Ομάδες που χάθηκαν στον χρόνο

Η οικονομική κρίση της τελευταίας δεκαετίας άφησε το αποτύπωμά της και στο ποδόσφαιρο, ειδικά το ερασιτεχνικό. Εκεί όπου δεν υπάρχουν έσοδα, δεν υπάρχουν χορηγίες και τηλεοπτικά δικαιώματα, δεν υπάρχουν πλούσιοι πρόεδροι, παρά μόνο εραστές της μπάλας και του γνήσιου ποδοσφαίρου. Τα ερασιτεχνικά σωματεία στηρίζονται αποκλειστικά στο μεράκι κάποιων ανθρώπων που κάνουν τον πρόεδρο και τον ταμία μέχρι και τον φροντιστή που πλένει τα ρούχα, φουσκώνει τις μπάλες και κάνει τις γραμμές στα γήπεδα. Οι ίδιοι άνθρωποι ασχολούνται πολλά χρόνια στα σωματεία. Άλλοι κουράστηκαν, άλλοι μεγάλωσαν σε ηλικία, άλλοι βαρέθηκαν και τα παράτησαν. Δεν είναι εύκολο σήμερα να συντηρηθεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο.

Πρέπει οι παράγοντες να τρέξουν για να βρουν παίκτες, προπονητή, να αγοράσουν ρούχα και στολές, να συντηρήσουν τα γήπεδα, να φροντίσουν για τη θέρμανση των αποδυτηρίων, να βρουν γιατρό αγώνα και τώρα με την πανδημία να τηρούν και τα μέτρα προστασίας που προβλέπονται από τα πρωτόκολλα. Τα τελευταία χρόνια στα Γιάννινα και στην Ήπειρο πολλά σωματεία δεν δήλωσαν συμμετοχή στα πρωταθλήματα των τοπικών Ενώσεων Ποδοσφαιρικών Σωματείων και άλλα που ξεκίνησαν τις αγωνιστικές υποχρεώσεις εγκατέλειψαν στη μέση.

Πριν από οκτώ χρόνια στις τέσσερις Ενώσεις Ποδοσφαιρικών Σωματείων της Ηπείρου υπήρχαν εν ενεργεία και συμμετείχαν στα τοπικά πρωταθλήματα 161 σωματεία. Στην τρέχουσα αγωνιστική σεζόν είναι μόνο 119. Σαράντα δύο σωματεία έμειναν ανενεργά αγωνιστικά στους τέσσερις νομούς και στη Λευκάδα που έχει την ίδια Ένωση με την Πρέβεζα στο διάστημα των οκτώ χρόνων από το 2014 μέχρι τώρα. Είναι πολύ δύσκολες οι εποχές για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Όσο θα περνά ο καιρός χωρίς να υπάρχει κάποιο κίνητρο τόσο θα φθίνουν και οι ομάδες στην Ήπειρο. Όπως γράψαμε και άλλες φορές, το ενδιαφέρον όλων είναι επικεντρωμένο στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ξεχνώντας προφανώς ότι, αν σβήσει το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, δεν θα υπάρχει και επαγγελματικό. Ή, αν υπάρξει, θα στηρίζεται αποκλειστικά σε ξένους παίκτες. Ενώ στην Ήπειρο βελτιώνονται οι αθλητικές εγκαταστάσεις, τα περισσότερα γήπεδα στα χωριά έχουν χόρτο και καλύπτουν τις βασικές ανάγκες, σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχουν παιδιά και σωματεία για να αγωνιστούν.

