Το μονοπάτι της επιβίωσης
Το 1-1 που πήρε στο «Καραϊσκάκης» βγάζει τον Παναθηναϊκό στο δρόμο της Ευρώπης αλλά κυρίως του δείχνει το μονοπάτι της επιβίωσης.
Πλέον η 5η θέση που δίνει ευρωπαϊκό εισιτήριο είναι πολύ κοντά. Μόνο ένας βαθμός είναι η διαφορά και στην κατάσταση που βρίσκεται η ομάδα μπορεί να τον καλύψει στις υπόλοιπες αγωνιστικές μέχρι το τέλος.
Και είναι φέτος η έξοδος στην Ευρώπη κάτι παραπάνω από ζωτική για τον Παναθηναϊκό, με δεδομένη την τιμωρία του αποκλεισμού ενός χρόνου που έχει επιβάλει η ΟΥΕΦΑ, ένεκα των οικονομικών προβλημάτων του.
Ολυμπιακός: Η συμβολή του… Βαλμπουενά
Εξασφαλίζοντας το δικαίωμα συμμετοχής στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις για τη σεζόν 2018-19, ο Παναθηναϊκός εκτίει του χρόνου την ποινή του και μπορεί τον άλλο χρόνο να βγει από το μνημόνιο της ΟΥΕΦΑ.
Μέχρι τότε, ωστόσο, θα πρέπει να έχει εξυγιανθεί οικονομικά, ώστε να έχει βγάλει από το λαιμό τη θηλιά που τον πνίγει σήμερα, εξαιτίας της αλόγιστης σπατάλης των τελευταίων χρόνων. Να πάψει, με δυο λόγια, να είναι δέσμιος των πιστωτών του.
Το πώς θα γίνει αυτό το είδαμε στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, όπου μια μικτή ομάδα από δευτεροκλασάτους Έλληνες και τριτοκλασάτους ξένους, πειθαρχημένη και παθιασμένη, και καθοδηγούμενη άριστα από Έλληνα προπονητή, αν και παίζοντας με δέκα ποδοσφαιριστές, έβαλε τα γυαλιά στον μόνιμο πρωταθλητή.
Με αυτή τη συνταγή πρέπει να πορευτεί από δω και πέρα ο Παναθηναϊκός. Μάλιστα, είναι απορίας άξιο πως οι διοικούντες του δεν την είχαν εφαρμόσει νωρίτερα, δεδομένου ότι τα μαύρα σύννεφα ήταν μαζεμένα εδώ και πολύ καιρό πάνω από την ΠΑΕ.
Το παράδειγμα της ΑΕΚ είναι πρόσφατο. Με χαμηλό μπάτζετ και υλικό κατά βάση ελληνικό κατάφερε, μέσα σε τρία χρόνια, να γίνει διεκδικήτρια του τίτλου. Φυσικά, δεν λέει κανείς ο Παναθηναϊκός να αρχίσει την αναγέννησή του από τη Γ΄ Εθνική.
Μπορεί, ωστόσο, να κάνει όλα τα υπόλοιπα. Και πρώτα να κρατήσει ως προπονητή του, τον Μαρίνο Ουζουνίδη ο οποίος απέδειξε ότι μπορεί να σηκώσει το βάρος της ανοικοδόμησης. Κι αφού δέσει τον προπονητή να ενισχύσει το ρόστερ του με ταλαντούχους Έλληνες και ξένους φτιαγμένους από το ίδιο καλούπι με τον Μουνιέ και τον Λουντ.
Καλούς, δηλαδή, ποδοσφαιριστές, μα πάνω απ’ όλα επαγγελματίες, που θα έχουν το μυαλό τους στο γήπεδο και όχι στον λογαριασμό τους στην τράπεζα ή στις ομορφιές της Αθήνας. Παίκτες, που να έχουν περάσει από ψιλό κόσκινο, όχι μόνο από το μονταρισμένο βίντεο του μάνατζερ.
Φυσικά θα πρέπει και η ΠΑΕ να είναι εντάξει απέναντί στους υπαλλήλους της. Να πάψει να τάζει λαγούς με πετραχήλια και να πληρώνει στην ώρα της τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει. Μόνο έτσι θα χτιστεί μια υγιής ομάδα που θα ξαναφέρει τον κόσμο της στο γήπεδο.