Κλερφοντέν και η Επανάσταση του 1994

Η εθνική Γαλλίας είναι η μεγάλη νικήτρια του 21ου Παγκοσμίου κυπέλλου. Για δεύτερη φορά στην ιστορία της αναδεικνύεται παγκόσμια πρωταθλήτρια. Όμως για να επαναλάβει το άθλο του 1998 επί εποχής Ζιντάν, Πετί, Ανρί κ.α, δούλεψε σκληρά και η ομοσπονδία της. Γιατί πλέον τίποτε δεν αφήνεται στον παράγοντα τύχη. Και το διαπιστώσαμε και στο Μουντιάλ του 2014 όπου η Γερμανία , μετά το κάζο που είχε υποστεί το 2006 μέσα στο «σπίτι της» αποφάσισε να βάλει ένα μακρόπνοο πρόγραμμα και βάσει αυτού να κινηθεί. Το ίδιο ακολούθησε έπειτα και η εθνική Γαλλίας. Πρώτα- πρώτα κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα κάτω των 20 ετών.

Πώς ήταν δυνατόν; Η απάντηση έγκειται στις επιλογές που γίνονται σε εθνικό επίπεδο. Το 1969 η Γαλλία έχασε την πρόκριση για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970, από την Σουηδία. Τότε η Γαλλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία εγκαινίασε ένα αναπτυξιακό έργο με "απόλυτες εξουσίες". Το πρώτο εθνικό ομοσπονδιακό αθλητικό κέντρο δημιουργήθηκε για να μπορούν να αναπτυχθούν τα νέα ταλέντα και να μην γυρίζουν δεξιά κι αριστερά. Το λειτουργικό αυτό κέντρο, ήταν στο Βισύ , το οποίο η Γαλλική ομοσπονδία αποφάσισε να προτείνει ξανά για να βοηθήσει τους συλλόγους.

Από την πρώτη «επανάσταση» γεννήθηκε στη Γαλλία ο Πλατινί. Ωστόσο οι αποτυχίες που υπέστη η εθνική της ομάδα στα Παγκόσμια κύπελλα του 1990 και του 1994 την οδήγησαν να πάρει μία νέα απόφαση και να καταργήσει τη σχολή του Βισί, η οποία έμοιαζε περισσότερο με στρατιωτική σχολή παρά με αθλητικό κέντρο.

Έτσι αποφασίσθηκε από τον τότε πρόεδρο της ποδοσφαιρικής της ομοσπονδίας, Φερνάντ Σάστρ, να μετακινηθεί το αθλητικό κέντρο από το Βισύ στο Κλεροφοντέν και να μετατραπεί σε ένα αυστηρά τεχνικό σχολείο αθλητικής εκπαίδευσης. Μειώθηκε μάλιστα η μέση ηλικία εισόδου και έγινε όλο και πιο ελίτ. Μόνο τα καλύτερα ταλέντα του της Γαλλίας (Ile de France) θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε αυτό, με την εγγύηση του διοικητικού συμβουλίου, για την στέγαση και την κατάρτιση, για τουλάχιστον 2 χρόνια.

Δόθηκε μεγαλύτερη έμφαση στον τομέα Εκπαίδευση: Επειδή όποιος προσεγγίζει τα ομοσπονδιακά κέντρα δεν είναι μόνο ένα παιδί έτοιμο να παίξει ποδόσφαιρο, αλλά ένας υποδειγματικός επαγγελματίας που μπορεί να έχει μέλλον και εκτός του ποδοσφαίρου . Ο πρώιμος συναγερμός, ο σεβασμός, η μελέτη και η κατάρτιση είναι τα βασικά στοιχεία της εκπαίδευσης των γαλλικών ταλέντων. Μια μέθοδος και ένα δημοφιλές μοντέλο και στη συνέχεια σε όλη τη χώρα με την Γαλλική ομοσπονδία , η οποία αντλεί περιοδικά έκθεση σχετικά με τις ακαδημίες των συλλόγων , ώστε να ανταμείψει την πιο «επιτυχημένη» όχι τόσο στον τομέα της και στην παραγωγή ποδοσφαιριστών .

Απ όλες τις αποικίες

Στην Ακαδημία αυτή συγκεντρώνονται σχεδόν τα καλύτερα ταλέντα με τις καλύτερες προοπτικές. Η επιλογή τους γίνεται χάρη σε μια έρευνα για όλη την περιοχή , πρωτίστως αλλά και από τις 12 περιφέρειες. Οι ποδοσφαιριστές στους οποίους προσφέρεται μια προοπτική της ζωής τους, εκτός των συνηθισμένων, τους ζητείται να καταβάλλουν και μια σημαντική προσπάθεια. Γι 'αυτό δεν είναι όλα τα παιδιά που μπαίνουν Clairfontaine (Κλερφοντέν) αυτομάτως πρωταθλητές δίχως κίνητρο. Οι λόγοι, όπως αυτές που, τα τελευταία χρόνια, υπήρξαν ιδιαίτερα τα αγόρια στα προάστια (προάστια των μεγάλων πόλεων) που μένουν μακρυά από τις οικογένειές τους είναι συχνά τα παιδιά της διαδικασίας της μετανάστευσης που πήγαν στην στη Γαλλία από τις πρώην γαλλικές αποικίες. Ένα πολιτισμικό και πολυπολιτισμικό φαινόμενο που μπόρεσε να δώσει προστιθέμενη αξία στην εθνική της ομάδα. Μετά τη νίκη του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998, ο πρώην Πρόεδρος Ζακ Σιράκ είχε δηλώσει χαρακτηριστικά :

«Υπάρχει μια στιγμή που ένα έθνος πρέπει να ενωθεί γύρω από μια ιδέα που τον κάνει υπερήφανο για τον εαυτό του. Σήμερα αυτή η σημαία επιστρέφει με μία όμορφη και πολύχρωμη ομάδα. Είναι η εικόνα μιας ανθρωπιστικής Γαλλίας, ισχυρή, ενωμένη ».

Μια τρίχρωμη και πολύχρωμη Γαλλία, σήμερα όπως ήταν τότε.

Οι ακαδημαϊκές σχολές, οι οποίες οδήγησαν τη Ligue 1 να μετατραπεί σε ένα πολύ ισχυρό γαλλικό πρωτάθλημα και που αργά άρχισαν να παράγουν ποδοσφαιριστές περιζήτητους σε όλη την Ευρώπη. Οι παίκτες βρίσκουν έξοδο και εδραίωση, σε ομάδες του εξωτερικού. Όπως συνέβη με τη γενιά του '93, εκείνη του Πογκμπά, που θριάμβευσε στο Παγκόσμιο Κύπελλο κάτω των 20 ετών το 2013, και όπως έγινε μετά με την παρουσία των Τολισό, Ντεμπελέ και Παβάρ που είδαμε και στο πρόσφατο Παγκόσμιο κύπελλο της Ρωσίας. Η σχολή του Κλερφοντέν ζει και θριαμβεύει δημιουργώντας νέα αστέρια που οδηγούν όσο πιο ψηλά γίνεται την εθνική Γαλλίας!!!

Μάνος Σταραμόπουλος
Δημοσιογράφος – Αναλυτής διεθνούς ποδοσφαίρου και υποθέσεων
Μέλος επιτροπής ποδοσφαίρου AIPS και Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στατιστικής IFFHS
Ανταποκριτής: France Football, A Bola, Discoveryfootball.com , Mundo Deportiv