ΠΑΣ Γιάννινα-ΑΕΚ: Παιδιά με… γκρίζα μαλλιά!

Λένε πολλοί ότι οι ποδοσφαιριστές και όσοι φόρεσαν σορτσάκια σε γήπεδο δεν γερνούν ποτέ και παραμένουν… ισόβια παιδιά. Μπορεί ο χρόνος να γκριζάρει τα μαλλιά και να αφήνει το αποτύπωμά του, αλλά η ψυχή είναι αδούλωτη. Το διαπιστώσαμε στο φιλικό παιχνίδι που έδωσαν οι βετεράνοι του ΠΑΣ Γιάννινα με τους βετεράνους της ΑΕΚ (νίκη των Γιαννιωτών με 5-3) για την ενίσχυση της Ιεράς Μονής Δουραχάνης. Ήταν όλοι τους παιδιά με… γκρίζα μαλλιά. Ένιωθαν στο γήπεδο σαν να είναι στα νιάτα τους. Φωνές μεταξύ τους, πάθος για τη νίκη, ένταση πάνω στις φάσεις. Πολλά στιγμιότυπα από το παιχνίδι αυτό θα σας δώσουμε σήμερα από τη στήλη μας. Για να τιμήσουμε τους παλιούς μεγάλους άσους του παρελθόντος που αψήφησαν την κακοκαιρία, το κρύο, τη βροχή για κοινωνικό σκοπό. Ειδική εύφημος μνεία στους παίκτες της ΑΕΚ. Παράτησαν τις δουλειές τους, τα σπίτια τους και σε περίοδο κακοκαιρίας ταξίδεψαν στα Γιάννινα για να παίξουν μπάλα και να συνδράμουν στην προσπάθεια να ενισχυθεί το Μοναστήρι της Δουραχάνης που περιθάλπει άπορα παιδιά.

Στα παιχνίδια των βετεράνων δεν έχει σημασία το αποτέλεσμα όσο η συμμετοχή, η προσπάθεια, η διασκέδαση. Ανταμώνουν παλιοί συμπαίκτες και φίλοι για να τα πουν από κοντά, να κλοτσήσουν μπάλα, να νιώσουν την ατμόσφαιρα των αποδυτηρίων, να κάνουν τον χαβαλέ τους, να θυμηθούν ιστορίες από το παρελθόν. Όταν έπαιζαν ποδόσφαιρο, όλοι ήταν μια παρέα. Ήταν και περισσότερο ρομαντικές οι εποχές παλαιότερα. Μοιράζονταν τα προβλήματα, τα όνειρα, τις χαρές της νιότης. Όταν πέφτει η αυλαία και σταματούν το ποδόσφαιρο, χάνονται οι παλιές παρέες και ο καθένας τραβά τον δικό του δρόμο. Με την ποδοσφαιρική αποστρατεία αλλάζει και η ζωή τους. Ευτυχώς είναι τα φιλικά παιχνίδια στα οποία τους δίνεται η ευκαιρία να βρεθούν πάλι όλοι μαζί, γυρίζοντας τον χρόνο πίσω.

Αυτές τις εικόνες και στιγμές είδαμε στο ΠΕΑΚΙ Ιωαννίνων που έγινε το φιλικό των βετεράνων του ΠΑΣ και της ΑΕΚ. Περισσότερο ενδιαφέρον έχουν τα… παραλειπόμενα και οι πλάκες με τα πειράγματα που κάνουν μεταξύ τους, παρά το φιλμ του αγώνα.

Πριν ξεκινήσει ο αγώνας πολλά τα πηγαδάκια μεταξύ των παικτών. Άλλοι ήταν συμπαίκτες σε άλλες ομάδες όπως οι Λιάκος και Πήττας στον ΠΑΟΚ, οι Λαδιάς, Κλείτσας, Λάμπρος Γεωργιάδης, Θανάσης Χαρίσης στην Αναγέννηση Άρτας, άλλοι ήταν συνάδελφοι όπως οι Παπαγγέλης και Αρδίζογλου που υπηρέτησαν στην αστυνομία και άλλοι αντίπαλοι στα νιάτα τους σε παιχνίδια όπου έπεφταν κορμιά.

