Περάκης: Οι αποφάσεις της ΕΕΑ είναι δεσμευτικές, λάθος η τροπολογία

Ο δικηγόρος Παναγιώτης Περάκης, ο οποίος υπήρξε επί σειρά ετών μέλος της ΕΕΑ και εμπνευστής της δημιουργίας της, πήρε θέση για τις υποθέσεις του ΠΑΟΚ και της Ξάνθης και τόνισε τα εξής: «Για να μην ακούτε άλλες ανοησίες, αυτά που ισχύουν είναι πολύ συνοπτικά τα εξής:

1. Κατ’ αρχην, εκφράζω τη συμπαράστασή μου στα μέλη της Επ. Επαγγελματικού Αθλητισμού (ΕΕΑ). Πολύ μεγάλο το φορτίο που ανέλαβαν, οποιαδήποτε απόφαση και αν λάμβαναν.

2. Ουδείς γνωρίζει το περιεχόμενο της συγκεκριμένης απόφασης της ΕΕΑ (έψαξα, πληροφορήθηκα ότι δεν έχει ακόμη δημοσιευτεί). Αν όμως, όταν γίνει γνωστό το περιεχόμενό της, ο ΠΑΟΚ ή η Ξάνθη θεωρούν ότι αδικήθηκαν, υπάρχουν λύσεις αντίδρασης, συμβατές με το κράτος δικαίου (βλ. επ’ αυτού τελευταίο σημείο της παρούσας ανάρτησης): να ζητήσουν είτε επανεξέταση είτε ανάκληση (αν έχουν νέα στοιχεία) της απόφασης της ΕΕΑ είτε, ακόμη απλούστερα, να προσφύγουν στα αρμόδια διοικητικά δικαστήρια. Αυτό θα ήταν το προφανές και αυτονόητο για οποιοδήποτε κανονικό κράτος. Όχι ν’ αλλάξουμε τον νόμο υπό την απειλή οιουδήποτε!

3. Ανεξάρτητα από την ορθότητα ή μη της απόφασης της ΕΕΑ, είναι καλό να ξεκαθαρίσουμε τα βασικά. Με πρώτο και κυριότερο: οι αρμοδιότητές της ΕΕΑ δεν είναι γνωμοδοτικές (όπως λένε και ορισμένοι, υποτίθεται αρμόδιοι, εν πλήρει αγνοία), αλλά αποφασιστικές. Η ΕΕΑ ελέγχει, αποφασίζει, χορηγεί ή ανακαλεί άδειες και πιστοποιητικά, επιβάλλει πρόστιμα και άλλες κυρώσεις. Μπορεί να ελέγχει τα πάντα στο πεδίο της αρμοδιότητάς της που είναι ο επαγγ. αθλητισμός, ιδίως χρηματικές συναλλαγές και κάθε Αρχή υποχρεούται να την συνδράμει στο έργο της. Οι αποφάσεις της αποτελούν "διοικητικές πράξεις", στη νομική γλώσσα.

4. Οι αποφάσεις της ΕΕΑ, όπως κάθε διοικητική πράξη, μέχρι την τυχόν ακύρωσή τους από τα δικαστήρια φέρουν το τεκμήριο της νομιμότητας. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι οι αποφάσεις της ΕΕΑ είναι δεσμευτικές για όλους. Και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά "οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου", γι αυτό και από την ίδρυση της ΕΕΑ μέχρι σήμερα δίνουν λυσσώδη αγώνα για κατάργηση της ΕΕΑ ή υποβιβασμού της σε διακοσμητικό ρόλο (αυτά να τα ξέρουν όσοι από άγνοια, ομιλούν περί γνωμοδοτικών δήθεν μόνο αρμοδιοτήτων της ΕΕΑ- είναι επικίνδυνοι...).

5. Οι αποφάσεις της ΕΕΑ είναι δεσμευτικές προφανώς και προεχόντως και για τα όργανα του ποδοσφαίρου. Αυτό ορίζει άλλωστε ρητά και ο νόμος, γι αυτό και δεν έχει σημασία τι μπορεί να λέει κάθε φορά επ’ αυτού η ΕΠΟ και οι κανονισμοί της. Αλλοίμονο αν οι εσωτερικοί κανονισμοί μιας Ομοσπονδίας είχαν ανώτερη τυπική ισχύ από τον νόμο.

