Ο πιλότος που πρέπει να ξαναγίνει αυτόματος
Ο πολύ καλός Μαρτίνς δεν έγινε ξαφνικά ο προπονητής που τα κάνει όλα λάθος ή που δεν μπορεί να νικήσει τον πολύ καλό Γιοβάνοβιτς. Η πραγματική ανάγκη για το νέο Ολυμπιακό και τα αληθινό μήνυμα του ντέρμπι με τον Παναθηναίκό.
Στο ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό υπήρχαν πολλά πράγματα προς συζήτηση πέραν από το αποτέλεσμα που προφανώς δεν άρεσε σε κανέναν στον «ερυθρόλευκο» οργανισμό.
Αυτή η ήττα ήρθε για διάφορους λόγους που φυσικά δεν έχουν να κάνουν με την ποιότητα του προπονητή ή του ρόστερ της κάθε ομάδας. Έχει πάρα πολλή δουλειά μπροστά του ο κάθε Γιοβάνοβιτς και ο κάθε παίκτης του Παναθηναϊκού για να μπορέσει να πλησιάσει το γενικότερο επίπεδο του Ολυμπιακού και η διαφορά που έχει διαμορφωθεί εδώ και χρόνια δεν μετριάζεται ή μειώνεται από ένα ή δύο αποτελέσματα. Ο ίδιος ο πολύ καλός Γιοβάνοβιτς τα είπε.
Για τον Ολυμπιακό θα είναι πρόβλημα εάν παρασυρθεί. Είτε επειδή νίκησε τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και πανηγύρισε εκεί τον τίτλο είτε επειδή έχασε από τον Παναθηναϊκό στο Φάληρο και έγινε βαριά η ατμόσφαιρα λίγο πριν από τη φιέστα. Το μεγάλο θέμα για τους Πειραιώτες στο ντέρμπι με τους «πράσινους» δεν ήταν το αποτέλεσμα, διότι αυτό είχε να κάνει με το γόητρο και την προσπάθεια η οποία ήταν ελλιπής έως ανύπαρκτη.
Το πρόβλημα για το νέο Ολυμπιακό που θα κληθεί στη νέα σεζόν να ξαναπάρει τον τίτλο και να περάσει στο Champions League είναι η κανονική ποδοσφαιρική δουλειά και η δημιουργία μιας ομάδας με αυτοματισμούς στο παιχνίδι της. Όχι με προβλέψιμες κινήσεις και με στατικότητα.
Τον έχουμε δει τον Ολυμπιακό του Μαρτίνς να παίζει περισσότερο ποδοσφαιρικά και αυτοματοποιημένα. Να κάνει κινήσεις γρήγορες με την μπάλα, με αλλαγές θέσεων, με τους παίκτες να ξέρουν πού και πώς πρέπει να δράσουν για να πιέσουν με ουσία τον αντίπαλο. Και όχι αυτό που έγινε ας πούμε μετά το γκολ του Τικίνιο, όταν για μισή ώρα με τις καθυστερήσεις το μοναδικό που συνέβη ήταν ένα μακρινό σουτ του Παπασταθόπουλου μετά από ατομική εφόρμηση.
Τις συνεργασίες του πρέπει να φτιάξει ο Ολυμπιακός στο γήπεδο. Να βελτιώσει πρέπει την επιθετική παραγωγή του και σε στατικές φάσεις, όπως και την αμυντική συμπεριφορά του σε αυτές. Στα δύο φετινά ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο Φάληρο είχε 18+18 τελικές προσπάθειες και έβαλε ένα γκολ, άρα είναι και θέμα αποτελεσματικότητας προφανώς, όμως όχι μόνο. Ο Γιοβάνοβιτς με καλούς παίκτες, αλλά σαφώς όχι τόσο όσο αυτοί του Ολυμπιακού, ακόμη και με τις αλλαγές που απαιτούνται στο ρόστερ, έχει μπορέσει να παίξει πιο μοντέρνο ποδόσφαιρο στο θέμα της κυκλοφορίας της μπάλας. Στις θέσεις των παικτών στο γήπεδο και στις άμεσες ενέργειες. Ο Μαρτίνς ούτε με το σχήμα με Αγκιμπού πίσω από τον φορ ή με 4-4-2 μπόρεσε να δει την ομάδα του να έχει την ικανότητα δημιουργίας από τον άξονα. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο.
Μπορεί αν ο Παναθηναϊκός δεν έβρισκε τα γκολ στο ξεκίνημα των ημιχρόνων (δεν ήταν και δύσκολο δα να αποφευχθούν, χωρίς να υποτιμηθεί η κλάση του Παλάσιος στο δικό του τέρμα), το αποτέλεσμα να ήταν άλλο. Και να γινόταν άλλη κουβέντα, σε μια χώρα που όλα κρίνονται από το αποτέλεσμα του κάθε αγώνα και μέσα σε λίγες μέρες η αποθέωση γίνεται κατάρα και αντιστρόφως. Μόνο που με όποιο αποτέλεσμα στο συγκεκριμένο ντέρμπι, το ότι ο Ολυμπιακός θέλει πολλή δουλειά στην προετοιμασία (με όποιο ρόστερ) για να γίνει ξανά μοντέρνα και θεαματική ομάδα, αυτό δεν αλλάζει.
