ΑΕΛ Καλλονής: Έκανε το χρέος της και βυθίστηκε στα χρέη
Η ιστορία μίας ομάδας. Το όνειρο που έσβησε νωρίς. Το νησί. Το μεγάλο παράπονο. Μία ιστορική αναδρομή για το παραμύθι της ΑΕΛ Καλλονής. Το πως έφτασε η ομάδα από την ακμή στην παρακμή.
Η Ίδρυση
Κυριακή 15 Μαΐου 1994 συγκεντρώθηκαν τα Ταμειακώς εντάξει μέλη των δύο συλλόγων της Καλλονής, του Απόλλωνα και του Αρισβαίου. Σκοπός αυτής της συνάντησης ήταν να αποφασιστεί η συγχώνευση ή καλύτερα η ίδρυση ενός νέου δυνατού συλλόγου. Στη συγκεκριμένη συνέλευση παρότι κλήθηκε να συμμετάσχει και το τρίτο σωμάτιο του λεκανοπεδίου η Προοδευτική Σκάλας Καλλονής, το διοικητικό συμβούλιο της ομάδας απάντησε αρνητικά. Το όνομα ήταν το πρώτο που αποφασίστηκε από κοινού «Αθλητική Ένωση Λεκανοπεδίου Καλλονής». Τα χρώματα του συλλόγου αποφασίστηκαν να είναι μπλε από τον Απόλλωνα και πράσινο απ τον Αρισβαίο.
Ολυμπιακός: Κινήσεις επίθεσης από την αρχή χωρίς τέλος
Το επόμενο βήμα ήταν η συγκρότηση και στη συνέχεια η ολοκλήρωση των διαδικασιών ώστε να νομιμοποιηθεί η ΑΕΛΚ και παράλληλα να ενταχθεί αγωνιστικά στο πρωτάθλημα της Α' κατηγορίας Λέσβου. Στις 3 Ιουνίου έγινε η αναγνώριση του συλλόγου από το πρωτοδικείο Μυτιλήνης, στις 30 Ιουλίου κατατέθηκε η αίτηση εγγραφής στην ΕΠΣ Λέσβου και στις 3 Αυγούστου η εγγραφή στα μητρώα της ΕΠΟ.
Το Έμβλημα
Στο σήμα απεικονίζονται δύο αριστερά χέρια να κάνουν χειραψία πράγμα το οποίο ξεσήκωσε διαμαρτυρίες για το λόγο ότι χειραψία συνήθως γίνεται με το δεξί χέρι. «Οι δύο ενωμένες παλάμες συμβολίζουν πρώτα και κύρια την συνύπαρξη όλων των κατοίκων του λεκανοπεδίου Καλλονής. Αυτό που θα αναγνωρίσουν αργότερα και οι πολιτικοί παράγοντες της περιοχής και θα ιδρύσουν το πρώτο μεγάλο Δήμο Καλλονής κατ' εφαρμογή του νόμου περί διευρυμένων και συνενωμένων κοινοτήτων και δήμων, το νόμο «Καποδίστριας». Έτσι ο αθλητισμός και η συνένωση των ομάδων στη Καλλονή έφερε και την συνένωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εθελοντικά. Συνύπαρξη υπάρχει και σε επίπεδο παραγόντων, φιλάθλων αλλά κυρίως μεταξύ αθλητών από τα δύο σωματεία Απόλλωνα και Αρισβαίου. Οι δύο ενωμένες παλάμες συμβολίζουν το αθλητικό πνεύμα και τις αγνές προθέσεις. Η ένωση, επίσης, στις παλάμες δείχνει και τη δύναμη που αποκτά αυτή η προσπάθεια, τη δύναμη που θέλει να εκπέμψει προς κάθε αντίπαλο. Όλα αυτά βεβαίως δαφνοστεφανωμένα από το ιερό και δοξασμένο φυτό» αυτά ήταν τα λόγια του δημιουργού του εμβλήματος.
Τα πρώτα αγωνιστικά βήματα
Η πρώτη χρονιά που αγωνίστηκε η ΑΕΛΚ στη Α' κατηγορία Λέσβου δεν κύλησε όπως θα περίμεναν οι περισσότεροι. Η ομάδα τερμάτισε τέταρτη και είχε στο ενεργητικό της 89 τέρματα υπέρ, 48 κατά ενώ σε 27 αγώνες είχε συνολικά 16 νίκες 5 ισοπαλίες 6 ήττες και 1 μηδενισμό με -3 βαθμούς από τον επεισοδιακό αγώνα με τον Όλυμπο Αγιάσου. Κορυφαίοι παίχτες για την ΑΕΛΚ τότε ήταν οι Σάββας Βαβλαδέλλης και Δημήτρης Νερατζής, σημειώνοντας από 28 και 24 τέρματα αντίστοιχα.
