Στέρεψαν τα άλλοθι…

Θα πουν πολλοί, ότι το παρασκήνιο πολεμάει την ομάδα, ότι η διαιτησία κυνηγάει το Ολυμπιακό, θα πουν πολλά, πάρα πολλοί, ακόμη κι εκείνοι που δεν θα έπρεπε να μιλούν τώρα αλλά να κρύβονται. Να συμφωνήσω με όλους. Εχουν δίκιο μέχρι ενός σημείου. Αυτό το… πράγμα όμως, που είδαμε προχθές στο άδειο «Καραϊσκάκη», δεν είναι Ολυμπιακός. Θύμισε την ομάδα του Κόκκαλη τη τελευταία σεζόν του στην ΠΑΕ, θύμισε τον περσινό κακό Ολυμπιακό του β’ γύρου που λίγο έλειψε στο φινάλε να χάσει ένα σίγουρο πρωτάθλημα, που σχεδόν είχε εξασφαλίσει από τα…. Χριστούγεννα.

Όμως το περσινό πάθημα δεν έγινε μάθημα σε κανέναν. Παρά το γεγονός μάλιστα, ότι οι ανταγωνιστές του ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, έδειχναν από τον β΄γύρο της περσινής σεζόν ότι φέτος θα είναι πιο ανταγωνιστικοί και βλέποντας τις αδυναμίες του Θρύλου θα γίνουν περισσότερο πιεστικοί, εντός κι εκτός γηπέδων. Όμως στον Πειραιά, επέλεξαν να ασχοληθούν μόνο με το εξωγηπεδικό ζήτημα. Με φωνές για την διαιτησία από τα φιλικά του καλοκαιριού ακόμα! Και την ίδια ώρα, επέλεξαν να αφήσουν την ομάδα… ημίγυμνη από λύσεις κ ι επιλογές.

Σε αυτά προσθέστε ότι οι περισσότερες μεταγραφές δεν βοήθησαν, παίκτες αξιολογήθηκαν λανθασμένα, ο Ρέτσος πουλήθηκε τελευταία σιγμή αλλά δεν αντικαταστάθηκε. Εγιναν πολλά. Το κυριότερο ότι όλη η σεζόν σταμάτησε για τους «ερυθρόλευκους» μόλις η ομάδα μπήκε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτό κι αν είναι οξύμωρο, αφού ο πιο δύσκολος στόχος, ήταν ο μόνος που επιτεύχθηκε φέτος! Τέσσερις αλλαγές προπονητή, κάκιστες επιλογές παικτών, λάθη επί λαθών και αλαζονεία για τους αντιπάλους. Πολλά λόγια, ελάχιστες πράξεις. Αυτός είναι ο φετινός Ολυμπιακός, που με όλα τα αλλοπρόσαλλα που συνέβησαν ή συμβαίνουν, δικαιώνει όλους εκείνους που φωνάζουν πάλι «αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό».

Ξέρω πολύ καλά, ότι τώρα που τελείωσαν όλα, θα ξεκινήσουν τα καλά τα περσινά: ελληνοποίηση της ομάδας, προώθηση ταλέντων από τις ακαδημίες, υποσχέσεις και άλλα γιατροσόφια για να μετριαστούν οι εντυπώσεις και να αλλάξει το κλίμα. Όμως ο Ολυμπιακός θέλει χτίσιμο εκ βάθρων και όχι λόγια και υποσχέσεις…

Όταν τον περασμένο Γενάρη ο Ολυμπιακός φώναζε για ενίσχυση, η διοίκηση προτίμησε να φέρει τον αγαπημένο της εξέδρας (πλην ανέτοιμο αφού δεν αγωνιζόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα) Μιράλας να πάρει τον Χατζησαφί και τέρμα (ούτε λόγος για τον Ιγκορ του Αστέρα). Δεν αποκτήθηκε αμυντικό χαφ (μόνο ο σκασμένος Ρομαό υπάρχει, οι άλλοι παιζουν κατά ανάγκη), δεν αποκτήθηκε άλλος ακραίος, δεν αποκτήθηκε σεντερ φορ, πολλά δεν… Και όχι μόνο αυτό, αλλά απολύθηκε και ο Λεμονής που είχε παραλάβει την ομάδα 5-6 πόντους μακριά από την κορυφή αλλά μέχρι το τέλος του α’ γύρου την ανέβασε πρώτη! Ποιος ο λόγος αυτής της τραγικής όπως αποδείχθηκε αλλαγής στον πάγκο; Κανείς δεν ξέρει, ολοι ακόμη αναρωτιούνται, ειδικά από τη στιγμή που ο Οσκαρ Γκαρθία δεν γεμίζει το μάτι κανενός…

Και εδώ θέλω να διευκρινίσω το εξής: δέχομαι ότι ο Καταλανός ήρθε εν μέσω της περιόδου, δέχομαι ότι δεν είναι δική του η ομάδα, δέχομαι πολλά από τα άλλοθι που του προσδίδουν . Όμως είναι στην ομάδα δυόμιση μήνες και τι ακριβώς έχει αλλάξει; Τίποτα! Δεν ξέρω αν είναι καλός ή κακός κόουτς. Στο τέλος θα κριθεί. Όμως ήρθε την ομάδα στα μέσα της σεζόν επειδή ο ίδιος το επέλεξε. Δεν τον έφεραν με το ζόρι. Τι έδειξε ο Ολυμπιακός επί των ημερών του; Τίποτα. Ισα-ισα είναι χειρότερος από ματς σε ματς. Ναι, δεν είναι δικές του οι επιλογές, οι παίκτες, ο Ρέντης, το «Καραϊσκάκη». Όμως δέχθηκε να έρθει να δουλέψει με αυτό το υλικό. Και ο Ολυμπιακός από παιχνίδι σε παιχνίδι επί των ημερών του, έχασε κάθε επαφή με την κορυφή, αποκλείστηκε από το κύπελλο, δεν βλέπεται, δεν νίκησε ούτε αυτόν τον Παναθηναϊκό. Όμως ξέχασα. Η διαιτησία…