6. Τα παραπάνω έχουν επιβεβαιωθεί απαρεγκλίτως από τη νομολογία. Για τις περιπτώσεις όπως η συγκεκριμένη (πολυιδιοκτησίας, η οποία αποτελεί την πλέον σοβαρή παράβαση, όποτε βεβαίως συντρέχει, η οποία όχι απλά δικαιολογεί αλλά επιβάλλει την πλέον εξοντωτική ποινή) τα όργανα του ποδοσφαίρου έχουν δέσμια αρμοδιότητα να λάβουν υπ’ όψιν τους τη σχετική απόφαση της ΕΕΑ (που τους διαβιβάζεται ως "έκθεση", όχι ως εισήγηση, όπως παραπλανητικά ακούω αυτές τις μέρες...) και να προχωρήσουν στην επιβολή των κυρώσεων που επιτάσσει ο νόμος, που εν προκειμένω είναι -ρητώς- η αποβολή από το (επαγγελματικό) πρωτάθλημα (άρθρο 69 παρ. 12 ν. 2725/1999, όπως τροποποιήθηκε με τον 3057/2002, διάταξη την οποία υπερηφανεύομαι ότι είχα προσωπικά προτείνει, ως μέλος της σχετικής νομοπαρασκευαστικής, επιφορτισμένος ακριβώς με τις αλλαγές στον επαγγελματικό αθλητισμό, όπως και την ίδρυση της ΕΕΑ, την πρόβλεψη για το πιστοποιητικό συμμετοχής στο πρωτάθλημα και όλες τις λοιπές διατάξεις για τον επαγγ. αθλητισμό του ν. 3057/02, οι οποίες έγιναν δεκτές από τον τότε Υπουργό Ε. Βενιζέλο, ο οποίος μάλιστα πρόσθεσε και την πολύ χρήσιμη, όπως αποδείχτηκε, πρόβλεψη της εγγυητικής επιστολής για τη συμμετοχή στο πρωτάθλημα- για να τα λέμε όλα).

7. Εντελώς διαφορετικό θέμα είναι το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου. Σημαίνει ότι το κράτος δεν μπορεί να παρεμβαίνει πχ στον τρόπο που κάνει τις εκλογές της μια αθλητική Ομοσπονδία, σταματάει όμως εκεί που αρχίζει ο επαγγελματικός αθλητισμός. Το περίφημο αυτοδιοίκητο, δηλαδή, περιλαμβάνει ο,τι σχετίζεται με τα εσωτερικά σωματειακά οργανωτικά ζητήματα ή με τα ακραιφνώς αθλητικά (λχ πότε υπάρχει οφ σαιντ, πόσες ομάδες θα έχουν τα πρωταθλήματα κλπ), αλλά δεν αφορά καθόλου στα επαγγελματικά/ιδιοκτησιακά/οικονομικα ζητήματα. Αυτά ελέγχει η ΕΕΑ, με πρώτο απ’ όλα και σημαντικότερο την απαγόρευση της πολυιδιοκτησίας, η οποία νοθεύει τον ανταγωνισμό (όχι μόνο αθλητικό αλλά και οικονομικό), ενώ παράλληλα έχει σοβαρότατες συνέπειες και σε ένα άλλο πεδίο οικονομικής δραστηριότητας (ΠΡΟ ΠΟ, στοίχημα κλπ), το οποίο φτάνει μέχρι τον απλό πολίτη και την τσέπη του. Γι αυτό άλλωστε παγίως η νομολογία δέχεται την δυνατότητα παρέμβασης και ελέγχου του κράτους σ’ αυτά τα θέματα, όπως και την σχετική αποφασιστική αρμοδιότητα της ΕΕΑ, δεχόμενη μάλιστα πως αυτό επιτάσσει το δημόσιο συμφέρον.