Η πρώτη άνοδος στη Δ’ εθνική
Τη σεζόν 1995-96 η ΑΕΛΚ κατέκτησε το πρωτάθλημα Λέσβου και ταυτόχρονα την άνοδο στη Δ’ εθνική. Αξιοσημείωτο για εκείνη την χρονιά ήταν η διαφορά τερμάτων την οποία είχε. Με 118 γκολ υπέρ και μόλις 17 κατά καταλαβαίνει κανείς ότι δύσκολα θα έχανε την άνοδο.
Το όνειρο για μια καλή πορεία σε έναν αρκετά βατό όμιλο στη Δ’ εθνική έσβησε πολύ νωρίς. Με την ομάδα να τερματίζει 13η με μόλις 27 βαθμούς, άπαντες έβαλαν στόχο να παρουσιάσουν την επόμενη φορά μια πολύ πιο αποφασιστική ομάδα.
Τα όνειρα έγιναν εφιάλτης
Μετά από πέντε δύσκολα χρόνια η ομάδα θα καταφέρει να ανέβει ξανά στη Δ' εθνική, αυτή τη φορά κρατώντας χαμηλά τους τόνους και θέτοντας ως προτεραιότητα την παραμονή στη κατηγορία. Για ακόμα μια φορά όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα περίμεναν στην ΑΕΛΚ. Σε έναν όμιλο με βαριά ονόματα όπως η Ρόδος, ο Αιολικός, Αίας Σαλαμίνας και Πανελευσινιακός η ομάδα τερμάτισε προτελευταία και τα όνειρα έγιναν ξανά εφιάλτης, όπως και το 1997.
Η επιστροφή και η καθιέρωση
Τη σεζόν 2007-2008 η ομάδα δείχνει πλέον να είναι ώριμη για να ξεφύγει από τα τοπικά πρωταθλήματα. Με ρεκόρ 24 νίκες 3 ισοπαλίες και μόλις 1 ήττα, από τη Θύελλα Πηγής, πέρασε σαν σίφουνας από τη α κατηγορία της Λέσβου. Με προπονητή τον Σωτήρη Αντωνίου και με τις κατάλληλες προσθήκες στο ρόστερ, το όνειρο πλέον θα γίνει πραγματικότητα. Η ΑΕΛΚ θα τερματίσει 5η με 18 βαθμούς και θα κερδίσει αυτομάτως την παραμονή της στη κατηγορία.
Το νερό είχε μπει πια για τα καλά στο αυλάκι. Οι στόχοι πλέον δεν ήταν οι ίδιοι και αυτό γιατί οι Καλλονιάτες έδειχναν να ξεφεύγουν πια από τα τοπικά δεδομένα. Η διαφορά τους δεν ήταν μόνο αγωνιστική αλλά και διοικητική. Ο τότε πρόεδρος της ομάδας Γιώργος Μαλλής τόνισε ότι η διοίκηση θα έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε ώστε η ομάδα να πρωταγωνιστήσει στις μεγάλες κατηγορίες. Έτσι κι έγινε.
Την επόμενη χρονιά με πρόεδρο τον Ταξιάρχη Βέρρο και αντιπρόεδρο τον Αντώνη Γώγο η ομάδα πραγματοποίησε την κορυφαία πορεία στην ιστορία της μέχρι εκείνη τη στιγμή, τερματίζοντας πρώτη στο πρωτάθλημα αφήνοντας πίσω ονόματα όπως Αχαναϊκό, Προοδευτική, Αιολικό και Κερατσίνι.
Στη Γ' Εθνική η ΑΕΛΚ αν και ξεκίνησε νωθρά κατάφερε να πάρει την άνοδο για την Football League. Τερμάτισε δεύτερη πίσω από την Αναγέννηση Επανομής έχοντας συγκεντρώσει 56 βαθμούς και πήρε το πολυπόθητο εισιτήριο χάρη στις ανακατατάξεις που έγιναν στην Β' Εθνική. Όλα έμοιαζαν να έχουν πάρει το δρόμο τους.
Την επόμενη χρονιά πρόεδρος αναλαμβάνει ο Νίκος Μιχαλάκης και από την πρώτη στιγμή δείχνει την επιθυμία του να ανεβάσει την ομάδα όχι μόνο στην Superleague, αλλά και επίπεδο. Με τον Προκόπη Καρτάλη να αναλαμβάνει ως γενικός διευθυντής και με τον Λουτσιάνο Ντε Σόουζα να είναι ο νέος τεχνικός της ΑΕΛΚ, ο μοναδικός στόχος ήταν η άνοδος στα μεγάλα σαλόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η ομάδα όμως δεν κατάφερε να πάρει την άνοδο. Τερμάτισε 6η στην κανονική διάρκεια, ενώ στα πλέι οφ ανόδου τερμάτισε 3η.
