Κάθε χρόνο ίδια αστεία κατάσταση

Τελικά (;) αρχίζουν, σύμφωνα τουλάχιστον με τις επίσημες ανακοινώσεις -διότι ποιος ξέρει τι άλλο μπορεί να ξημερώσει-, τα πρωταθλήματα της Β’ και της Γ’ Εθνικής προτού μπει ο… Νοέμβρης. Το λες και επιτυχία με όσα έχουν συμβεί τους τελευταίους μήνες, από την περίοδο της απόφασης για αναδιαρθρώσεις και με ένα… καράβι προβλήματα και αντιδικίες να παρουσιάζονται στην πορεία. Με συνέπεια να υπάρχουν και οι διαδοχικές αναβολές αλλά και ευτράπελα διαφόρων ειδών. Για παράδειγμα το πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής είναι να αρχίσει την Κυριακή και λίγες μέρες πριν υπήρξε αίτημα ομάδων για να πέφτει ένας λιγότερος σε κάποιον από τους ομίλους.

Δεν μπαίνουμε σε συγκρίσεις με προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες, γιατί εκεί είναι που θα πέσει γέλιο μέχρι δακρύων. Στην Αγγλία η Τσάμπιονσιπ και στη Γερμανία η δεύτερη κατηγορία μαζεύουν μέσον όρο 25.000 κόσμο στα γήπεδα των ομάδων σε κάθε αναμέτρηση. Τα συμβόλαια με τις τηλεοράσεις και τους χορηγούς είναι πολύ ισχυρά, ενώ ο προγραμματισμός για τις αγωνιστικές και φυσικά για το πόσοι υποβιβάζονται ή προβιβάζονται έχει γίνει μήνες νωρίτερα. Αλλά στην Αγγλία παίζουν κάθε χρόνο οι ομάδες με στόχο την άνοδο που φέρνει έσοδα 200 εκατομμυρίων λιρών με τη συμμετοχή στην Πρέμιερ Λιγκ, άρα καταλαβαίνει κανείς τι πρωτάθλημα γίνεται. Εδώ περιμέναμε την τελευταία στιγμή από τον Αυγενάκη να πάρει κανένα τηλέφωνο άλλους υπουργούς ή ο ίδιος στην ΕΡΤ (ποιος ξέρει…) για να αυξηθεί το συνολικό ποσό που θα δοθεί στις 32 ομάδες σε έξι εκατομμύρια ευρώ. Εντάξει, παίρνουν και έσοδα και από το στοίχημα. Μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό, για τα νόμιμα μιλάμε και όσα έχουν συμφωνηθεί δικαίως να δίνονται στις ΠΑΕ.

Οι ευθύνες βαραίνουν όλους για το θλιβερό σκηνικό και την καθυστερημένη έναρξη που έχει γίνει πλέον συνήθεια. Εκτός από τους παίκτες, φυσικά. Με κάποιους να τρέχουν ακόμη στα διαιτητικά δικαστήρια για να μπορέσουν να κατοχυρωθούν ξανά μετά τις ανακλήσεις δελτίων που αποφασίστηκαν.

Ευθύνη έχουν οι διοργανώτριες αρχές, με αυτήν της Β’ Εθνικής να έχει εδώ και καιρό μπερδέψει τα μπούτια της και να μην ξέρει τι ακριβώς θέλει και πώς να το διεκδικήσει. Με συνέπεια να αναβάλλει και να αναβάλλει ξανά και ξανά, μέχρι την απόφαση για έναρξη στις 31 του μηνός. Ευθύνη έχουν οι ίδιες οι ΠΑΕ, γιατί ζητούν ανέφικτα και παράλογα πράγματα πολλές φορές, ενώ δεν έχουν την παραμικρή σύμπνοια. Φυσικά η ΕΠΟ, που επίσης έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για το μπάχαλο. Όπως και η κρατική αθλητική ηγεσία, που πήγε να φτιάξει ένα δυνατό πρωτάθλημα με επίσης ανέφικτες προϋποθέσεις, λες και βρισκόμαστε στην Αγγλία ή στη Γερμανία. Με το παρανοϊκό σύστημα των 32 ομάδων, από τις οποίες ανεβαίνει στη Σούπερ Λιγκ η… μία.

Εν αναμονή της έναρξης, λοιπόν, την ώρα που εκκρεμούν δικαστικές αποφάσεις για ΠΑΕ που έγιναν ερασιτεχνικές και ξαναζητούν το δικαίωμα να γίνουν ΠΑΕ, με βαθμολογικές ποινές για χρέη πριν αρχίσει η σεζόν, με αγορές ΑΦΜ, με ομάδες που προσπαθούν ακόμα να μπουν στα πρωταθλήματα, με κληρώσεις της τελευταίας στιγμής. Με μοναδικό θετικό ότι θα υπάρχουν ομάδες β’ των μεγάλων ΠΑΕ. Και με την ελπίδα ότι του χρόνου δεν θα υπάρχει πανδημία και θα αρχίσουν τα μικρά πρωταθλήματα στην ώρα τους. Διότι και πέρυσι με τα μέτρα και φέτος χωρίς αυτά τα ίδια είχαμε…