Ματιέ σημαίνει ποδόσφαιρο...

Ο Ελ Αραμπί και Κούντε πρωταγωνίστησαν στη νίκη του Ολυμπιακού επί της ΑΕΚ, αλλά στο «αντίο» της σεζόν ο Βαλμπουενά ήταν... συμπαρουσιαστής! Και μέχρι να πει ο ίδιος το «αντίο» θα μας δείχνει ξανά και ξανά την ομορφιά του ποδοσφαίρου...

Ματιέ σημαίνει ποδόσφαιρο...

Η γενική άποψη για τον Ολυμπιακό στο 3-2 επί της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ (με το ίδιο σκορ της κανονικής περιόδου και πρώτη χρονιά με Μαρτίνς που την κερδίζει δυο φορές στην έδρα της) δεν αλλάζει και πάρα πολύ την γενική άποψη ολόκληρης της χρονιάς. Ήταν ένα ματς για τον Ελ Αραμπί που από το πρώτο γκολ έμοιαζε να σκέφτεται ότι μπορούσε να βάλει τέσσερα για να βγει πρώτος σκόρερ. Ήταν ένα ματς απόδειξης για το πόσα περισσότερα (και περισσότερο) σε σχέση με φέτος μπορεί να προσφέρει ο Κούντε. Ήταν ένα ντέρμπι με πολλές απουσίες βασικών πίσω (Εμβιλά, Σωκράτης, Μανωλάς, Όλεγκ, Βατσλίκ), αλλά και με δείγματα των ανασταλτικών προβλημάτων που παρουσίασε η ομάδα το τελευταίο διάστημα, όταν πάντα δέχεται ένα ή δύο γκολ. Στο ΟΑΚΑ μπήκαν τέσσερα σε βάρος της, μάλιστα, ασχέτως εάν οριακά τα δύο σωστά ακυρώθηκαν. Γενικώς, ήταν ένα πολύ ανοιχτό ματς χωρίς σκοπιμότητες, με τον Ολυμπιακό να κάνει 21 τελικές και την ΑΕΚ να προσπαθεί να αντιδράσει για όσα συμβαίνουν στο περιβάλλον της. Με μια νίκη που δεν θα άλλαζε τίποτα, ούτε καν τις εντυπώσεις, πάλι χαμός θα γινόταν. Την κυνήγησε, όμως για να μπορέσει να νικήσει τον Ολυμπιακό μετά από τέσσερα χρόνια και δεκατέσσερα πλέον ντέρμπι, θα χρειαστεί πολύ περισσότερα από τη θέληση για αντίδραση και την ποιότητα κάποιων παικτών της από τη μέση και μπροστά. Να ξέρετε, δε, ότι ήταν η πρώτη φορά στο ΟΑΚΑ αυτή την τετραετία που η ΑΕΚ προηγήθηκε του Ολυμπιακού! Σε όλα τα άλλα ντέρμπι επί Μαρτίνς σε αυτό το γήπεδο, ο Ολυμπιακός άνοιγε πάντα το σκορ και είτε κέρδιζε (2-1,5-1,3-2) είτε ισοφαριζόταν σε 1-1. Τώρα η ΑΕΚ προηγήθηκε δύο φορές, αλλά ούτε καν ισοπαλία δεν έσωσε...

Θα ήταν άδικο να μη σταθούμε λίγο στον Ματιέ Βαλμπουενά γιατί το πιθανότερο είναι να συνεχίσει, αλλά μέχρι να ανακοινωθεί, υπάρχει ο... φόβος ότι μπορεί να τον απολαύσαμε τελευταία φορά. Αυτός ο γεννημένος δημιουργός του ποδοσφαίρου. Μαχητής λίγες ώρες μετά το σόου με τον Φερεντίνο στη φιέστα. Έτρωγε κλοτσιές, κέρδιζε φάουλ, εκτελούσε, άλλαζε το παιχνίδι, έπαιζε σε μικρούς χώρους, έβγαζε μπαλιές, σέντρες. Έδινε χαρά στα μάτια σε κάθε επιθετική του προσπάθεια. Εντάξει δεν μαρκάρει, δεν μπορεί να ανεβοκατεβαίνει, δεν, δεν, δεν.

Όμως ο Ματιέ είναι ένα αριστούργημα του ποδοσφαίρου. Κι ήταν έτσι όσο έπαιξε και σε αυτό το ντέρμπι. Μακάρι να μην ήταν το τελευταίο, ειλικρινά. Όπως θα πούμε και όταν έρθει η ώρα κάποιο ματς να είναι το τελευταίο γι΄αυτόν τον αρτίστα της μπάλας..