Οι μεγάλοι παίκτες δε χρειάζονται παροτρύνσεις...

Όταν υπάρχει σε λίγες ώρες ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό, δεν χρειάζεται να ειπωθεί τίποτα ιδιαίτερο στους παίκτες της πειραϊκής ομάδας. Ούτε διαφορές μετράνε, ούτε πέναλτι σε άλλους αγώνες, ούτε τι λέει ο καθένας από δω κι από κει.

Στο +9, στο -9, στο +59 να είναι η βαθμολογία, το παιχνίδι αυτό είναι άλλο. Διαφορετικό. Ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Κι ο κάθε παίκτης του Ολυμπιακού γνωρίζει πάρα πολύ καλά τι πρέπει να κάνει.

Κι οι πιο έμπειροι και οι πιο ακριβοπληρωμένοι και οι Έλληνες και οι ξένοι. Και οι μεγαλύτεροι και οι μικρότεροι. Κι οι φορμαρισμένοι κι αυτοί που δεν είναι τόσο.

Το ντέρμπι της Λεωφόρου έχει πολύ μεγάλη σημασία για το πρεστίζ (όπως πάντα), για τη βαθμολογία και για την ψυχολογία ενόψει της συνέχειας του Ολυμπιακού και των τριών στόχων που διεκδικεί. Το νταμπλ και την πρόκριση με την Αταλάντα.

Ο Ελ Αραμπί αν έχασε το γκολ στη Ριζούπολη, αν δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη το νέο συμβόλαιο, αν ο Κούρτιτς τον έχει περάσει με τα πέναλτι ή αν οτιδήποτε άλλο, ξέρει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει. Πολύ απλά γιατί το έχει ξανακάνει.

Ο Μασούρας δε χρειάζεται παραινέσεις επειδή έχει καιρό να σκοράρει. Έχει βάλει στον Παναθηναϊκό γκολ από παιδάκι που έπαιζε στον Πανιώνιο, πέρυσι στη Λεωφόρο έβαλε δύο. Ούτε πίεση έχουν οι μεγάλοι παίκτες ούτε άγχος.

Τι πίεση να έχει ο Σωκράτης, ο Μανωλάς, ο Εμβιλά; Ο Ματιέ; Γιατί να έχουν άγχος ο Μαντί ή ο Λόπες; Ο Βατσλίκ; Έχουν παίξει και άλλα τέτοια μεγάλα ματς. Και οι περισσότεροι εξ' αυτών και με τον Παναθηναϊκό που όσο κάτω κι αν είναι, παραμένει ο αιώνιος αντίπαλος και κάθε παιχνίδι μαζί του για τον Ολυμπιακό είναι ίδιας σημασίας.

Ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος στο πρώτο παιχνίδι, αλλά δε νίκησε. Μπορούσε και πέρυσι στην κανονική διάρκεια να νικήσει, αλλά είχε χάσει. Προφανώς και τα (πολλά) τελευταία χρόνια έχει απόσταση σε κάθε τομέα από τον Παναθηναϊκό, αλλά τα ντέρμπι αυτά δεν τα παίρνει πάντα. Κι ούτε εύκολα όταν το κάνει, με εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα όπως το εκκωφαντικό 1-4 των περσινών play off ή το 3-0 πρόπερσι.

Στη Λεωφόρο ο Ολυμπιακός είχε ήττες και τα προηγούμενα χρόνια, όταν και πάλι οι διαφορές του στη βαθμολογία και γενικώς ήταν χαώδεις. Ο Παναθηναϊκός όπως και να είναι, τα δίνει όλα σε αυτά τα παιχνίδια. Εδώ έχουν αρχίσει να στέλνουν μηνύματα συμπαράστασης στην τωρινή ομάδα του ΠΑΟ παλιοί παίκτες που έχουν φύγει από χρόνια κι ακόμη έχουν τα...δικά τους.

Αυτό το παιχνίδι μπορεί να γίνει για τον Ολυμπιακό η αρχή μιας νέας πορείας στο δεύτερο κομμάτι της σεζόν. Αν είναι όλοι όπως πρέπει και με οτιδήποτε άλλο εκτός της σκέψης τους. Ούτε πέναλτι της φωτιάς. ούτε τι είπε ο ένας και τι φαντάστηκε ο άλλος.

Είναι ένα πολύ σπουδαίο παιχνίδι, σε εποχή που και οι δύο ομάδες θα παίξουν επιθετικά για να βγάλουν αντίδραση από τα αποτελέσματα των προηγούμενων αγώνων τους. Αλλά και που θα προσέξουν τις άμυνές τους, με τον Παναθηναϊκό να μη δέχεται τελευταία γκολ στο γήπεδό του και τον Ολυμπιακό γενικώς. Η κάθε λεπτομέρεια θα κάνει τη διαφορά, αλλά ο κανονικός Ολυμπιακός έχει τον πρώτο λόγο για να νικήσει και να κάνει τους από κάτω του να πάψουν να ονειρεύονται κρυφά ή φανερά μειώσεις και ανατροπές.

Τέλος, απαράδεκτο να δέχεται σωματική βία οποιοσδήποτε άνθρωπος. Ενέδρες, ξυλοδαρμοί, επιθέσεις, κακοποιήσεις, βιασμοί, απαγωγές, ασέβεια σε νόμους και οδηγίες, ξέρω γω τι άλλο. Απαράδεκτο. Κοινωνία υπό του μηδενός.

Όσο για έναν πρώην (πολύ καλό) ποδοσφαιριστή, όταν τα είχα γράψει προ καιρού στο ΦΩΣ, κάποιοι είχαν δυσαρεστηθεί. Δεν ασχολήθηκα ξανά κι ούτε πρόκειται, ας ασχολούνται άλλοι.