Το παιχνίδι ήταν να γίνει αρχικά στις 11 Οκτωβρίου. Όμως αναβλήθηκε λόγω κακοκαιρίας και η τέλεσή του πήγε πίσω κατά μία εβδομάδα. Οι υπεύθυνοι της ΑΕΚ τήρησαν τον λόγο τους και ήρθαν στα Γιάννινα, έστω και με 14 άτομα στην αποστολή. Τέτοιον καιρό και σε καθημερινή μέρα δεν είναι εύκολο να μαζευτούν τόσοι πολλοί βετεράνοι για να ταξιδέψουν για δύο ημέρες στα Γιάννινα, όπως μας έλεγαν ο Λάμπρος Γεωργιάδης αλλά και ο κόουτς του «Δικεφάλου» Μιχάλης Σιμιγδαλάς. Έστω κι έτσι, με αποστολή ανάγκης, έγινε το παιχνίδι, παρουσία 300 θεατών. Όλη την ημέρα ο καιρός ήταν καλός. Μια ώρα πριν από το παιχνίδι άρχισε να βρέχει… Λες και συνωμότησε το σύμπαν για να κάνει δυσκολότερη την αποστολή των βετεράνων. Κανέναν δεν πτόησε η βροχή. Οι φίλαθλοι με τις ομπρέλες στις εξέδρες και οι παίκτες άρχισαν με βροχή τον αγώνα, αφού προηγήθηκε το τελετουργικό των βραβεύσεων.

Η βράβευση Μουφ και Γεωργιάδη

Ο Ζντένκο Μουφ βραβεύτηκε από αντιπροσωπεία του συνδέσμου φιλάθλων

Οι βετεράνοι του ΠΑΣ Γιάννινα βράβευσαν τον Ζντένκο Μουφ. Τον δημοφιλή φορ της δεκαετίας του ’90. Μέσα σε μια εβδομάδα ήρθε δύο φορές από τη Σερβία για αυτό το φιλικό. Την προηγούμενη εβδομάδα, όταν είχε ληφθεί η απόφαση για αναβολή του αγώνα κατά μία εβδομάδα, ο Μουφ ήταν ήδη στον δρόμο από Βελιγράδι για Γιάννινα. Επέστρεψε στην πατρίδα του και ήρθε εκ νέου για το παιχνίδι! Έβαλε γκολ και αποθεώθηκε. Η ιαχή στις εξέδρες «Μουφ, Μουφ, Μουφ….», όπως παλιά το «Υβ, Υβ…» στο Καραϊσκάκη, μας πήγε πίσω. «Χτύπησα στη Σερβία και με ένα πόδι έπαιξα. Μου έδιναν δύναμη η φανέλα και ο κόσμος…» μας είπε ο Μουφ στο περιθώριο του αγώνα. Και όταν τον ρωτήσαμε ποιο παιχνίδι θυμάται περισσότερο, μας είπε: «Με την Προοδευτική στο γήπεδο της Πρέβεζας. Το δικό μας ήταν τιμωρημένο και παίξαμε στην Πρέβεζα. Έχασα πέναλτι και αυτό μου στοίχισε. Είπα μέσα μου “είναι δυνατόν από δικό μου χαμένο πέναλτι να χάσουμε το παιχνίδι;”. Έβαλα δύο γκολ και κερδίσαμε». Ο Ζντένκο Μουφ αποκτήθηκε από τον ΠΑΣ το καλοκαίρι του 1993. Ήρθε μαζί με τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς, μέχρι πρότινος προπονητή της ΑΕΚ, από τη Ραντνίσκι Βελιγραδίου. Ο «Μίλο» δεν έχει σχέσεις με τα Γιάννινα, αλλά ο Μουφ τα έχει δεύτερη πατρίδα του. Αυτό είπε και στον δήμαρχο της πόλης Μωυσή Ελισάφ όταν τον τίμησε ο δήμος Ιωαννιτών στις 11 Οκτωβρίου στο δημαρχείο. Οι βετεράνοι του ΠΑΣ μέσω του προέδρου τους Δημήτρη Κλείτσα έδωσαν πλακέτα στον Μουφ, το ίδιο και αντιπροσωπεία από τον σύνδεσμο φιλάθλων ΠΑΣ Γιάννινα. Ο Ζντένκο είχε τιμηθεί και από την ΠΑΕ ΠΑΣ Γιάννινα στο ημίχρονο του αγώνα με τον Ολυμπιακό.

