Η κουτοπονηριά και το unfair του Παναμά
Όταν ο ίδιοι δεν έχουν μάθει να σέβονται, λυπάμαι αλλά ούτε εγώ θα τους σεβαστώ... Γράφει ο Αντώνης Φουντής.
Λυπάμαι που θα σας χαλάσω για λίγο μια πολύ όμορφη ποδοσφαιρική ιστορία, όπως εκείνη, που σχολίασαν άπαντες όταν ειδαν τους τρελούς πανηγυρισμούς της ομάδας του Παναμά για το πρώτο γκολ της εθνικής τους σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου…
Λυπάμαι ειλικρινά, όχι γιατί είμαι με τους δυνατούς ή με το καλό ποδοσφαιρικό θέαμα ή γιατί έχω ψύχωση με γνωστούς παικταράδες ή γιατί δεν κάνω κέφι τους αδύναμους. Ισα-ίσα που σχεδόν πάντα θέλω τον αδύνατο να κάνει την έκπληξη, ειδικά μάλιστα όταν ο δυνατός είναι υπερόπτης και το δείχνει στο χορτάρι. Παράλληλα όμως, είμαι με το δίκιο. Είμαι με το σωστό, αν θέλετε. Και ο Παναμάς δεν είναι η ομάδα εκείνη που θα μου προκαλέσει όμορφα συναισθήματα. Δεν μου το βγάζει αυτό και δεν τον συμπαθώ ποδοσφαιρικά πάντα, για συγκεκριμένους λόγους. Και για να μην παρεξηγηθώ να διευκρινίσω ότι άλλο η ομάδα και ο τρόπος που έπαιξε και άλλο οι Παναμέζοι φίλαθλοι που δικαίως το καταχάρηκαν και πολύ καλά έκαναν που πανηγύρισαν το γκολ σαν να προκρίθηκαν σε τελικό παγκοσμίου κυπέλλου…
Το παιχνίδι του Παναμά δεν μου άρεσε γιατί:
- Μπήκε στο γήπεδο για να κλωτσήσει τον αντίπαλο. Θεμιτό και λογικό μέχρις ενός σημείου. Όμως τα μαρκαρίσματα στην περιοχή δεν ήταν ποδοσφαιρικά. Ήταν βγαλμένα από αγώνες ράγκμπι ή από αυστραλιανό ποδόσφαιρο….
- Πολλά τα βρώμικα μαρκαρίσματα. Όχι δυνατά ή σκληρά, όπως συμβαίνει σε πολλά παιχνίδια, αλλά πολλά βρώμικα…
- Το γεγονός ότι οι παίκτες του μανούριαζαν σε κάθε σφύριγμα που δεν ους άρεσε και διαμαρτύρονταν ομαδικά με το παραμικρό στον ρέφερι, δεν παραπέμπει σε fair play αλλά σε κάτι άλλο εκτός μπάλας
- Το να κλωτσάς τον αντίπαλο για να τον σταματήσεις είναι μέσα στο παιχνίδι. Να τον χτυπάς ύπουλα με κάθε τρόπο δεν συνάδει με συμπαθητικό σύνολο και σίγουρα δεν προκαλεί καλά συναισθήματα.
- Κυριότερο όλων και πολύ πιο ύπουλο, που δείχνει και το ΜΗ ποδοσφαιρικό πνεύμα της - κατά τα άλλα -«συμπαθούς» ομάδας της Κεντρικής Αμερικής έχει να κάνει με το γεγονός ότι ενώ οι Άγγλοι πανηγύριζαν το πρώτο ή το δεύτερο γκολ τους (δεν θυμάμαι ποιο από τα δύο), οι Παναμέζοι έτρεξαν κουτοπόνηρα εντελώς να κάνουν σέντρα για να παίξουν σε άδειο γήπεδο και να σκοράρουν. Ούτε τα βασικά δεν γνωρίζουν…
- Τέλος να επισημάνω ότι ο Παναμάς δεν θα έπρεπε να πάει καν στο Μουντιάλ της Ρωσίας, αφού νίκησε στις καθυστερήσεις (στα προκριματικά) την Κόστα Ρίκα με ένα γκολ που δεν μπήκε ποτέ. Παρά τις διαμαρτυρίες και τα βίντεο, το αποτέλεσμα παρέμεινε, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός νυμφώνος, η Ονδούρα…
Συγγνώμη για άλλη μια φορά που χαλάω το κλίμα ευφορίας για τον Παναμά, αλλά όταν ο ίδιοι δεν έχουν μάθει να σέβονται, λυπάμαι αλλά ούτε εγώ θα τους σεβαστώ. Κατά τα άλλα, μη σας ξεγελάει η εξάρα των Άγγλων. Όσο για την αγαπημένη μου Βραζιλία, ραντεβού την Τετάρτη, πριν αλλά και μετά τον αγώνα με τη Σερβία, στο τελευταίο παιχνίδι του 5ου ομίλου, που θα κρίνει ως ένα βαθμό και το μέλλον της στη διοργάνωση…
