Όταν ο Παναθηναϊκός έγινε «οδηγός» για τους Ολυμπιακούς

«Να φύγει ο Μαρινάκης». «Δεν κάνει ο Μαρινάκης». «Ο Ολυμπιακός δεν είναι το παιχνιδάκι κανενός». Ατάκες που τις συναντάει κανείς καθημερινά στα social media, στις ειδήσεις για τις μεταγραφές του Ολυμπιακού. Και όχι, ο υπογράφων δεν έχει πρόθεση να στηρίξει κανέναν Μαρινάκη οπότε μια βιαστείτε να κατακρίνετε τις σκέψεις, πριν τις διαβάσετε. Αντίθετα έχει πρόθεση να καταγράψει μερικές αλήθειες για τον Παναθηναϊκό και να τις μετατρέψει σε οδηγό για τους Ολυμπιακούς...

Το καλοκαίρι είναι η πιο απαιτητική εποχή για τους οπαδούς των ομάδων. Είναι το χρονικό σημείο που κάθε σύλλογος καλείται να κάνει τις μεταγραφές και ενισχύει την ομάδα για την επόμενη σεζόν. Είναι λοιπόν λογικό ο οπαδός κάθε ομάδας να είναι στα «κόκκινα» και να αγωνιά για τις επόμενες κινήσεις που θα κάνει ο πρόεδρος για να ενισχύσει το εκάστοτε ρόστερ.

Οι οπαδοί του Ολυμπιακού είναι από μόνοι τους ξεχωριστή περίπτωση. Έχουν μάθει να είναι η ομάδα τους νούμερο ένα. Έχουν δει πολλούς ποδοσφαιριστές Παγκόσμιας κλάσης να φοράνε τη φανέλα του συλλόγου. Θα αναφερθώ μόνο σε μερικούς που πέρασαν την πόρτα των εγκαταστάσεων του Ρέντη τα χρόνια της «ερυθρόλευκης» παντοκρατορίας, δηλαδή από την εποχή του Σωκράτη Κόκκαλη, μέχρι σήμερα που την ομάδα διοικεί ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Έχουμε και λέμε λοιπόν: Τζιοβάνι, Ριβάλντο, Καρεμπέ, Τουρέ, Ζάχοβιτς, Ραούλ Μπράβο, Ζε Ελίας, Ζέτερμπεργκ, Μπερμούδες, Ριέρα, Μιραλάς, Μιλιβόγεβιτς.

Είναι λοιπόν λογικό οι φίλοι του Ολυμπιακού να έχουν απαιτήσεις. Από την άλλη, ακούγεται λογικό για μια ομάδα να μη θέλει να «ξανοιχτεί» πολύ στις μεταγραφές, ειδικά από τη στιγμή που δεν διεκδικεί θέση στους ομίλους του Champions League, που σημαίνουν κατακόρυφη αύξηση των κερδών. Οι τρύπες δημιουργούνται πολύ εύκολα και κλείνουν πολύ πιο δύσκολα. Και σίγουρα δεν μπορεί μια σοβαρή διοίκηση να θυσιάσει για ένα πρωτάθλημα, μερικές -επόμενες- χρονιές.

Και εξηγούμαι: Οι φίλοι του Παναθηναϊκού κάποτε τα έβαλαν με τη διοίκηση της οικογένειας Βαρδινογιάννη και την έδιωξαν. Στη θέση της, ανέλαβε το πολυμετοχικό σχήμα. Και πήρε ένα πρωτάθλημα που το πληρώνει ο σύλλογος μέχρι σήμερα παίζοντας την ίδια του την ύπαρξη κορώνα - γράμματα. Χρέη, προσφυγές, αφαιρέσεις βαθμών και μηδενισμοί, είναι λέξεις συνηθισμένες πλέον στα «πράσινα» ρεπορτάζ, ενώ τελευταία στο παιχνίδι έχει μπει και ο «εμφύλιος».

Και όλα αυτά επειδή ο κόσμος ήθελε άμεσα αποτελέσματα χωρίς να δίνει βάση στις συνέπειες που μπορεί να έχουν οι κινήσεις εντυπωσιασμού εκ μέρους μιας διοίκησης. Το σενάριο είναι υπαρκτό, δεν είναι επιστημονική φαντασία και όμως κάποιοι δείχνουν να μην υπολογίζουν καθόλου τα δεδομένα που έχουν καταγραφεί σε άλλους συλλόγους.

Κι εγώ προσωπικά διαφωνώ με τον σχεδιασμό του Ολυμπιακού και με τον τρόπο που κινείται η ομάδα του Ολυμπιακού για να κλείσει τις «τρύπες». Η κριτική όταν γίνεται με γνώμονα το κοινό καλό είναι καλοδεχούμενη. Άλλο όμως το να ασκείς κριτική και άλλο να τα ισοπεδώνεις όλα. Κάποιοι ζητάνε από τον πρόεδρο του Ολυμπιακού να παρατήσει την ομάδα και να φύγει. Είναι οι ίδιοι που αν το κάνει θα τον πουν προδότη. Είναι οι ίδιοι που αν ο Ολυμπιακός πάρει το πρωτάθλημα θα αποθεώνουν «την προεδράρα που τους κάνει πλάκα».

Συμπερασματικά, το παράδειγμα του Παναθηναϊκού και η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει εδώ και καιρό η ομάδα θα πρέπει να γίνει μάθημα σε όλους τους οπαδούς, ανεξαρτήτως χρώματος. Πρέπει επιτέλους οι Έλληνες να αρχίσουν να βάζουν το μυαλό τους να δουλεύει πριν μιλήσουν. Διαφορετικά κινδυνεύουν να εκτεθούν και να πρέπει να πάρουν ιδιαίτερα από την... Κομανέτσι για να κάνουν όμορφες κωλοτούμπες...

ΥΓ. Και κάτι τελευταίο. Ναι, ο Ολυμπιακός σε λίγες μέρες δίνει το πρώτο του επίσημο παιχνίδι και δεν έχει πάρει ακόμα χαφ, θέση για την οποία ψάχνεται από το τέλος της περσινής σεζόν. Είναι λάθος ο σχεδιασμός, όμως ένα λάθος δε διορθώνεται με ένα άλλο, μεγαλύτερο (παραίτηση Μαρινάκη). Αυτό θα πρέπει να το έχουν πολλοί στο μυαλό τους πριν αρχίσουν να ζητάνε τα... κεφάλια της διοίκησης...

ΥΓ1. Όσοι Ολυμπιακοί έχουν ζήσει τα «πέτρινα χρόνια», φαντάζομαι ότι καταλαβαίνουν τι γράφω. Οι επόμενες γενιές ας διαβάσουν για να μάθουν και ας μη ζήσουν τα ίδια...