφτείτε ότι λόγω της ηλικίας του, θα μπορούσε εύκολα να ήταν μαζί μας σε εκείνο το Παγκόσμιο Κύπελλο, αν και ήταν 37 ετών…».

Για τον θάνατο του Μαραντόνα: «Υπάρχουν μέρες που δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Ντιέγκο και ο πατέρας μου «έφυγαν». Για εμένα, ένα κομμάτι του ποδοσφαίρου πέθανε μαζί του. Ο Ντιέγκο ήταν το ποδόσφαιρο, ήταν το δικό μας ποδόσφαιρο. Ήταν ο Ντιέγκο. Ήθελες να τον δεις να περπατάει, ακόμα κι αν ήταν χοντρός. Ήταν η σημαία μας και ήταν αυτός που έκανε τη μαγεία. Ήταν ο μάγος. Ένα μέρος του έχει πεθάνει, δεν υπάρχει πια. Έπαιρνε μια μπάλα και ενθουσιαζόμουν. Και ήξερα τον άνθρωπο, άλλωστε- μιλήσαμε για τόσα πολλά θέματα… Ήταν πολύ λυπηρό το τέλος που είχε. Είχε μια παράξενη ζωή, δύσκολη για να ζήσει. Η τόση φήμη μερικές φορές σε περιορίζει. Ο Ντιέγκο είναι αιώνιος, το ίδιο θα είναι και ο Μέσι».