Τέλος τα λόγια, ώρα για πράξεις!

Η επόμενη ημέρα στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο θα είναι αρκετά δύσκολη. Η πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώσαμε το προηγούμενο διάστημα έφερε συνταρακτικές αλλαγές σε πολλούς τομείς και δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει και τον αθλητισμό γενικότερα. Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, τον…ρήμαξε. Τόσο σε επαγγελματικό όσο και ερασιτεχνικό επίπεδο.

Και αν για παράδειγμα οι πρώτες τη τάξει κατηγορίες της χώρας, θα βρουν λύσεις για να ορθοποδήσουν, στα χαμηλά στρώματα τα πράγματα δεν θα είναι καθόλου εύκολα. Εδώ και πολλά χρόνια τα σωματεία των τοπικών πρωταθλημάτων παλεύουν για την…ζωή τους και η πανδημία ήρθε να επιδεινώσει την κατάσταση. Έτσι, οι τελευταίοι…ρομαντικοί που έχουν μείνει από αγάπη για την ομάδα, τη γειτονιά και το άθλημα, καλούνται να βρουν πλέον τον πιο ασφαλή δρόμο για την επιβίωση.

Την ίδια ώρα λοιπόν που οι διοικήσεις των συλλόγων συγκαλούν συμβούλια και θέτουν επί τάπητος ιδέες για τη βιωσιμότητα, ήρθε η εξαγγελία από το αρμόδιο υπουργείο δια στόματος του υφυπουργού, Λευτέρη Αυγενάκη για επιχορήγηση. Μια κίνηση που αν μονιμοποιηθεί και νομιμοποιηθεί θα δώσει τεράστια «ανάσα» στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.

Άλλωστε μην ξεχνάμε πως τα τοπικά είναι η βάση και αν δεν στηρίξεις τα θεμέλια δεν θα μπορέσεις να διατηρήσεις ένα κτήριο. Προσοχή: Ο υπογράφων δεν λέει πως με την επιχορήγηση θα λυθούν όλα τα προβλήματα αλλά τα οικονομικά θέματα που απασχολούν τα σωματεία είναι πολλά. Και τα ποσά επίσης. Αν μάλιστα υπολογίσουμε πως η τελευταία φορά που οι ιθύνοντες των ομάδων είδαν λεφτά στα ταμεία τους από την Πολιτεία, ήταν το 2016 (τότε ήταν ένα ποσό κοντά στα 100 ευρώ), τότε καταλαβαίνουμε όλοι τη βαρύτητα της απόφασης.

Είναι απαραίτητο για τις ομάδες να ξέρουν πως σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς θα έχουν δίπλα τους τα αρμόδια όργανα. Όχι απαραίτητα για να στηρίξουν με λεφτά το…καημένο το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο αλλά κυρίως με έργα και ιδέες. Η εποχή απαιτεί οργάνωση, πειθαρχία, όραμα, ηρεμία και κυρίως, συνεργασία. Αυτό που θέλουν οι άνθρωποι των χαμηλών και όχι και τόσο διαφημισμένων κατηγοριών, είναι να εισακούγονται οι προβληματισμοί τους.

Βέβαια, αυτό που άπαντες ελπίζουν είναι να μην διεξάγονται τα παιχνίδια κεκλεισμένων των θυρών. Παρότι σε αρκετά γήπεδα η προσέλευση του φίλαθλοι κοινού δεν είναι μεγάλη, τα 70, 80, 100 εισιτήρια που κόβει η κάθε ομάδα είναι ένα μικρό έσοδο που ενισχύει τα ταμεία.

Ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις υπάρχει μια τεράστια γραμμή την οποία θα πρέπει οι αρμόδιες αρχές να περάσουν. Οι παράγοντες των ερασιτεχνικών σωματείων ακούν εδώ και πολλά χρόνια αλλά δεν βλέπουν φως στον ορίζοντα. Ήρθε η ώρα λοιπόν όσα ακούσαμε να μετουσιωθούν σε πραγματική βοήθεια, με γνώμονα το καλό των τοπικών πρωταθλημάτων και των αθλητών που απαρτίζουν την κάθε ομάδα. Ήρθε ή ώρα για πράξεις!