Το παράδοξο του Ζήνωνα

Μια πρόκριση στα πέναλτι μέσα σε ένα κατάμεστο γήπεδο έπειτα από 120 λεπτά πάθους και αγωνίας. Ίσως ό,τι καλύτερο μπορεί να ζήσει ένας οπαδός. Και η αλήθεια είναι πως την Πέμπτη στο Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε το καλύτερο μακράν παιχνίδι του τη φετινή σεζόν. Έκανε φάσεις, ευκαιρίες μεγάλες, κράτησε μπάλα και ουσιαστικά δεν επέτρεψε ποτέ στον φιλότιμο Απόλλωνα να γίνει πραγματικά επικίνδυνος. Ε

Εκτός από μια και μοναδική φορά, στο τέλος του ενενηντάλεπτου και στο γκολ του Πίττα. Και στην παράταση, όμως, ακόμα και όταν έμεινε με δέκα παίκτες έδειξε χαρακτήρα και δεν απειλήθηκε ποτέ. Στα πέναλτι, δε, τρεις στους τέσσερις ποδοσφαιριστές του αποδείχτηκαν ψυχροί εκτελεστές ενώ ο MVP, Τόμας Βατσλικ, κατέβασε ρολά. Δεύτερη συνεχόμενη επιτυχία (είχε προηγηθεί το 2-0 επί του ΠΑΣ Γιάννενα την Κυριακή στο πρωτάθλημα) και όλα δείχνουν πως ο γίγαντας επιτέλους ξύπνησε.

Θα μπορούσε, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Το γεγονός πως οι μόνιμοι πρωταθλητές Ελλάδας έχουν φτάσει στο σημείο να παίζουν ώρες ολόκληρες και να φτύνουν αίμα για να αποκλείσουν ομάδες όπως ο Απόλλων Λεμεσού και η Σλόβαν Μπρατισλάβας, τη στιγμή που μέχρι πρόσφατα έστελναν σπίτια τους μεγαθήρια όπως η Άρσεναλ, η Μίλαν, η Αϊντχόβεν και πιο παλιά ο Άγιαξ και η Μονακό, μόνο προβληματισμό μπορεί να προκαλέσει. Κάποιοι μίλησαν για ατυχία. Για τον διαβόητο «Νόμο του ποδοσφαίρου». «Έλα, μωρέ, μια φάση κάνανε οι Κυπραίοι και σκοράρανε». Εσύ όμως τους έδωσες την ευκαιρία να το κάνουν. Δεν τους «τελείωσες» όταν μπορούσες. Από ανικανότητα και επιπολαιότητα. Όχι από γκαντεμιά.

Τηρουμένων των αναλογιών, η κλήρωση στους ομίλους του Europa League δεν ήταν κακή. Άλλες φορές δεν θα το συζητούσαμε καν και θα θεωρούσαμε δεδομένη τη συνέχεια - στη χειρότερη περίπτωση στο Conference. Τώρα όμως ο Ολυμπιακός χρειάζεται ενίσχυση σχεδόν παντού εκτός από τη θέση του τερματοφύλακα. Έχει ανάγκη από ενδεκαδάτους παίκτες που θα παίξουν κατευθείαν από το αεροδρόμιο αλλά και από ικανές «ρεζέρβες» που θα ξεκουράσουν τους εξουθενωμένους βασικούς.

Είναι σαφές πως από ματς σε ματς ο Ολυμπιακός παρουσιάζει βελτίωση. Πρέπει όμως άμεσα να φτάσει τα παλιά υψηλά του στάνταρντ. Αλλιώς θα καταλήξει να θυμίζει το παράδοξο του Ζήνωνα: Τον αθλητή που σε κάθε δρασκελιά του καλύπτει το μισό της απόστασης που τον χωρίζει από το τέρμα χωρίς τελικά να τερματίσει ποτέ.