Αυτή η δραματική μείωση των σωματείων μάς έδωσε την ευκαιρία να πάμε και πιο πίσω, παρουσιάζοντας ομάδες που έσβησαν στον χρόνο. Εκτός από τη μείωση των ομάδων που είχαμε στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης, με το πέρασμα του χρόνου άλλαξε και ο ποδοσφαιρικός χάρτης. Άλλα σωματεία διαλύθηκαν, άλλα συγχωνεύτηκαν, άλλα υπάρχουν μόνο στα χαρτιά χωρίς καμία δραστηριότητα και συμμετοχή σε πρωταθλήματα. Θα θυμίσουμε ονόματα σωματείων στα Γιάννινα και στα γύρω χωριά που κάποτε μάζευαν κόσμο στα γήπεδα, είχαν γνωστά ονόματα ποδοσφαιριστών και σήμερα δεν υπάρχουν, καθώς το άστρο τους έσβησε για πάντα με το πέρασμα του χρόνου. Άλλαξαν οι εποχές, όπως και ο ποδοσφαιρικός χάρτης που συρρικνώθηκε σημαντικά. Κυρίως διαλύθηκαν ομάδες χωριών, καθώς η αστυφιλία και το δημογραφικό πρόβλημα άλλαξαν την κοινωνικοοικονομική διάρθρωση της περιφέρειας. Όσο περνούν τα χρόνια η ύπαιθρος της Ηπείρου ερημώνει, τα χωριά αδειάζουν από νέους ανθρώπους, οι μόνιμοι κάτοικοι είναι μεγάλης ηλικίας. Φυσικό επόμενο είναι να μην μπορούν να συντηρήσουν ομάδες.

Παλαιότερα υπήρχαν κάποιοι νέοι άνθρωποι, που έστω και δύσκολα προσπαθούσαν να έχουν ομάδα στο χωριό τους. Όταν έφυγαν αυτοί προς τα αστικά κέντρα, ερήμωσαν τα χωριά, μοιραία διαλύθηκαν και οι ομάδες ή έμειναν μόνο στα χαρτιά ως σωματεία-σφραγίδες. Μπορεί στη δεκαετία του ’60 να είχαμε το μεγάλο κύμα μεταναστών στο εξωτερικό (Γερμανία, Σουηδία, Βέλγιο, Αμερική, Αυστραλία) και μετά να σταμάτησε, αλλά η αιμορραγία της εσωτερικής μετανάστευσης, να αφήνουν οι νέοι τα χωριά και να πηγαίνουν στις πόλεις, δεν ανακόπηκε ποτέ. Υπάρχει και στις μέρες μας, ειδικά στις απομακρυσμένες περιοχές της φτωχής Ηπείρου. Σαν να μη έφτανε αυτό, ήρθε και η οικονομική κρίση της τελευταίας δωδεκαετίας που άφησε μεγαλύτερο το αποτύπωμά της και στο ποδόσφαιρο. Κάθε χρόνο οι ομάδες λιγοστεύουν στα τοπικά πρωταθλήματα. Καθώς δεν υπάρχει και καμία πρόνοια για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.

Όπως μας λένε παράγοντες, για να συντηρηθεί στοιχειωδώς μια ομάδα και να λάβει μέρος στη Γ’ τοπική κατηγορία, θέλει τουλάχιστον δέκα με δώδεκα χιλιάδες ευρώ προϋπολογισμό. Για να καλύψει τα βασικά της έξοδα, χωρίς μεταγραφές και άλλες πολυτέλειες. Μόνο για να λειτουργήσει. Σε μεγαλύτερες κατηγορίες, και αν υπάρχουν στόχοι διάκρισης και πρωταθλητισμού, τα έξοδα είναι πολύ μεγαλύτερα. Πώς θα καλυφθεί ακόμα και το μικρότερο ποσό των δέκα-δώδεκα χιλιάδων ευρώ που χρειάζεται ένα σωματείο Γ’ ερασιτεχνικής κατηγορίας; Λόγω της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης των ελεύθερων επαγγελματιών δεν υπάρχουν χορηγίες, οι επιχορηγήσεις δεν φτάνουν ούτε για τις πορτοκαλάδες, λόγω της πανδημίας τα σωματεία δεν μπορούν να κάνουν εκδηλώσεις (πανηγύρια με λαχειοφόρο αγορά κ.λπ.). Επίσης, λόγω πληθώρας τηλεοπτικών μεταδόσεων απογεύματα Σαββατοκύριακων από τα συνδρομητικά κανάλια και την ΕΡΤ, την ώρα δηλαδή που γίνονται οι αγώνες των ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων, δεν πηγαίνει και κόσμος στα μικρά γήπεδα, για να βγουν και πέντε δεκάρες που λέει ο λόγος από τα εισιτήρια. Έτσι όπως πάμε, σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχουν ομάδες για να συγκροτηθούν τα πρωταθλήματα.