8. Δεν γνωρίζω αν η συγκεκριμένη απόφαση της ΕΕΑ είναι σωστή ή λάθος, τεκμηριωμένη ή όχι. Αυτό θα μπορούσε να κριθεί μόνο από τα δικαστήρια. Οι αποφάσεις των αρμοδίων οργάνων της Πολιτείας δεν μπορεί να μην εφαρμόζονται και να τρέχουμε να αλλάζουμε τους νόμους κάθε φορά που απ’ αυτές θίγονται οι ισχυροί. Αυτό είναι ακριβώς ο ορισμός της υποχώρησης του κράτους δικαίου.

Συνεπώς: λάθος είναι η συγκεκριμένη τροπολογία, και ως περιεχόμενο και ως διαδικασία. Νομιμοποιεί την επιβολή της βίας, το δίκαιο του ισχυρού, δημιουργεί κακό προηγούμενο και είναι το ακριβώς αντίθετο της περίφημης καλής νομοθέτησης. Αλλά και, τολμώ την πρόβλεψη, δεν θα κλείσει εδώ το θέμα...».

Με νεότερη τοποθέτησή του, ο κ. Περάκης συνεχίζει:

«Η τροπολογία που κατατέθηκε πιθανότατα όχι μόνο δεν θα κλείσει το θέμα, αλλά θα το κάνει ακόμη οξύτερο, ανοίγοντας δύο ακόμη μέτωπα, στο εξωτερικό και στο εσωτερικό:

Αφενός δημιουργεί λόγο προσφυγής της αντίθετης (καταγγέλλουσας) πλευράς (ΠΑΕ Ολυμπιακός) στα αρμόδια αθλητικά όργανα του εξωτερικού, αφού η συγκεκριμένη κυβερνητική πρωτοβουλία αποτελεί μια παρέμβαση που εμποδίζει την λήψη της συγκεκριμένης απόφασης την οποία τα ελληνικά αθλητικά όργανα ήταν υποχρεωμένα να λάβουν.

Αφετέρου, όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, η ποινή της αφαίρεσης βαθμών, παρότι ελαφρότερη της προβλεπόμενης μέχρι σήμερα αποβολής από το πρωτάθλημα (η οποία ήταν πράγματι εξοντωτική, ευλόγως όμως κατά τη γνώμη μου, αφού η παραβίαση της απαγόρευσης της πολυιδιοκτησίας και η συναφής με αυτήν απόκτηση μετοχών χωρίς προηγούμενη άδεια της ΕΕΑ αποτελούν τις βαρύτερες δυνατές παραβάσεις στο πεδίο του επαγγελματικού αθλητισμού), μπορεί όμως να εγείρει ζητήματα παραβίασης του αυτοδιοίκητου, αφού υπεισέρχεται σε λεπτομέρειες αθλητικής φύσεως ποινολογίου (προσδιορισμός πλαισίου αφαίρεσης ορισμένου αριθμού βαθμών).

Η αποβολή, πέρα από δικαιότερη για τέτοιες παραβάσεις, είναι διαφορετικής φύσεως: διότι, πολύ απλά, με αυτήν ο νόμος δεν επιτρέπει καθόλου τη συμμετοχή μιας ομάδας που παραβιάζει την απαγόρευση πολυιδιοκτησίας σε επαγγελματικό πρωτάθλημα (αφού η ίδια η συμμετοχή της νοθεύει τον ανταγωνισμό). Με την αφαίρεση βαθμών δεν ισχύει το ίδιο και αυτό θα δώσει επιχειρήματα τόσο -ευλόγως- στις δύο εμπλεκόμενες ομάδες για ν' αποφύγουν οποιαδήποτε τιμωρία όσο και στους γνωστούς "ανθρώπους του ποδοσφαίρου" που εκ του πονηρού (για ν’ αποφύγουν κάθε έλεγχο της Πολιτείας) προτάσσουν τη σημαία του αυτοδιοίκητου με κάθε ευκαιρία.

Μακάρι να διαψευσθώ, αλλά φοβάμαι ότι αυτό μπορεί να είναι άλλη μια, πολύ σοβαρή, παράπλευρη απώλεια αυτής της τροπολογίας...».