Η βράβευση του Λάμπρου Γεωργιάδη από τον Θανάση Χαρίση

Τιμήθηκε και ο Λάμπρος Γεωργιάδης της ΑΕΚ. Σπουδαίος παίκτης με λαμπρή καριέρα στη μεγάλη ομάδα της «Ένωσης» και πολύ καλός χαρακτήρας. Ο αντιπρόεδρος των βετεράνων του ΠΑΣ Θανάσης Χαρίσης τού επέδωσε αναμνηστική πλακέτα. Αναμνηστικό λάβαρο τού έδωσε ο αρχηγός Νίκος Λιάκος. Πρώτον, γιατί είναι Ηπειρώτης με καταγωγή από την Πρέβεζα και, δεύτερον, ήταν ο συνδετικός κρίκος για να γίνει αυτό το παιχνίδι. Ο Λάμπρος Γεωργιάδης ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από την ομάδα του χωριού του, μεταγράφηκε στον ΠΑΣ Πρέβεζα, στη συνέχεια στην Αναγέννηση Άρτας, για να ανοίξει ο μεγάλος δρόμος για την ΑΕΚ. Για ένα διάστημα είχε ενδιαφερθεί να τον αποκτήσει και ο ΠΑΣ Γιάννινα, αλλά εκείνη την εποχή ήταν στη Β’ Εθνική και από τη στιγμή που ο Λάμπρος έκανε εξαιρετικές εμφανίσεις, προκαλώντας το ενδιαφέρον μεγάλων συλλόγων, ο ΠΑΣ δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Ο Γεωργιάδης τα είπε με τους Κλείτσα, Χαρίση, Λαδιά, καθώς υπήρξαν συμπαίκτες στην Αναγέννηση Άρτας αλλά και στον ΠΑΣ Πρέβεζα.