Σε κάθε συνοικία και μία ομάδα στα Γιάννινα

^{Ο Ατρόμητος Ιωαννίνων έσβησε εδώ και χρόνια από τον ποδοσφαιρικό χάρτη}

Στην πόλη των Ιωαννίνων μπορεί να κυριαρχεί ο ΠΑΣ, αλλά σε κάθε γειτονιά και συνοικία παλαιότερα υπήρχαν ομάδες. Αυτές που υπήρχαν πριν από τον ΠΑΣ, δηλαδή Αβέρωφ, Ατρόμητος, Ολυμπιακός, με τη συγχώνευση του 1966 έβαλαν τέλος στη διαδρομή τους. Στα μετέπειτα χρόνια έγινε προσπάθεια αναβίωσης αυτών των ονομάτων, χωρίς επιτυχία. Όχι ασφαλώς για να… επισκιάσουν τον ΠΑΣ, αυτό δεν πρόκειται ποτέ να γίνει, αλλά για να μη σβήσουν τα ιστορικά ονόματα. Ο Αβέρωφ, όταν έγινε το 1966, μετονομάστηκε σε ΠΑΣ Μπιζάνι, για να λειτουργεί ως φυτώριο του ΠΑΣ.

^{Ο ΠΑΣ Απόλλων Ιωαννίνων στα μέσα της δεκαετίας του ’80 στο στάδιο «Ζωσιμάδες»}

Σε ΠΑΣ Γιάννινα είχε μετονομαστεί ο Αθλητικός Όμιλος Ιωαννίνων, ομάδα που προήλθε το 1962 από τη συγχώνευση του Ατρόμητου και του Ολυμπιακού. Το Μπιζάνι έλαβε μέρος στο πρωτάθλημα Β’ Εθνικής περιόδου 1966-67 και στη συνέχεια διαλύθηκε. Στα μετέπειτα χρόνια ιδρύθηκε ο Πύρρος Μπιζανίου που δεν είναι τώρα εν ενεργεία. Πριν από μία 20ετία με πρόεδρο τον Θανάση Βράνια είχε μετονομαστεί η ομάδα του Ροδοτοπίου από Πασσαρών σε ΠΑΣ Αβέρωφ. Χρησιμοποιήθηκε για έδρα το εθνικό στάδιο Ιωαννίνων, έφτασε μέχρι τη Δ’ Εθνική, αλλά λίγο μετά ο Αβέρωφ διαλύθηκε και επανασυστάθηκε η προηγούμενη ομάδα Πασσαρών που υπάρχει και σήμερα. Στον νεότερο ΠΑΣ Αβέρωφ αγωνίστηκε σε μεγάλη ηλικία και ο Ανδρέας Μπονόβας. Ο Ατρόμητος επανασυστάθηκε στη δεκαετία του ’70 με πρόεδρο τον Στέφανο Μάντζιο και ανέδειξε σπουδαίους ποδοσφαιριστές που έφτασαν μέχρι τον ΠΑΣ Γιάννινα, όπως οι Παπαχρήστου, Μπόλος, Γιάτσος, Οικονόμου και άλλοι. Μετά από αρκετά χρόνια σταμάτησε η αγωνιστική δραστηριότητα. Στη δεκαετία του ’90 ιδρύθηκε ο Ατρόμητος ’95 που αποσύρθηκε από τα τοπικά πρωταθλήματα πριν από μία τριετία. Τελευταίος πρόεδρος ήταν ο παλιός μεγάλος άσος του ΠΑΣ Γιάννινα, Εδουάρδο Κοντογιωργάκης.

