ΑΕΚ: Πρόκριση ή... κρίση!

Ο ορισμός της... πολυφορεμένης φράσης, στην ποδοσφαιρική διάλεκτο, «με την πλάτη στον τοίχο» είναι ο επαναληπτικός προημιτελικός του Κυπέλλου, με τον ΠΑΟΚ, για την ΑΕΚ.

Λογικό, έτσι όπως τα ....κατάφερε.

Αποκλεισμένη από το νεοσύστατο Conference League από τον ...Ιούλιο (ελέω της Βοσνιακής Βελέζ του Μόσταρ, που δεν ήξερε τι θα πει... Ευρώπη 33 χρόνια) και στο -14 από την κορυφή και τον Ολυμπιακό (που δεν καλύπτεται ούτε για τον πλέον αισιόδοξο οπαδό της...) δεν της έμεινε άλλος στόχος που να μπορεί να δώσει έμπνευση σε κόσμο και ομάδα...

Γιατί η παρουσία στην τετράδα, που οδηγεί στην Ευρώπη, δεν δύναται να καλύψει το «πρόσημο» μιας σεζόν που όπως είπε ο, ιδιοκτήτης της ΠΑΕ, Δημήτρης Μελισσανίδης, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του στο προπονητήριο των Σπάτων, για την κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας, είναι αρνητικό, με το περίφημο «Δυστυχώς αποτύχαμε» που ξεστόμισε...

Δεν είναι μόνο πως ο δεύτερος τη τάξει εγχώριος θεσμός αποτελεί την ύστατη ελπίδα φίλων και ιθυνόντων των «κιτρινόμαυρων» ότι δεν θα βρει κι αυτή η σεζόν (τέταρτη διαδοχική μετά το πρωτάθλημα του 2018...) την ομάδα με άδεια από τίτλους χέρια.

Είναι κι ότι σε περίπτωση που το βράδυ της 9ης Φεβρουαρίου δεν βρει την «Ένωση» μεταξύ των τεσσάρων ομάδων που θα έχουν απομείνει στη διοργάνωση τότε θα ξεκινήσει –κι επισήμως (γιατί ουσιαστικά η διαδικασία είναι εν εξελίξει αλλά με... σιγαστήρα!) - η «εσωστρέφεια» στις τάξεις της.

Και δεδομένου ότι δεν θα υπάρχει «χειροπιαστός» στόχος δεν αποκλείεται να γίνουν νωρίτερα οι, απαιτούμενους, διορθωτικές (και διαρθρωτικές...) κινήσεις.

Οι οποίες θα είναι πολυεπίπεδες.

Γιατί μπορεί να είπε ο Μελισσανίδης ότι πρώτος φταίει εκείνος, αλλά είναι ο ίδιος που έχει την υποχρέωση, απέναντι στον κόσμο της ομάδας, που τον κριτικάρει, να βρει την λύση.

Κι αφού το να επανέλθει η ΑΕΚ στη Ν. Φιλαδέλφεια πρωταθλήτρια (που ήταν ο, εκπεφρασμένος, στρατηγικός στόχος) μοιάζει ανέφικτο, τουλάχιστον να είναι ανταγωνιστική στην πρώτη της σεζόν στο ανακαινισμένο, εκ βάθρων, γήπεδο της...

Η «σκούπα» δεν θα περιοριστεί σε παίκτες τους οποίους «έδειξε» ότι έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης (μετά τον ίδιο...), αλλά, προφανώς, ...αγγίζει τον προπονητή (παρότι ανανέωσε το Δεκέμβρη έως το 2024) αφού πέραν τον αποτελεσμάτων (τρεις εντός έδρας, διαδοχικές, ήττες, στο πρωτάθλημα είχε 36 χρόνια να υποστεί...) η πρόοδος στην μετά Μιλόγεβιτς εποχή δεν είναι ούτε η επιθυμητή, ούτε επαρκής, ενώ αγωνιστικές του κινήσεις (όπως η είσοδος Βράνιες, στις καθυστερήσεις του αγώνα με τον Άρη με το σκορ 1-1) δεν συνάδουν με το ....DNA της ομάδας.

Ωστόσο ο Γιαννίκης δεν μπορεί (και δεν είναι...) ο μόνος υπεύθυνος για τα κακώς κείμενα μιας ομάδας που ανέλαβε Οκτώβρη.

Τα «βέλη» των επικρίσεων, προς Μελισσανίδη, οφείλονται και στις «επιδόσεις» των Παπαδημητρίου – Κονέ που, μετά τα εύσημα του καλοκαιριού (για την ενίσχυση του ρόστερ με παίκτες όπως οι Τσούμπερ, Άμραμπατ, Γέβτιτς και Μισελέν) βρέθηκαν στη «δίνη του κυκλώνα» για το φιάσκο της εύρεσης αμυντικού χαφ, τον Γενάρη, που έχει ζητήσει (από Οκτώβρη μήνα...) ο προπονητής.

Η ενημέρωση, παραμονή ολοκλήρωσης των χειμερινών μεταγραφών, ότι δεν θα γίνει μεταγραφή κι η απόκτηση του («οκταριού» κι ελεύθερου έναν μήνα...) Φράνσον την επομένη (υπό το βάρος της λαϊκής κατακραυγής;) δεν εξιλεώνει το δίδυμο, ούτε αλλάζει τις εντυπώσεις ότι αντί προγραμματισμού επιλέγονται ταχυδακτυλουργικοί ακροβατισμοί στην «Ένωση».

Οι αλλαγές είναι δεδομενές.

Η έκταση τους και το πότε θα υλοποιηθούν εξαρτάται (και) από το αποτέλεσμα στη ρεβάνς με τον ΠΑΟΚ...