Οι ιστορίες με τον Αρδίζογλου

Την αποθέωση από τον κόσμο γνώρισε ο Χρήστος Αρδίζογλου

Θερμό χειροκρότημα εισέπραξε ο αρχηγός της ΑΕΚ, Χρήστος Αρδίζογλου. Το πιο αναγνωρίσιμο πρόσωπο του αγώνα. Βαρύ όνομα όχι μόνο για την ΑΕΚ αλλά και για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Μαθουσάλας των γηπέδων με 261 συμμετοχές και 50 γκολ στην ΑΕΚ, 43 συμμετοχές και 2 γκολ με την Εθνική Ελλάδας. Έβγαλε και τα δύο ημίχρονα. Εντάξει, τρεξίματα δεν έβγαλε, αλλά… μιλούσε με την μπάλα όταν ήταν στην κατοχή του. Το τόπι δεν ξεχνιέται ποτέ. Πολλοί φίλαθλοι έβγαλαν μαζί του αναμνηστικές φωτογραφίες. Ωραίες και οι ιστορίες που εξιστορούσε ο Βασίλης Παπαγγέλης όταν συνυπηρετούσε στην αστυνομία με τον Χρήστο Αρδίζογλου. Τα είπαν αρκετά μεταξύ τους, παρότι στα γήπεδα ήταν πάντα αντίπαλοι, αφού ο Παπαγγέλης αγωνίστηκε στον ΠΑΣ και στον Ολυμπιακό. Ο Αρδίζογλου μάς αποκάλυψε ότι το καλοκαίρι του 1974 τον είχε ζητήσει ο ΠΑΣ Γιάννινα πριν πάει στην ΑΕΚ. «Ήθελα κι εγώ να έρθω στον ΠΑΣ, για να είμαι συμπαίκτης με τους Αργεντινούς παίκτες που θαύμαζα, αλλά δεν με έδωσε ο Απόλλων. Ήθελε περισσότερα χρήματα, ώσπου προέκυψε το ενδιαφέρον της ΑΕΚ και πήγα εκεί» μας είπε ο άλλοτε διεθνής άσος και συμπλήρωσε: «Θυμάμαι τη σεζόν 1972-73 που σφαχτήκαμε μέχρι το τέλος ποιος θα ανεβεί στην Α’ Εθνική. Εγώ ήμουν στον Απόλλωνα, με νέα κυρίως παιδιά, ενώ ο ΠΑΣ είχε δυνατή ομάδα με έξι Αργεντινούς στην ενδεκάδα. Πρώτη φορά είδαμε τότε ομάδα στη Β’ Εθνική με τόσους ξένους. Τελικά βγήκαμε εμείς». Για τα παιχνίδια της ΑΕΚ στα Γιάννινα μάς είπε: «Δύσκολη έδρα τα Γιάννινα, ο ΠΑΣ ήταν σπουδαία ομάδα. Και με πολύ κόσμο το γήπεδο. Έφτυνες αίμα για να πάρεις βαθμό ή βαθμούς στα Γιάννινα».
Το ότι η μπάλα δεν ξεχνιέται φάνηκε και στην περίπτωση του Δημήτρη Πίττα. Είχε λίγο τα κιλάκια του, αλλά στο γήπεδο ήταν σκυλί. Περίτεχνες ενέργειες, τρέξιμο, μάλλον είναι το πρόσωπο του αγώνα όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι. Ψυχάρα στα νιάτα του, το ίδιο και τώρα. Και αυτός έκανε σπουδαία καριέρα σε Κόρινθο, Εθνικό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, κλείνοντας την καριέρα του στο Ρέθυμνο. Συνυπηρέτησε στην αστυνομία με Παπαγγέλη και Αρδίζογλου. Η ΑΕΚ, όπως γράψαμε και στην αρχή, ήρθε στα Γιάννινα με αποστολή ανάγκης, μόλις με 14 παίκτες, με τον Γιώργο Νεστορίδη (γιο του μεγάλου «Νέστορα») να παίζει αναγκαστικά στο β’ ημίχρονο με μπανταρισμένο πόδι. Για τον λόγο αυτόν στο β’ ημίχρονο η ΑΕΚ ενισχύθηκε με τον Μανώλη Σκούφαλη. Είναι η αδυναμία του κόουτς των βετεράνων της «Ένωσης» Μιχάλη Σιμιγδαλά. «Έκανα μεγάλο αγώνα, Μάνο, να σε φέρω στην ΑΕΚ όταν ήσουν στον Ακράτητο» του είπε ο κυρ Μιχάλης και τον αγκάλιασε. Στα Γιάννινα ήταν να έρθει και ο θρυλικός Στέλιος Σεραφείδης, πρόεδρος των βετεράνων. Αν γινόταν το ματς στις 11 Οκτωβρίου, θα ακολουθούσε την αποστολή με τον γιο του για να τον φροντίζει. Μετά την αναβολή και λόγω του κρύου και της επιδείνωσης του καιρού έμεινε τελικά στην Αθήνα, καθώς δεν του επέτρεπαν και οι γιατροί ένα τόσο μακρινό ταξίδι. Τον Σεραφείδη τον απολαύσαμε σε άλλα παιχνίδια βετεράνων στην Ήπειρο, όπως με τους βετεράνους της Πρέβεζας στη Νέα Σινώπη, σε φιλικό προς τιμήν του Κώστα Νεστορίδη. Αγωνίστηκε όχι μόνο τερματοφύλακας αλλά και… έξω δεξιά, τρέχοντας σαν έφηβος.

