«Loser», «βαριές φανέλες» κι άλλoι ποδοσφαιρικοί μύθοι!

Aναζητούνται από το… «Silver Alert» συνάδελφοι που μέχρι το περασμένο Σάββατο αποκαλούσαν τον Γιούργκεν Κλοπ «loser»! Εξαφανίστηκαν, μετά το 2-0, στο «Μετροπολιτάνο», επί της Τότεναμ... Είναι εκείνοι που, με πολύ μεγάλη ευκολία του είχαν κολλήσει τη «ρετσινιά» πέρσι, όταν ο Κάριους τον «κρέμαγε» δωρίζοντας 2 γκολ στη Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του Κιέβου.

Η «ταμπέλα» πρωτοκρεμάστηκε το 2013, στον τελικό του Γουέμπλεϊ, όταν η Μπάγερν Μονάχου είχε κερδίσει την Ντόρτμουντ του, 2-1, στο τελευταίο λεπτό μετά από ένα ματς απόλυτα ισορροπημένο, όπου οι Βεστφαλοί μόνο υποδεέστεροι δεν είχαν φανεί των Βαυαρών, οι οποίοι εκείνη την χρονιά ήταν μακράν η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης...

Τι έγινε κι ο «loser» μετεξελίχθηκε σε νικητή;

Θα μπορούσε ν’ αναφερθεί ότι κάθε ομάδα εξελίσσεται συν τω χρόνω κι εμποτίζεται με τα «θέλω» του προπονητή της. Θα μπορούσε ν’ αναφερθεί ότι η φετινή Λίβερπουλ με Άλισον (αντί του...γκαφατζή Κάριους) και τους Φαμπίνιο – Κεϊτά στα χαφ ήταν βελτιωμένη σε σχέση με την περσινή, αλλά υπάρχει κι αντερώτηση: Πως ο νικητής των ημιτελικών Τεύτονας, εκείνος που δεν έχει αποκλειστεί σε, ευρωπαϊκό, νοκ άουτ ματς με την Λίβερπουλ, να θεωρείται «χαμένος»;
Κάτι δεν «κολλάει», δεν νομίζετε;

Οι εμφανίσεις... μαντέμι (ή μήπως όχι;)

Όπως και το περιβόητο «βάρος φανέλας» που επικαλούνταν, πριν και μετά τον τελικό, οι φίλοι της Λίβερπουλ ως σημείο υπεροχής, έναντι της έτερης φιναλίστ Τότεναμ.
Γιατί ακόμη κι αν δεχθούμε ότι η κόκκινη εμφάνιση της ομάδας του Μέσι έχει «μέταλλο», σε σχέση με την λευκή, των «σπιρουνιών», η ερώτηση που έρχεται στα χείλη, αβίαστα, είναι γιατί δεν της αρκεί για να πάρει πρωτάθλημα 30 χρόνια τώρα;

Διάστημα που το έχουν κατακτήσει ομάδες όπως οι...Μπλάκμπερν και Λέστερ. Για να μην αναφέρουμε τις Μάντσεστερ Σίτι (που επίσης έχει «ελαφριά» φανέλα, σύμφωνα με την ίδια θεώρηση) και Λιντς...
Μήπως γιατί είναι άλλο πράγμα να επικεντρώνεσαι σε βραδιές, όπως στο Τσάμπιονς Λιγκ (στα νοκ άουτ ματς του) κι άλλο το πρωτάθλημα;
Στο πρώτο απαιτείται ένταση κι ενδεχομένως να αρκεί ακόμη κι η έδρα, ενώ στο δεύτερο, επιβραβεύεται η διάρκεια.

Σκοπός του κειμένου δεν είναι να υπερασπιστεί την προπονητική αξία του Κλοπ (δεν έχει καμιά ανάγκη τον γράφοντα), ούτε ν’ αποδομήσει την, αδιαμφισβήτητη, αξία της Λίβερπουλ ως κλαμπ στο Αγγλικό και παγκόσμιο στερέωμα.
Άλλωστε δεν είναι οι πολυάριθμοι φίλοι της, ή οι (εξίσου πολυάριθμοι) αντίπαλοι της, οι μόνοι που επιδίδονται σ’ ανάλογα κλισέ.

Θα ‘χετε ακούσει, ασφαλώς για την «βαριά φανέλα» της Γιουβέντους.
Μόνο που φαίνεται πως είναι...εσωτερικού, αφού η «γηραιά κυρία» δεν κερδίζει Τσάμπιονς Λιγκ από το 1996, μετρώντας 7 χαμένους τελικούς. Καμιά ομάδα δεν έχει απωλέσει τόσους...
Το «μαντέμι» που φοράνε οι παίκτες της Μπάγερν Μονάχου είναι επίσης ξακουστό. Κι όμως, το 2012 έχασαν (στα πέναλτι, παρότι Γερμανοί...) το Τσάμπιονς Λιγκ, εντός έδρας, από την Τσέλσι (του Ντι Ματέο!), ενώ το μοναδικό Κύπελλο Πρωταθλητριών στην ιστορία της η Άστον Βίλα το κέρδισε κόντρα στους Βαυαρούς, σε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του θεσμού!
Μήπως οι «βαριές» φανέλες ήταν για...πλύσιμο;

Υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα: Παρά το «βάρος» της φανέλας της, η Μίλαν (των 7 Πρωταθλητριών) 5 χρόνια δεν συμμετέχει στο Τσάμπιονς Λιγκ. Η Μπαρτσελόνα, μετά την απόλυτη ανατροπή επί της Παρί Σεν Ζερμέν (το 6-1 που ακύρωσε το 4-0) αποκλείεται για 2 σερί χρονιές, παρότι έχει διαφορά τριών γκολ (4-1 τη Ρόμα και 3-0 τη Λίβερπουλ).

Εξάλλου, σε διεθνές επίπεδο, οι Βραζιλιάνοι παρά τα πέντε αστέρια (ισάριθμα Μουντιάλ) που κάνουν...ασήκωτη τη φανέλα τους έφαγαν (ελλείψει Νέιμαρ)... 7 στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου που φιλοξενούσαν, ενώ αποκλείστηκαν από το, άτιτλο, Βέλγιο στη Ρωσία!
Όσο για τη Γερμανία, παρά τη ρήση του Λίνεκερ, το περασμένο καλοκαίρι για πρώτη φορά αποκλείστηκε σε φάση ομίλων Μουντιάλ κι η Ιταλία, που έχει χάσει από τη... Βόρειο Κορέα, έμεινε εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου ελέω Σουηδίας (άνευ «Ίμπρα»)!

Επαρκούν τα ανωτέρω παραδείγματα για να σταματήσει η κλισεδολογία κι η εμπλοκή μεταφυσικής και ποδοσφαίρου;