^{Η ομάδα του Ροδοτοπίου το 2001 μετονομάστηκε σε ΠΑΣ Αβέρωφ και στη συνέχεια διαλύθηκε. Τρίτος από αριστερά στη σειρά των καθημένων ο διεθνής Ανδρέας Μπονόβας}

Στο προσκήνιο επανήλθε και ο Ολυμπιακός Ιωαννίνων, με έδρα τη Λιμνοπούλα, πρόεδρο για πολλά χρόνια τον Χρήστο Θάνο και άνθρωπο για όλες τις δουλειές τον Μιχάλη Μπίλη. Την ομάδα αυτή είχαν περισσότεροι φίλοι του Ολυμπιακού Πειραιώς. Εδώ και κάποια χρόνια ο Ολυμπιακός Ιωαννίνων σταμάτησε να αγωνίζεται.
Εντός της πόλης έντονη δραστηριότητα είχε στη δεκαετία του ’80 ο ΠΑΣ Απόλλων Ιωαννίνων με πρόεδρο για πολλά χρόνια τον Θανάση Τσούνη και συνεργάτες τους Παχή, Αυδίκο, Φασούλκα. Σημαντικά ονόματα του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου είχαν αγωνιστεί στον Απόλλωνα, όπως οι Ζαβογιάννης, Γκρέκας, Παύλος Πέτσιος, Τάκης Κούτσικος, Αλεξίου, Μεϊντής, Μπίτικας, Νότης, Λώλος, Πατσιούρας και άλλοι. Μόνιμος φροντιστής ο Μιχάλης Ντούσκος. Εδώ και πάνω από 20 χρόνια ο Απόλλων είναι εκτός αγωνιστικής δράσης.

Ο ιστορικός Εθνικός Ιωαννίνων

^{Ο Άρης Μώλου αρχές δεκαετίας του ’80. Διακρίνονται όρθιοι από αριστερά οι Παπαγεωργίου, Στεφάνου, Βασιλειάδης, Γκόνος, Γούκος, Παππάς, Γκλίναβος (πρόεδρος) και καθιστοί οι Κύργιος, Γραμμενιάτης, Ντούλιας, Καλογιάννης, Μπέκας}

Στην περιοχή των παλιών σφαγείων, εκεί όπου είναι σήμερα ο πολυχώρος τέχνης με το θεατράκι και το εκθετήριο αργυροχοΐας, ήταν η Δυναμό Σφαγείων. Στην περιοχή της Βρυσούλας, που είναι και οι εργατικές κατοικίες, υπήρχε η Ομόνοια Βρυσούλας. Στην Καλούτσιανη ομάδα με Ιστορία ήταν ο Εθνικός που ανέδειξε παίκτες οι οποίοι αγωνίστηκαν και στον ΠΑΣ Γιάννινα όπως οι Γκιόκας, Ζιώγας, Σαχινίδης και άλλοι. Θρυλική μορφή ο αείμνηστος Γιάννης Γκιόκας που κράτησε σε υψηλά επίπεδα για πολλά χρόνια βασικά τον Ολυμπιακό Ιωαννίνων, ενώ μετέπειτα βοήθησε και τον Εθνικό. Ο μπαρμπα-Γιάννης ήταν μια ιστορία μόνος του. Δεν υπάρχουν σήμερα τέτοιοι παράγοντες. Στην περιοχή του Βοτανικού στη δεκαετία του ’90 είχε έντονη δραστηριότητα ο Ολυμπιακός Βοτανικού, που έφτασε στον τελικό της ΕΠΣΗΠ και στη Δ’ Εθνική με πρόεδρο τον Γιώργο Αντωνίου. Από πέρσι σταμάτησε να αγωνίζεται στα τοπικά πρωταθλήματα, έχοντας και πρόβλημα με το γήπεδο. Αρχές της δεκαετίας του ’90 στην ίδια περιοχή υπήρχε και η ομάδα Χαραυγή Ιωαννίνων με πρόεδρο τον Σωτήρη Γκολέτα. Στην αρχή έδειξε δυναμική, μάζεψε τους καλύτερους παίκτες, αλλά δεν άντεξε στον χρόνο και λίγο μετά διαλύθηκε. Στην παραλίμνιο περιοχή αρχές δεκαετίας του ’80 ήταν ο Άρης Μώλου, η «Πεταχτούλα» για τους περισσότερους φιλάθλους. Ιδρύθηκε από τον Κώστα Γκλίναβο, έχοντας σημαντικούς παίκτες όπως οι Γραμμενιάτης, Γκρέκας, Γκαμπράνης, Βασιλειάδης, Οικονομίδης, Γούκος, Ντάνης, Νότης και άλλοι. Και ο Γκλίναβος αγωνίστηκε στην ομάδα που ήταν ουσιαστικά δική του. Ο Άρης Μώλου διαλύθηκε όταν ο Κώστας Γκλίναβος έγινε το 1984 πρόεδρος της ΠΑΕ ΠΑΣ Γιάννινα. Εντός του Κάστρου των Ιωαννίνων ήταν παλαιότερα ο Παμφρουριακός και η Νίκη Κάστρου. Ομάδα των τραπεζικών ήταν στη δεκαετία του ’90 ο Ερμής Ιωαννίνων, η πρώτη ομάδα στα Γιάννινα που είχε γυναίκα πρόεδρο. Μια ομάδα φίλων είχε ιδρύσει τον Αλέκτορα, με παίκτες σχετικά μεγάλης ηλικίας που έκαναν το χόμπι τους. Μέχρι και ο Αλφρέδο Γκλασμάνης είχε αγωνιστεί. Στα Γιάννινα είχε έδρα και ο ΑΟ Σκλούπου με πρόεδρο τον Γιάννη Γέροντα. Σκλούπο ήταν η παλιά ονομασία του Αμπελοχωρίου, ενός γραφικού χωριού στις πλαγιές των Τζουμέρκων.