Το 2012-2013 είναι η χρονιά που θα θυμούνται για πάρα πολλά χρόνια όλοι οι ντόπιοι ποδοσφαιρόφιλοι ανεξαρτήτου χρώματος. Για πρώτη φορά μία ομάδα του νησιού θα πάρει την άνοδο για την Superleague. Η καρδιά όλων κάθε Κυριακή ήταν δίπλα στην ΑΕΛΚ. Ο Μανούσος, ο Λεοζίνιο, ο Κώτσιος και άλλοι αφανείς ήρωες πραγματοποίησαν τα όνειρα όλου του νησιού. Η μέρα όμως που δεν θα ξεχαστεί ποτέ για διάφορους λόγους είναι η 26η Μαίου του 2013. Η Καλλονή υποδέχεται στον "Ταρλά" τον Ολυμπιακό Βόλου και χρειάζεται δύο αποτελέσματα για να ανέβει κατηγορία.
Το παιχνίδι ξεκινάει και η κατάσταση αρχίζει να μυρίζει μπαρούτι από νωρίς. Ο Αχιλλέας Μπέος στρέφεται κατά των οπαδών. Το πλήθος εξοργίζεται. Το ημίχρονο τελειώνει 1-1 χάρη στα γκολ του Πινδόνη στο 31' και του Μαρσέλο στο 42'. Η ΑΕΛΚ δείχνει να κρατάει την τύχη της στα χέρια της. Ένα γκολ όμως του Στογιάνοφ στο 67' παγώνει για τα καλά τον κόσμο.
Ωστόσο 16 λεπτά αργότερα ο Ηλίας Κώτσιος με συρτό σουτ στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα και ένα ολόκληρο νησί στον έβδομο ουρανό. Ο Μπάμπης Τεννές και οι παίκτες του είχαν καταφέρει το απίστευτο. Η ΑΕΛΚ είναι πλέον στην Α' Εθνική. Χιλιάδες άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους να πανηγυρίσουν. Το νησί δεν κοιμήθηκε εκείνο το βράδυ, παντού άκουγες κόρνες, φωνές, συνθήματα...
Η πρώτη χρονιά στην Superleague, το γήπεδο και ο Αιολικός
Το θέμα της έδρας ήταν ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια της ομάδας. Με το γήπεδο της Μυτιλήνης να ανήκει στον Αιολικό και το γήπεδο της Καλλονής να είναι ακατάλληλο για αγώνες Superleague, η ΑΕΛΚ θα έπρεπε να πάρει την ανάλογη άδεια για να χρησιμοποιήσει το γήπεδο της Μυτιλήνης. Ο Αιολικός παρουσιάστηκε αντίθετος σε αυτό. Η Καλλονή τελικά κατάφερε να πάρει την άδεια, αλλά ήταν πλέον αργά. Το γήπεδο χρειαζόταν επισκευή για να μπορέσει να φιλοξενήσει αγώνες Α΄ Εθνικής και όπως ήταν λογικό, δεν θα προλάβαινε να είναι έτοιμο την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο.
Η έδρα που δηλώθηκε για τη σεζόν 2013-2014 ήταν το ΟΑΚΑ, ενώ η ομάδα έπαιξε και δύο παιχνίδια στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Το τέλος του πρωταθλήματος την βρήκε να τερματίζει 12η και το χαμόγελο από τα πρόσωπα όλων στο νησί δεν έλεγε να σβήσει.
Από το ζενίθ στο ναδίρ
Την επόμενη χρονιά η ομάδα επιστρέφει στο νησί. Με τον κόσμο στο πλευρό της πλέον έχει βάλει ακόμα πιο υψηλούς στόχους. Τα όνειρα πλέον έχουν γίνει υπερβολές. Από κατάκτηση κυπέλλου μέχρι και Ευρώπη. Αυτά ακούγονταν από κάποιους φιλόδοξους οπαδούς και όχι μόνο. Η αλήθεια όμως ήταν μία! Για να γίνουν αυτοί οι στόχοι εφικτοί έπρεπε να αλλάξουν πολλά πράγματα. Η κατάληξη; Απογοήτευση! Την πρώτη χρονιά της στο νησί κατάφερε με «νύχια και με δόντια» να παραμείνει στην κατηγορία, η δεύτερη χρονιά της όμως αποδείχθηκε καταστροφική. Η ΑΕΛΚ δεν άντεξε. Έπεσε αμαχητί και αυτή τη φορά δεν θα υπήρχε γυρισμός.
Μετά τον υποβιβασμό στη Football League η ομάδα είχε στην πλάτη της πολλά χρέη. Τα οικονομικά προβλήματα ήταν και εκείνα που τσάκισαν την ΑΕΛΚ. Λίγους μήνες αργότερα η ομάδα αποσύρθηκε από το πρωτάθλημα της Football League, ενώ στη συνέχεια διαλύθηκε οριστικά. Με χρέη που ξεπερνούσαν τα 2 εκατομμύρια ευρώ και με πολλές πληγές ανοικτές, τελείωσε άδοξα η πορεία της ομάδας. Τα παραμύθια δεν έχουν πάντα χαρούμενο τέλος και το παραμύθι της ΑΕΛΚ είναι το πιο τρανό παράδειγμα.
