Ισπανικό Σούπερ Καπ: Ποδοσφαιρικό «θέατρο του παραλόγου», αξίας 140 εκ. ευρώ!

Σούπερ Καπ: αγώνας, μονός (συνηθέστερα), ή διπλός, μεταξύ πρωταθλητή και κυπελλούχου κάθε χώρας προς ανάδειξη του υπερπρωταθλητή. Της καλύτερης ομάδας της χρονιάς, Σε περίπτωση νταμπλ, παρτενέρ του πρωταθλητή είναι ο φιναλίστ του Κυπέλλου (συνηθέστερα), άλλως ο δεύτερος της βαθμολογίας.

Τα ανωτέρω ισχύουν στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Στις σοβαρές, τουλάχιστον, ποδοσφαιρικά.

Φυσικά η Ελλάδα δεν συγκαταλέγεται σ’ αυτές κι η μη διεξαγωγή του συγκεκριμένου ποδοσφαιρικού θεσμού από το 2007, λόγω αδυναμίας (Πολιτείας και ποδοσφαιρικών αρχών) για τη διεξαγωγή αγώνα με υποστηρικτές των δύο ομάδων, στο ίδιο γήπεδο, είναι η, νιοστή, απόδειξη.

Το μεγαλύτερο …ανέκδοτο είναι ότι η επίσημη ονομασία του ξεχασμένου θεσμού ήταν «Κύπελλο Φιλίας κι Αλληλεγγύης».

Οξύμωρο ε;

Όσο οξύμωρο, μάλλον, είναι ότι την Κυριακή (12/01) ο πρόεδρος της Βασιλικής Π.Ο. της Ισπανίας, Λουίς Ρουμπιάλες, θα απονείμει το τρόπαιο του Σούπερ Καπ, του 2019, σε μια ομάδα που τελείωσε την περσινή χρονιά δίχως προσθήκη τίτλου στο παλμαρέ της!

Η Ατλέτικο Μαδρίτης κι η συμπολίτισσα της Ρεάλ πέρσι τερμάτισαν 2^η και 3^η,αντίστοιχα, στην Primera Division και μόνο η αλλαγή φορμάτ της παραδοσιακά, τρίτης ιεραρχικά, εγχώριας, διοργάνωσης, τους έδωσε το δικαίωμα να ελπίζουν ότι θα ανοίξουν οι προθήκες τους, το βράδυ της Κυριακής!

Κι αυτό γιατί αποφασίστηκε, πλην των τροπαιούχων της σεζόν (την πρωταθλήτρια Μπαρτσελόνα και την κυπελλούχο Βαλένθια, δηλαδή) να συμμετέχουν – για πρώτη φορά στα χρονικά - κι οι δύο ομάδες που τερμάτισαν ψηλότερα στο τελευταίο πρωτάθλημα.

Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν ήταν θέμα...χάρης, ή εύνοιας, στις συγκεκριμένες ομάδες, από τη Π.Ο. της χώρας της Ιβηρικής.

Η απόφαση αυτή αποτέλεσε αντίδωρο της στους νέους της πάτρωνες, από την Σαουδική Αραβία, που της γέμισαν τα ταμεία με 120 εκ. ευρώ, σε βάθος τριετίας, προκειμένου να φιλοξενήσουν την τρέχουσα και τις επόμενες δύο διοργανώσεις!

Η αύξηση των αγώνων

Δεν είναι η πρώτη φορά που το Ισπανικό Σούπερ Καπ φλοξενείταιι εκτός Ισπανίας.

Πέρσι είχε γίνει, μονός τελικός, στην Ταγγέρη, του Μαρόκου, αφού Μπαρτσελόνα και Σεβίλλη δεν εύρισκαν ημερομηνίες που να βολεύουν, αμφότερες, για να πραγματοποιηθεί ο, παραδοσιακά διπλός, τελικός (στις έδρες των διεκδικητριών), που διεξαγόταν κατακαλόκαιρο, πριν την έναρξη κάθε νέας σεζόν.

Ο Ρουμπιάλες, άδραξε την ευκαιρία κι ανερυθρίαστα - παρότι ήταν εκείνος που έθεσε βέτο στην προσπάθεια του ομολόγου του (κι ορκισμένου εχθρού του...) της Λίγκας, Xαβιέρ Τέμπας, για διεξαγωγή αγώνα πρωταθλήματος στην Αμερική - δεν είχε κανένα πρόβλημα να στείλει το θεσμό στη χώρα του Περσικού Κόλπου.

Και μάλιστα με 3 παιχνίδια (αντί για δύο...), αφού υιοθετήθηκε η μέθοδος... φάιναλ φορ!

Απόφαση που, εκτός από απορία, προκάλεσε κι οργίλες αντιδράσεις στην Ισπανία, για την επιλογή της χώρας, αφού θεωρείται ότι η διοργάνωση βοηθά στο να ...λουστραριστεί, επικοινωνιακα, το «προφίλ» της.

Το... μπαχτσίσι των ομάδων κι ο ποδοσφαιρικός ανταγωνισμός με το Κατάρ

Οι οιμωγές των ρομαντικών Ισπανών ποδοσφαιρόφιλων, που ήθελαν τη διοργάνωση στη χώρα τους, κάποιων ακτιβιστών και μερικών ΜΜΕ δεν τάραξαν τον, μακάριο, ύπνο του Ρουμπιάλες, αλλά και των ιθυνόντων των 4 ομάδων που πήραν επίσης το... μπαχτσίσι τους!

Από 6 εκ. ευρώ καρπώθηκαν οι δύο «μεγάλοι» της Πριμέρα, τα μισά οι υπόλοιπες συμμετέχουσες. Χώρια τα πριμ για νικητή (2 εκ. ευρώ) και φιναλίστ (1,4 εκ. ευρώ)...

Κάπως έτσι ....καταπίνονται, ευκολότερα, το ότι η ισότητα των δύο φύλων και τα ανθρώπινα δικαιώματα, εν γένει, παραμένουν «κενό γράμμα», στη χώρα, όπως ανέφερε, πρόσφατα, η Διεθνής Αμνηστία.

Παρότι, ο Σαουδάραβας πρέσβης στην Ισπανία, Μανσούρ Μπιν Καλίντ Αλ Φαράν Αλ Σαούντ, μιλώντας στη «Marca» υποστήριξε ότι οι γυναίκες θα έχουν πρόσβαση στο γήπεδο...

Όλα αυτά, εντάσσονται στο πλαίσιο της Σαουδαραβικής «ποδοσφαιρικής διπλωματίας» και στην προσπάθεια της να περιορίσει το έλλειμα εντυπώσεων για το ότι το, γειτονικό, μισητό (σε όλα τα επίπεδα) και μικροσκοπικό Κατάρ, σε δύομιση χρόνια θα διοργανώνει Παγκόσμιο Κύπελλο…

Το πλέον πολυσυζητημένο και για πολλούς το πλέον διεφθαρμένο, αναφορικά με το πως κατέληξε στο κρατίδιο του Κόλπου.

Προφανώς «λεφτά υπάρχουν» (για ξόδεμα από την ελίτ των χωρών…) στην Αραβική Χερσόνησο και πολλοί θέλουν κομμάτι από την «πίτα».

Όσο, όμως, τα πετροδολάρια θα αποτελούν «καύσιμο» του σύγχρονου ποδοσφαίρου (και μέσο εξόφλησης «γραμματίων»…) τόσο εκείνο θα απομακρύνεται από τις ρίζες του…