Κάποτε υπήρχαν και αυτές οι ομάδες…

^{Η Δόξα Κρανούλας πριν από 10 χρόνια είχε έντονη παρουσία στην παλιά επαγγελματική Γ’ Εθνική. Τα τελευταία τρία χρόνια είναι εκτός τοπικών πρωταθλημάτων}

Άλλες ομάδες των Ιωαννίνων και των περιχώρων που δεν είναι εν ενεργεία είναι επίσης η Δυναμό Κιάφας, ο Πτηνοτροφικός Συνεταιρισμός, ο ΑΠΟΕΛ, ο ΑΟ Δρίσκου, ο Μαβίλης Βασιλικής, οι Πόντιοι Ανατολής, η Αμπελιά, ο Πήγασος Ιωαννίνων. Στον ΑΟ Γορίτσας αγωνίστηκε και ο Νίκος Νταμπίζας ως σπουδαστής της γαλακτοκομικής σχολής Ιωαννίνων. Ξεχωριστή περίπτωση είναι και η Δόξα Κρανούλας που έχει δύο χρόνια που είναι ανενεργό σωματείο. Αγωνίστηκε στην παλιά επαγγελματική Γ’ Εθνική με ξεχωριστή επιτυχία, ήταν ένα νοικοκυρεμένο σωματείο με καλές εγκαταστάσεις, γράφοντας τη δική του Ιστορία. Πρόεδρος ο Μιχάλης Κασής και προπονητής για πολλά χρόνια ο Ανέστης Ζώης. Εκεί όπου έφτασε η Δόξα Κρανούλας, παίζοντας σε επίσημα παιχνίδια με ιστορικές ομάδες όπως Λάρισα, Τρίκαλα, Ιωνικό, Παναχαϊκή, Καλλονή, Ηρακλή, Μακεδονικό, δεν έφτασε καμία άλλη ομάδα. Κάποια στιγμή επήλθαν η κόπωση και ο κορεσμός. Πριν από μια πενταετία μεγάλη δυναμική ανέπτυξε και ο Θρίαμβος Σερβιανών. Έφτασε μέχρι τη Γ’ Εθνική, στη συνέχεια υποβιβάστηκε και φέτος αποχώρησε στα μισά από το πρωτάθλημα Α’ Κατηγορίας.

^{Ο Θρίαμβος Σερβιανών το 2018 ανέβηκε στη Γ’ Εθνική και φέτος εγκατέλειψε το πρωτάθλημα της Α’ Ερασιτεχνικής Κατηγορίας}

