Φριτς Φίλιπς: Συγγενής του Μαρξ, ένας δεύτερος Όσκαρ Σίντλερ, οπαδός-σύμβολο της PSV (pics+vids)

Ήταν πέντε χρονών ο Φριτς Φίλιπς όταν κλήθηκε να δώσει -το 1910- το εναρκτήριο λάκτισμα στον πρώτο αγώνα που έδωσε η PSV στην ιστορία της, κόντρα στην Ολλάντια. Και ήταν εκεί το 2005, σε ηλικία 100 χρονών, όταν έγινε η απονομή στον αρχηγό Μαρκ Φαν Μπόμελ του 18ου τίτλου στο πρωτάθλημα.

Ο πρώτος εκείνος αγώνας της PSV, η οποία είχε ιδρυθεί από εργαζόμενους στην εταιρία Φίλιπς, διεξήχθη στο Φρεντέρικλαν, στην ίδια ακριβώς τοποθεσία όπου βρίσκεται σήμερα το υπερσύγχρονο γήπεδο της ομάδας. Ο μικρός Φριτς δεν επελέγη τυχαία για να κάνει τη «σέντρα» του ιστορικού αγώνα. Ήταν ο μοναχογιός του Άντον Φίλιπς, του συνιδρυτή της εταιρίας.

Γεννημένος στις 16 Απριλίου 1905 από ολλανδική οικογένεια εβραϊκής καταγωγής, έμελλε να γίνει ο τέταρτος πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της επιχείρησης. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο παππούς του ήταν ο πρώτος ξάδερφος του Καρλ Μαρξ. Μάλιστα ο Μαρξ και ο Λίον Φίλιπς είχαν μια πολύ στενή σχέση και ο Μαρξ έμενε τακτικά με την οικογένεια Φίλιπς στο Ναϊμέγκεν και αργότερα στο Ζαλτμπόμελ.

Ο Φίλιπς ήταν ο κύριος χρηματοδότης του Μαρξ καθώς αυτός δεν τα πήγαινε καλά με τη μητέρα του και ως εκ τούτου δεν είχε καμιά οικονομική υποστήριξη από την οικογένειά του. Εκτός αυτού στο σπίτι του Φίλιπς ήταν σε θέση να διεξάγει διανοητικές συζητήσεις με ανοιχτόμυαλους, φιλελεύθερους ανθρώπους της εποχής του.

Ο Φριτς Φίλιπς ανέλαβε το πρώτο του σημαντικό πόστο στην εταιρία, το 1935, όταν έγινε αντιπρόεδρος. Με την εισβολή των Ναζί στην Ολλανδία το 1940 τα περισσότερα μέλη της οικογένειας Φίλιπς κατέφυγαν στις Ηνωμένες Πολιτείες , παίρνοντας μαζί τους το κεφάλαιο της εταιρίας. Ο Φριτς όμως έμεινε πίσω και κατάφερε να κρατήσει ζωντανή την επιχείρηση κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Στόχος του ήταν να προστατεύσει το εργατικό δυναμικό και ακόμη να εμποδίσει την χρησιμοποίηση των εργοστασίων της Φίλιπς για τους πολεμικούς σκοπούς των κατακτητών. Στην προσπάθειά του αυτή εξελίχθηκε σε έναν δεύτερο Όσκαρ Σίντλερ.

Τον Απρίλιο του 1943, το καθεστώς κατοχής ανακοίνωσε ότι 300.000 Ολλανδοί στρατιώτες θα στέλνονταν στη Γερμανία για καταναγκαστική εργασία. Αυτό οδήγησε σε ένα αυθόρμητο κύμα απεργιών. Ανάμεσα σε εκείνους που συμμετείχαν ήταν περίπου 18.000 εργαζόμενοι της Φίλιπς στο Αϊντχόφεν.

Ως αντίποινα οι Γερμανοί συνέλαβαν τον Φριτς Φίλιπς και τον κράτησαν όμηρο επί πέντε μήνες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Φουγκτ. Το «Φουγκτ» ήταν κοντά στο Χερτόγκεμπος και το διαχειρίζονταν άνδρες των SS. Aπελευθερώθηκε από τους Καναδούς στο τέλος του πολέμου, αλλά μόνο αφού πρώτα οι Γερμανοί φρουροί σκότωσαν αρκετές εκατοντάδες κρατουμένων.

Κατά τη διάρκεια της κατοχής, ο Φριτς Φίλιπς έσωσε τις ζωές 382 Εβραίων πείθοντας τους Ναζί ότι ήταν απαραίτητοι για τη διαδικασία παραγωγής στα εργοστάσιά του. Για τις υπηρεσίες του αυτές το 1996 τιμήθηκε από το κράτος του Ισραήλ.

Μετά την απελευθέρωση, συνέχισε να εργάζεται για τη Φίλιπς.
Το 1961 ανέλαβε της προεδρία της εταιρείας κι έμεινε σε αυτή μέχρι το 1971, που έδωσε την σκυτάλη στον Χενκ φαν Ριέμσντικ.

Όλα αυτά τα χρόνια αλλά και τα επόμενα ήταν κοντά στην PSV. Πήγαινε στο γήπεδο, ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία αλλά ποτέ χρησιμοποίησε το business lounge του σταδίου. Καθόταν στην εξέδρα, τμήμα D, σειρά 22, θέση 43. Η θέση αυτή παραμένει κενή μετά τον θάνατό του, μετά από απόφαση που πήρε η διοίκηση της PSV.

Ως οπαδός της PSV, ο Φριτς Φίλιπς είδε την αγαπημένη του ομάδα να κερδίσει δεκαοκτώ τίτλους πρωταθλήματος, τον τελευταίο το καλοκαίρι του 2005, όταν η πόλη του Αϊντχόφεν γιόρταζε τα 100α γενέθλιά του. Ο αρχηγός Φαν Μπόμελ πλησίασε τον Φριτς Φίλιπς και τον βοήθησε να σηκώσει το τρόπαιο (που είναι μια ασπίδα).

Εκτός από την ομάδα ο Φριτς Φίλιπς ήταν πολύ αγαπητός και στους πολίτες του Αϊντχόφεν που τον αποκαλούσαν «Meneer Frits» («κύριο Φριτς). Το γεγονός ότι δεν έκανε διακρίσεις μεταξύ των εργαζομένων στο εργοστάσιο και των μελών του διοικητικού συμβουλίου συνέβαλε στη δημοτικότητά του.

Στα 100ά του γενέθλιά του η πόλη του Αϊντχόφεν, μετονομάστηκε για μια μέρα σε Frits Philips Stad (Frits Philips City) και έκοψε ένα ειδικό νόμισμα, το "Fritske". Ένα άγαλμά του κοσμεί σήμερα τους δρόμους της πόλης.

Ο Φριτς Φίλιπς πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου 2005 από επιπλοκές που προκλήθηκαν από πτώση που είχε τον προηγούμενο μήνα. Κατά τη διάρκεια μιας βόλτας που έκανε στο κτήμα του, γλίστρησε κι έπεσε με αποτέλεσμα να σπάσει ένα σπόνδυλο. Ταυτόχρονα τον βρήκε και μια πνευμονία, που τον έστειλε στον τάφο.

Η ομάδα ποτέ δεν τον ξεχνά και κατά καιρούς βρίσκει τρόπους για να τον τιμήσει. Στο πίσω μέρας της φανέλας που φορούσαν οι παίκτες την περσινή περίοδο ήταν τυπωμένο ένα γράμμα και δυο αριθμοί: D, 22, 43. Η θέση του Φριτς Φίλιπς στην εξέδρα του γηπέδου της PSV.