Ο αειθαλής Λιάκος

Παλιές δόξες σε κοινή φωτογράφιση. Διακρίνονται από αριστερά οι Βασίλης Παπαγγέλης, Δημήτρης Πίττας, Νίκος Λιάκος και Δημήτρης Κλείτσας

Αειθαλής και ο Νίκος Λιάκος, ο αρχηγός του ΠΑΣ Γιάννινα. Προέρχεται από την παλιά μεγάλη φουρνιά της δεκαετίας του ’70, τότε που η τοπική ομάδα έγινε «Άγιαξ της Ηπείρου». Μπορεί να πάτησε στα 65 του χρόνια, αλλά η ηλικία είναι μόνο για να γράφεται στην αστυνομική ταυτότητα! Στο γήπεδο βλέπουμε έναν Λιάκο με ζογκλερικές κινήσεις, που βγάζει άνετα δύο ημίχρονα. Είναι στυλάκι, διατηρεί το αθλητικό παράστημα. Μην τον ματιάσουμε. Προπονητής στην ομάδα των βετεράνων του ΠΑΣ είναι ο Βασίλης Παπαχρήστου. Όμως λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων την ομάδα κοούτσαρε ο Θανάσης Χαρίσης. Από τους παίκτες της ΑΕΚ στον ΠΑΣ αγωνίστηκε ο Γιώργος Κούτουλας επί προεδρίας Μάνθου Κολέμπα. Είδε με την ευκαιρία παλιούς φίλους και κυρίως τους αδελφούς Ανδρέα και Πέτρο Ευαγγέλου. Γιατρός αγώνα ήταν τιμής ένεκεν ο ορθοπεδικός Σπύρος Σιαράβας. Λαμπρός επιστήμονας και μεγάλος άνθρωπος. Επί σειρά ετών ήταν ο γιατρός του ΠΑΣ Γιάννινα, προσφέροντας μεγάλες υπηρεσίες. Οι παίκτες που πέρασαν από τα χέρια του πίνουν νερό στο όνομά του. Με την ομάδα του «Άγιαξ» αγωνίστηκε για λίγο συμβολικά και ο αντιπεριφερειάρχης Βασίλης Γοργόλης.

Η ιστορία του μοναστηριού

Ο αγώνας έγινε για οικονομική ενίσχυση της Ιεράς Μονής Δουραχάνης. Είναι μοναστήρι ταγμένο στην Παναγία, απέναντι από το νησάκι της λίμνης, στις ρίζες του Μητσικελίου. Απέχει 11,5 χλμ. από το κέντρο της πόλης των Ιωαννίνων και 3 χλμ. από το χωριό Λογγάδες. Εκεί έβαλε τη σφραγίδα του ο πατέρας Αθανάσιος, κατά κόσμον Σωτήριος Χατζής. Το έργο του είναι μεγάλο, όπως και ο σεβασμός που τρέφει στο σεπτό ράσο του η κοινωνία των Ιωαννίνων. Πριν φορέσει το ράσο ο παπα-Θανάσης ήταν σπουδαίος αθλητής αλλά και ποδοσφαιριστής του Ατρόμητου Ιωαννίνων. Στη Μονή Δουραχάνης λειτουργεί ίδρυμα που περιθάλπει ορφανά και άπορα παιδιά. Μεγάλη είναι και η εθελοντική προσφορά κατοίκων των Ιωαννίνων, είτε με δωρεές είτε με εθελοντική εργασία. Η παράδοση αναφέρει πως το μοναστήρι χτίστηκε από έναν Οθωμανό στρατιωτικό, τον Ντουραχάν πασά. Ο Ντουραχάν πασάς κατεβαίνοντας από το Δρίσκο, ενώ κινούταν με το στράτευμά του προς το Αργυρόκαστρο, είδε σε κάποιο σημείο ένα χτιστό εικονοστάσι και πίστεψε πως ήταν θαύμα (καταγόταν από χριστιανική οικογένεια). Το βράδυ βάδισε με το στράτευμά του πάνω στην παγωμένη λίμνη και όταν αργότερα κατάλαβε τον κίνδυνο στον οποίο βρέθηκε γύρισε στο σημείο της εικόνας και έχτισε το μοναστήρι.

Κάπου εδώ να κλείσουμε το αφιέρωμά μας για τα παιδιά με τα… γκρίζα μαλλιά! Τους βετεράνους παίκτες που έγραψαν στα γήπεδα τη δική τους ιστορία. Να είναι πάντα καλά και να μας χαρίζουν όμορφες στιγμές, όπως στο φιλικό του ΠΑΣ με την ΑΕΚ.