Δόκτορ Τζέκιλ, μίστερ… Νεϊμάρ!

Ποτέ δεν έκρυψα ότι είμαι φιλοβραζιλιάνος. Κάτι το θέαμα που προσφέρουν ώρες-ώρες. Κάτι ο μύθος των μεγάλων άσων του 1970. Κάτι ο αγαπημένος μου Ροναλντίνιο, κορυφαίος- κατ’ εμέ- ποδοσφαιριστής της δεκαετίας του 2000 και τον οποίο τολμώ να συγκρίνω με τους κορυφαίους στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Κάτι τα μαγικά του Ριβάλντο, του Τζιοβάνι. Κάτι οι δεκάδες ζογκλέρ της μπάλας. Κάτι η ποδοσφαιρική τους κουλτούρα. Κάτι οι δεκάδες παικταράδες. Κάτι η ομαδάρα του 1982. Πώς να μην την αγαπήσεις…

Όσο όμως κι αν τους λατρεύω, δεν παύουν να με εκνευρίζουν αρκετές φορές, περισσότερο και από ομάδες γεμάτες ξυλοκόπους όπως η Ισλανδία, η Δανία, η Σουηδία, η Ελβετία και πολλές άλλες. Εχει μετά από πολύ καιρό, μια πολύ καλή ομάδα η Βραζιλία. Δεν είναι εκείνο το ασκέρι του 2014, που πνίγηκε από την έπαρση και την αλαζονεία. Τότε που ταλέντα υπήρχαν όχι όμως και ομάδα.

Η Βραζιλία υπό τον Τίτε, έχει αλλάξει προφίλ. Έχει γίνει πιο ισορροπημένη, σε άμυνα κι επίθεση και κυρίως πολύ σοβαρή, όσο κι αν πασχίζει αυτός ο συγκεκριμένος Νεϊμάρ να χαλάσει αυτή την εικόνα. Το κυριακάτικο ντεμπούτο με την Ελβετία ήταν απογοητευτικό. Όχι λόγω αποτελέσματος. Λόγω εικόνας. Γιατί αυτό που είδαμε, ειδικά στο β’ ημίχρονο ήταν εικόνα ομάδας βγαλμένης από το ναυάγιο του 2014. Χωρίς αρχή και τέλος. Φλυαρία άνευ προηγουμένου, ποδόσφαιρο χωρίς φαντασία, επιστροφή στο παρελθόν. Και μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης σε αυτό φέρει το κακό πρόσωπο του αυτοκαταστροφικού Νεϊμάρ…

Ο βραζιλιάνος θεωρείται από πολλούς ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες της σύγχρονης εποχής. Για μένα είναι ένας πολύ καλός παίκτης. Για να γίνει μεγάλος θα πρέπει να γίνουν πολλά. Να έχει διάρκεια, να παίζει για την ομάδα, να κερδίσει με το σπαθί του διακρίσεις, τρόπαια και σεβασμό. Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει πετύχει για την ώρα ο Βαζιλιάνος σταρ. Η φήμη του και τα χρήματα που κερδίζει είναι δυσανάλογα με την προσφορά του και λυπάμαι που στενοχωρώ πολλούς φανατικούς θαυμαστές του. Μπαλαδόρος είναι. Όμως για να γίνεις και πραγματικός ηγέτης πρέπει να το δείξεις στο γήπεδο. Και αυτό που έδειξε ο Νεϊμάρ στον αγώνα με τους Ελβετούς ήταν το απόλυτο τίποτα.

Συμφωνούμε ότι είναι ανέτοιμος λόγω του τραυματισμού του. Όμως, έστω κι έτσι είχε έναν επιπλέον λόγο να βοηθήσει την ομάδα και όχι να κάνει σαν κακομαθημένο παιδάκι στον αγωνιστικό χώρο, που έπαιζε όπως παίζαμε μικροί στους δρόμους και τις πλατείες. «Έχω τη μπάλα κι ελάτε αν μπορείτε να μου τη πάρετε». Ήταν προκλητικός. Κρατούσε τη μπάλα, τον μάρκαρε ο αμυντικός αλλά δεν τη έδινε σε συμπαίκτη μέχρι εκνευρισμού. Για να του δείξει ότι δεν μπορεί να του την πάρει.

Συγγνώμη αλλά αυτό δεν λέγεται ποδόσφαιρο. Κι όταν κρατάς τη μπάλα με τις ώρες και είσαι ο Νεϊμάρ, ο Μέσι, ο Κριστιάνο ή όποιος άλλος παικταράς, θα τη φας τη κλωτσιά σου. Λογικό. Όμως αυτό χαλάει το ρυθμό της ομάδας, εκνευρίζει συμπαίκτες πέρα από αντιπάλους και δεν έχει την παραμικρή ουσία ή προσφορά στο ματς. Όταν ο Νεϊμάρ είναι σε άσχημο φεγγάρι, φαίνεται από την αρχή και η αντιμετώπιση του είναι πανεύκολη.

Ο Νεϊμάρ δεν είναι έτοιμος. Και αντί να βοηθήσει, έκανε τα πράγματα χειρότερα. Δεν του βγήκε μια προσπάθεια σε 90 λεπτα ματς και αναλώθηκε σε φθηνές κωλοτούμπες και ατελείωτο κακόγουστο θεατριλίκι. Και να πει κανείς ότι τον έπαιξαν βρώμικα, να το δεχθώ. Μια χαρά τον αντιμετώπισαν οι Ελβετοί. Και μια χαρά τον εκνεύρισαν και τον έβγαλαν με τον παμπόνηρο Μπεχράμι εκτός ματς. Όμως ο Νειμάρ μπορεί να παίξει διαφορετικά. Όταν βγάζει στο γήπεδο τον καλό εαυτό του, τότε γίνεται ηγέτης, Όταν όμως εκνευρίζεται από το ξεκίνημα και βγάζει τον κακώς εννοούμενο εγωισμό, αποτελεί τροχοπέδη για όλη τη Βραζιλία. Και αν δεν τον ηρεμήσουν Τίτε και συμπαίκτες, τότε θα ψάχνουμε πάλι την Βραζιλία και θα αναπολούμε την ομαδάρα του 2002 με τα «Ρ» που μάγεψαν και πήραν το τρόπαιο… σπίτι τους.

Πολύ καλός παίκτης ο Νεϊμάρ αλλά ακόμη ανώριμος. Και για να πάρεις Μουντιάλ πρέπει να έχεις και τα δύο. Δόξα τον Θεό, στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο δεν έχει υπάρξει μεγάλος παίκτης που να πήρε το τρόπαιο πουλώντας φιγούρα. Και ο Κριστιάνο είναι φιγουρατζής αλλά πρώτα κάνει τη δουειά του και μετά… αυτοθαυμάζεται! Χαλάλι του. Ο Νεϊμάρ για την ώρα είναι μόνο φρου-φρου κι αρώματα. Ούτε διάρκεια, ούτε μπάλα. Κι αν η Βραζιλία στηριχθεί πολύ πάνω του, κινδυνεύει να πάθει… Αργεντινή με τον Μέσι. Να βάλει… αυτογκόλ…