Θυμίζουμε ονόματα κι άλλων ομάδων που δεν υπάρχουν σήμερα ή δεν συμμετέχουν στα τοπικά πρωταθλήματα: ΠΑΟ Κόνιτσας, Δόξα Γεροπλατάνου, ΠΑΕ Ζαγορίου, ΠΑΣ Καλπάκι, Πωγωνάτος Δελβινακίου, ΑΟ Βροντισμένης, Δολιανά, ΑΟ Ραδοβυζίου, ΑΟ Σκλίβανης, Δόξα Πέρδικας, ΑΟ Ξηροβουνίου, ΑΟ Μαντείου, Ατρόμητος Κουκλεσίου, Άφοβος Μελιγγών, ΑΒΕΛ Βήσσανης, ΕΑΣ Κοπάνης, Ηρακλής Κρυφοβού, Χρυσοβίτσα, Προσήλιο, Άμερος Μηλιάς Μετσόβου, Ρόνα Ανηλίου, Πύρρος Βοτονοσίου, Αγναντιακός Αγνάντων, ΑΕ Κατσανοχωρίων, ΠΑΣ Γερακαρίου, Άγιαξ Μιχαλιτσίου, Αετός Χαροκοπίου, ΑΟ Βαπτιστή. Πηγαίνοντας προς τον διευρυμένο δήμο Ζίτσας, εκτός ποδοσφαιρικής σκηνής είναι οι ομάδες Ελεούσα ’95, ΑΕ Γραμμενοχωρίου, ΑΟ Κόντσικας (αποχώρησε φέτος από το πρωτάθλημα), ΑΟ Βουτσαρά, Πετράλωνα, Αετός Πρωτόπαππα, Δόξα Αναργύρων, ΑΕ Καρίτσας, Καρυές, ΑΟ Νεοχωρίου, ΑΕ Ρίζας, ΑΕ Καμποχωρίων, Αετός Αγίου Ιωάννη.

Αν ρίξουμε τους προβολείς και στους υπόλοιπους νομούς της Ηπείρου, θα δούμε αλλαγές στον ποδοσφαιρικό χάρτη.

Και στην Άρτα χάθηκαν ιστορικές ομάδες

^{Η Αμβρακία Κωστακιών Άρτας το 2016 ανέβηκε στη Γ’ Εθνική. Σήμερα δεν υπάρχει ως σωματείο…}

Όπως αναφέραμε και στην αρχή, σύμφωνα με δύο έρευνες που κάναμε στο «ΦΩΣ» για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο της Ηπείρου, το 2014 και φέτος, βλέπουμε μείωση των ομάδων στα πρωταθλήματα κατά 42 ομάδες. Επειδή οι έρευνες αυτές έγιναν στα χρόνια των μνημονίων και της οικονομικής κρίσης, κατά μεγάλο ποσοστό η μη συμμετοχή των ομάδων στα πρωταθλήματα οφείλεται στην έλλειψη οικονομικών πόρων, σε συνδυασμό και με την πανδημία των τελευταίων χρόνων. Ίσως αργότερα, όταν ομαλοποιηθεί η κατάσταση και τα πράγματα γίνουν καλύτερα, οι ομάδες αυτές να ενεργοποιηθούν λαμβάνοντας μέρος στα πρωταθλήματα. Από τον ποδοσφαιρικό χάρτη του νομού Άρτας λείπουν σήμερα σημαντικές ομάδες, όπως η Αμβρακία Κωστακιών που πριν από μερικά χρόνια είχε αγωνιστεί στη Γ’ Εθνική, η Προοδευτική Γραμμενίτσας που ανέδειξε σημαντικούς ποδοσφαιριστές κατακτώντας τίτλους και κύπελλα, ο ΑΟ Φλωριάδας που αγωνίστηκε στη Γ’ Εθνική, ο Αχιλλέας Νεοχωρίου που κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα περιόδου 1981-82 της νεοϊδρυθείσας ΕΠΣ Άρτας, ο Άραχθος Παχυκαλάμου όπου στη δεκαετία του 2000 πρωταγωνιστούσε με πρόεδρο τον Ηλία Καρίνο. Επίσης, απουσιάζουν από τα φετινά πρωταθλήματα ο Ηρόδοτος Καλογερικού, η ΑΕ Μενιδίου, η Άνω Πόλη, η Κυράτσα Αγίου Δημητρίου, ο Απόλλων Γλυκορίζου, ο Ερμής Κεραματών. Στην Πρέβεζα, Λευκάδα και στη Θεσπρωτία υπήρξαν αλλαγές, αλλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό και με χτυπητές αντιθέσεις όπως σε Γιάννινα και Άρτα.