Το «άλλο» επίτευγμα της νέας Εθνικής

Για την Εθνική το παν είναι να παίρνει αποτελέσματα. Σύμφωνοι. Το ελληνικό ποδόσφαιρο και η ίδια τα χρειάζονται απολύτως. Για τα ranking, για τις λίστες, για την άνοδο σταδιακά από το πάτο, για μια ομάδα που πριν από σχεδόν δυο δεκαετίες είχε φτάσει στην κορυφή.

Η πρόκριση, λοιπόν, στο τωρινό Nations League, οι βαθμοί, το «απόλυτο» σε αποτελέσματα, η άνοδος στην κατηγορία, η «δεύτερη ευκαιρία» σε περίπτωση αποκλεισμού στα προκριματικά του EURO 2024, όλα αυτά έχουν μεγάλη σημασία για την Εθνική και το ποδόσφαιρο της χώρας. Αλλά δεν είναι τα μοναδικά.

Η Εθνική δεν είχε τον κόσμο κοντά της όχι μόνο γιατί εδώ και χρόνια είχε μείνει μακριά από τα μεγάλα τουρνουά, αλλά και γιατί ήταν ανυπόφορη στο βλέμμα. Αποκρουστική πολλές φορές. Σίγουρα κι όταν πετύχαινε τις μεγάλες διακρίσεις της δεν απέδιδε ποδόσφαιρο λάμψης, αλλά εκεί ήταν διαφορετικά. Όταν φτάνεις στα ψηλά κοιτάς ακόμη πιο πολύ το αποτέλεσμα και φέρνεις τον κόσμο πολύ κοντά. Όπου κι αν είναι το ταξίδι.

Η συγκεκριμένη ομάδα κάνει και κάτι άλλο στο ξεκίνημά της. Ασφαλώς οι αντίπαλοι δεν είναι μεγέθη που οδηγούν σε συμπεράσματα ενθουσιασμού. Όμως αυτή η Εθνική έχει κομμάτια παιχνιδιού με καλό ποδόσφαιρο. Σύγχρονο και θεαματικό. Τέτοιο ώστε το κοινό να σκέφτεται ότι κάτι θα έχουμε να δούμε και σε επίπεδο ποδοσφαίρου παρακολουθώντας το παιχνίδι της, όχι απλώς να περιμένουμε το αποτέλεσμα για το πατριωτικό ή το βαθμολογικό κίνητρο.

Στο πρώτο ημίχρονο με το Κόσοβο η Ελλάδα ήταν στο 0-0, αλλά είχε παίξει έως και συναρπαστικά. Πίεση ψηλά, άψογη μεσαία γραμμή, έντεκα τελικές (έναντι καμιάς), επιθέσεις με διάφορους τρόπους, εκτελέσεις επίσης. Γκολ δεν έβαλε, αλλά σε έκανε να περιμένεις το δεύτερο ημίχρονο για να δεις και μπάλα. Όχι για να έρθει η στιγμή που η... μπάλα θα πήγαινε στα δίχτυα, όπως συνέβη με το υπέροχο γκολ του Γιακουμάκη.

Πολύς κόσμος στην Ελλάδα περιμένει ΚΑΙ αυτό από την Εθνική, τώρα που θα έρθουν και οι πιο δύσκολες αναμετρήσεις. Να έχει ένα πλάνο αποτελέσματος, αλλά και να δίνει προσδοκίες αναμονής για τους αγώνες της στο ελληνικό κοινό. Ο Πογέτ το έχει και αυτό στο μυαλό του, η ομάδα (με ποδοσφαιριστές σπουδαίων παραστάσεων στο εξωτερικό και απίθανης ατομικής βελτίωσης) μπορεί να το κάνει. Το πάθος και η διάθεση των διεθνών, το κλίμα σύμπνοιας- όπως φάνηκε στο θέμα του Λημνιού και όχι μόνο - αποτελούν επίσης ελπίδα για το μέλλον. Σε μια εποχή που στην Ελλάδα οι ελπίδες για το μέλλον έρχονται όχι από τις... Ελπίδες της, αλλά από την Εθνική Ανδρών. Δεν είναι, επίσης, σύνηθες στα μέρη μας...