Ο Λιονέλ και ο Κριστιάνο… φεύγουν, ο Μο έρχεται

Ο Λιονέλ Μέσι στα 31του. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο στα 33του. Μάλλον ήρθε ο καιρός το παγκόσμιο ποδοσφαιρικό σύστημα να αναζητήσει τον ή τους αντικαταστάτες τους. Ίσως ο πρώτος όλων στη λίστα με τους αντικαταστάτες είναι ο Μο Σαλάχ.

Όταν μιλάμε για παγκόσμιο ποδοσφαιρικό σύστημα δεν μιλάμε μόνο για ότι συμβαίνει εντός αγωνιστικών χώρων. Πρόκειται για ένα πακέτο, ένα προϊόν, με δικό του σύστημα αξιών. Σε αυτό, πέρα από τα αγωνιστικά επιτεύγματα ενός ποδοσφαιριστή, σε περίοπτη θέση φιγουράρουν και άλλες παράμετροι. Φέρνει κόσμο στα γήπεδα –απόρροια της αγωνιστικής παρουσίας φυσικά- καθηλώνει τηλεθεατές στους τηλεοπτικούς δέκτες τους, προσελκύει τους χορηγούς -ίσως στην υψηλότερη θέση η τελευταία παράμετρος- και αυτοί προσφέρουν πολλά… ευρώ για την προβολή των προϊόντων τους;

Ας πάρουμε τα πράγματα με μια σειρά. Αγωνιστικά, ο Μο Σαλάχ είναι σίγουρα αυτός που κλέβει την παράσταση. Ένα , δύο, ίσως και δέκα γκολ μπορεί να πει κάποιος ότι μπαίνουν με αρκετή δόση τύχης. Όμως σαράντα τρία γκολ θέλουν ικανότητα.

Το απίθανο δεύτερο γκολ

Βλέποντας τη χθεσινή αναμέτρηση της Λίβερπουλ με τη Ρόμα, είναι δεδομένο ότι άπαντες ενθουσιάστηκαν με το πρώτο γκολ του Αιγύπτιου. Το οποίο όμως μπορεί για ένα εκατοστό να ήταν ένα πολύ ωραίο δοκάρι ή για πέντε εκατοστά να ήταν μια καλή ευκαιρία. Τέλος πάντων, μπορεί κάποιος να πει οτιδήποτε περί τύχης.

Όμως το δεύτερο γκολ του, αυτό με το οποίο ασχολούνται οι λιγότεροι δείχνει ποδοσφαιρική απλότητα που μοιάζει πλέον το ζητούμενο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Δείχνει τέχνη, ηρεμία, αυτοσυγκέντρωση, δηλαδή όλα τα συστατικά που κάνουν κάποιον να μιλήσει για ποδοσφαιρική ευφυΐα.

Με λίγα λόγια, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την ποδοσφαιρική ικανότητα του Σαλάχ. Δεν το επιτρέπει ο ίδιος με όσα κάνει φέτος.

Μόνο που όλα αυτά δεν αρκούν για να είναι σταρ. Βέβαια στην κατεύθυνση αυτή έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα συγκριτικά με τους Μέσι και Ρονάλντο. Είναι μόλις 25 ετών. Δηλαδή είναι αυτός που έρχεται όταν οι άλλοι δύο σιγά σιγά σκέφτονται ότι πλησιάζει η ώρα που θα φύγουν.

Θα τον λατρέψουν οι χορηγοί

Το τελευταίο είναι αυτό που τον κάνει και ελκυστικό –ακόμα περισσότερο- για το σύστημα αξιών που προαναφέραμε. Ως εδώ το πακέτο συμπληρώνεται καλά. Μένει να δούμε αν θα εκτιμηθεί δεόντως από τους χορηγούς και μετατραπεί και σε τηλεοπτικό σταρ. Μέχρι τώρα δείχνει να έχει το προφίλ του αντιστάρ κάτι που δεν… δυσαρεστεί κατ’ ανάγκην τους χορηγούς. Ο τρόπος που συμπεριφέρεται δημιουργεί μια γοητεία, προκαλεί μυστήριο και αυτό αρέσει στους χορηγούς. Ο άνθρωπος που σπαταλά τα λεφτά του για να φτιάξει νοσοκομείο στην πατρίδα του, διαθέτει επίσης, περίπου τέσσερις χιλιάδες ευρώ κάθε μήνα για τρόφιμα σε οικογένειες που έχουν ανάγκη ενώ όταν με γκολ του έστειλε την Αίγυπτο στο Μουντιάλ, Σαλάχ αρνήθηκε να του χτίσουν μια πολυτελή βίλα για να χτίσει ένα σχολείο και να αγοράσει ένα ασθενοφόρο στο μέρος από το οποίο κατάγεται, είναι βέβαιο ότι θα λατρευτεί από τους χορηγούς. Το καλύτερο προφίλ για προβολή προϊόντων.

Φυσικά δεν είναι τυχαίο ότι σύμφωνα με το "Economist", στις τελευταίες προεδρικές εκλογές που έγιναν στην πατρίδα του, πήρε 1.000.000 «ψήφους», αφού τόσοι ήταν οι άνθρωποι που αντί για τους άλλους δύο υποψηφίους θέλησαν να γράψουν το δικό του όνομα στα ψηφοδέλτια.

Τα δύο... αλλά

Τους απομένουν δύο πράγματα για να καταφέρει να γίνει ο μεγάλος σούπερ σταρ, κάτι ανάλογο με αυτό που είναι σήμερα ο Λιονέλ Μέσι και ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Να αγωνίζεται σε μια ομάδα που θα πρωταγωνιστεί στο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Η Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης είναι εδώ και χρόνια στην κορυφή και αυτό έχει ανάγκη και ο Σαλάχ. Η Λίβερπουλ είναι ομάδα με πολύ βαριά φανέλα αλλά μένει να δούμε αν θα μπορέσει πλέον να είναι και η κορυφαία. Αν δεν τα καταφέρει, ο Σαλάχ για να γίνει ο απόλυτος σταρ θα πρέπει να αλλάξει φανέλα.

Το δεύτερο στοιχείο που είναι απόλυτα απαραίτητο είναι να έχει διάρκεια. Μια χρονιά εξαιρετική όπως η φετινής ξεχνιέται εύκολα και αν δεν υπάρξουν ανάλογες στη συνέχεια, πολύ γρήγορα οι συζητήσεις θα αφορούν έναν πολύ καλό ποδοσφαιριστή και τα σενάρια που θα κυκλοφορούν για τους λόγους που χάθηκε. Ο Αιγύπτιος έβαλε ψηλά τον πήχη μόνος του και τώρα καλείται να τουλάχιστον να τον διατηρήσει στο ίδιο επίπεδο αν όχι να τον βάλει πιο ψηλά.