Κακή εικόνα, χαμένη ευκαιρία

Οι σταθερότατοι «Μπεργκαμάσκι» του πολύπειρου Τζαν Πιέρο Γκασπερίνι φάνταζαν από την αρχή ως το απόλυτο φαβορί για πρόκριση. Όχι κι έτσι, όμως. Η εικόνα του χθεσινού Ολυμπιακού ήταν αποκαρδιωτική - θα έλεγα η χειρότερη από εκείνο το αλήστου μνήμης ματς με τη Σπόρτινγκ επί Χάσι.

Ακόμα και τότε, όμως, ο μουρλο- Πάρντο έχει σκοράρει δις στο τέλος μετατρέποντας -έστω και για δευτερόλεπτα- τον αγώνα σε ντέρμπι. Ο Ολυμπιακός χθες δεν δημιούργησε ουσιαστικά ούτε μία ευκαιρία. Το δεύτερο μέρος, δε, με τα χαλαρά τακουνάκια και τα τριγωνάκια των Ιταλών σε αντιδιαστολή με την κραυγαλέα ανικανότητα των «ερυθρολεύκων» να κρατήσουν έστω και για λίγο την μπάλα στα πόδια τους, μόνο θλίψη προκάλεσε. Έγιναν πολλά λάθη.

Και από τους παίκτες και από τον Μαρτίνς, του οποίου η επιμονή στον Ονιεκούρου έχει καταντήσει παροιμιώδης. Κακά τα ψέματα, όμως. Την πρόκριση δεν την έχασε ο Νιγηριανός. Η ευθύνη βαραίνει τους πάντες. Το γεγονός είναι πως μετά την πολύ αξιόλογη πορεία του 2020, τότε που χάθηκε η ευκαιρία για μεγάλα πράγματα λόγω του κορονοϊού (!), του Μπομπί Αλέν, της κάρτας στον Σεμέδο και του οφσάιντ που υποδείχτηκε στη χούφτα του Ελ Αραμπί, ο Ολυμπιακός έχει κατέβει ένα επίπεδο στην Ευρώπη. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις τύπου Αϊντχόβεν και Φενέρ αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα.

Είναι βέβαια αλήθεια πως οι Πειραιώτες δεν έχουν ξεκουραστεί καθόλου από τον Αύγουστο του '20 και μετά. Γι’ αυτό όμως υπάρχει το rotation. Το οποίο δεν εφαρμόστηκε σχεδόν ποτέ στους αγώνες του πρωταθλήματος λόγω μιας ανεξήγητης φοβίας πως ο -βέβαιος από το φθινόπωρο τίτλος- θα χανόταν, αν οι βαθμοί της διαφοράς από τον δεύτερο και καταϊδρωμένο ΠΑΟΚ γίνονταν επτά από εννιά.

Όλα αυτά δεν αλλάζουν το ότι η φετινή είναι μια καλή χρονιά για τον Ολυμπιακό. Πρωταθλητής (ενδεχομένως και αήττητος) και φαβορί για το Κύπελλο, έπαιξε για μία ακόμη φορά Άνοιξη στην Ευρώπη. Δεν είναι δεδομένα όλα αυτά. Δείτε τι τραβάνε οι υπόλοιπες ιστορικές ομάδες της χώρας. Θυμηθείτε τι βίωσε ο ίδιος ο Ολυμπιακός στα «πέτρινα χρόνια». Η αποτυχία για την υπέρβαση, όμως, αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση.