Κλοπ: Συναισθήματα, φίλαθλοι και οι αγαπημένες του στιγμές - Η τελευταία του συνέντευξη Τύπου (vids)

Ο Γιούργκεν Κλοπ θα καθίσει στον πάγκο της Λίβερπουλ για τελευταία φορά έπειτα από εννέα χρόνια στο παιχνίδι με τη Γουλβς την Κυριακή (19/5) στο Άνφιλντ και ως εκ τούτου την Παρασκευή (17/5) παραχώρησε και την τελευταία του συνέντευξη Τύπου.

Αναλυτικά όσα είπε ο Γερμανός τεχνικός:

Για το πώς ήταν αυτή η εβδομάδα γι' αυτόν και πώς αισθάνεται ενόψει της Κυριακής:

«Ναι, σίγουρα η πιο έντονη εβδομάδα της ζωής μου. Είπα τόσο συχνά αντίο αυτή την εβδομάδα, σε τόσους πολλούς ανθρώπους. Σπουδαίες στιγμές ήδη. Δεν χρειάζεται να προσποιούμαστε ότι είναι μια κανονική εβδομάδα, γιατί δεν είναι. Αλλά από την άλλη πλευρά, κοιτάζοντας το παιχνίδι, το είπα επίσης αυτή την εβδομάδα ήδη - είμαι πολύ ρεαλιστής και πολύ συχνά προσπαθώ να σώσω τον εαυτό μου. Αυτό είναι το τελευταίο παιχνίδι της σεζόν, ναι, και μετά από αυτό είναι διακοπές - αυτό είχα τα τελευταία 24 χρόνια. Οπότε, business as usual... γνωρίζοντας ότι όλα γύρω από το παιχνίδι και κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού θα είναι εντελώς διαφορετικά.

Χθες οι παίκτες αποχαιρέτησαν με τον τρόπο τους, κάναμε ένα μικρό μπάρμπεκιου εδώ που ήταν πολύ ωραίο. Την Τρίτη ήμουν με το προσωπικό της Chapel Street, το οποίο ήταν πολύ, πολύ ωραίο. Κάτι στο γήπεδο μετά από αυτό, μια άλλη γιορτή αποχαιρετισμού. Είναι πολλά. Είχα πολύ συναισθηματικές στιγμές φυσικά στο ενδιάμεσο. Είναι επίσης πολλά να κάνεις. Δεν είμαι σίγουρος, δεν ξέρω ακριβώς πόσες φανέλες υπέγραψα την περασμένη εβδομάδα, αλλά ήταν μερικές, επιτρέψτε μου να το πω έτσι! Δεν είμαι σίγουρος αν ο καθένας έχει τώρα μία! Αλλά όλα αυτά είναι μέρος του πράγματος. Το να λες αντίο δεν νομίζω ότι είναι ποτέ ωραίο, αλλά το να λες αντίο χωρίς να νιώθεις θλίψη ή να νιώθεις πληγωμένος, αυτό θα σήμαινε ότι ο χρόνος που περάσατε μαζί δεν ήταν σωστός και δεν ήταν σπουδαίος. Και περάσαμε υπέροχα, οπότε ήταν πάντα ξεκάθαρο ότι θα είναι δύσκολο και ξέρω ότι θα είναι δύσκολο».

Για το πώς θέλει να τον αποχαιρετήσει η ομάδα του:

«Κοιτάξτε, είναι μια τεράστια πρόκληση τώρα να καθόμαστε εδώ και να προσποιούμαστε... Δεν έχω ιδέα πώς θα είναι η συνάντηση της ομάδας. Νομίζω ότι οι τύποι του ντοκιμαντέρ είναι μέσα, δεν είμαι σίγουρος, μάλλον. Με ρώτησαν αν μπορούν να έχουν την τελευταία συνάντηση της ομάδας, την οποία δεν είχε ποτέ κανείς. Είπα όχι γιατί δεν έχω ιδέα πώς θα γίνει, ίσως το κάνει ο Βίρτζ (Φαν Ντάικ) γιατί πρέπει να το κάνει κάποιος που πραγματικά καίγεται. Μπορώ να είμαι φλογερός; Μάλλον ναι, έτσι νομίζω, αλλά δεν ξέρω αυτή τη στιγμή. Αλλά θα είναι πραγματικά περίεργο. Και τώρα μιλάμε για το παιχνίδι με τη Γουλβς, ναι, θέλω να παίξουμε κορυφαίο, κορυφαίο ποδόσφαιρο, ο κόσμος έρχεται γι' αυτό, αλλά χρειάζεσαι ατμόσφαιρα γι' αυτό. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού θα ήταν ωραίο αν δεν ήταν μια ατμόσφαιρα αποχαιρετισμού, αλλά μια πραγματικά ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα, αυτό θα ήταν ωραίο.

Αλλά όταν στέκομαι εκεί και προσποιούμαι ότι είναι ένα εντελώς φυσιολογικό παιχνίδι, κανείς δεν θα με πίστευε αν το έλεγα αυτό. Είναι μια πρόκληση για διαφορετικούς λόγους αυτή τη φορά και ελπίζω να μπορέσουμε όλοι μαζί να παρουσιάσουμε μια πολύ καλή εμφάνιση στο γήπεδο - νομίζω ότι όλοι θα το αξίζαμε αυτό και είναι πολύ πιο εύκολο να πανηγυρίσεις μετά αν έχεις δει ένα καλό παιχνίδι πριν. Δεν μπορώ να το εγγυηθώ αυτό τώρα, αλλά θα προσπαθήσω όσο πιο σκληρά μπορώ».

Για την κατάκτηση του Carabao Cup τον Φεβρουάριο:

«Το είπα μετά το παιχνίδι, αυτός είναι ο αγαπημένος μου τελικός - για τις συνθήκες που τον παίξαμε, έτσι είναι. Δεν είναι η διοργάνωση, είναι ο τελικός, ξεχάστε τι παίρνετε μετά. Όλοι ξέρουμε πώς βλέπει ο κόσμος το Carabao Cup ή οτιδήποτε άλλο, αλλά εκείνη τη στιγμή ένιωσα ότι ήταν απολύτως εξαιρετικό. Θα μπορούσαν να μας δώσουν το κάθε τρόπαιο και θα το παίρναμε και θα ήμασταν οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι στον πλανήτη. Το παιχνίδι ήταν υπέροχο, η ατμόσφαιρα ήταν εξαιρετική. Έχεις δίκιο, έδειξε τα πάντα για το τι είναι αυτός ο σύλλογος, γιατί ο κόσμος δημιούργησε μια ατμόσφαιρα στο γήπεδο που δεν είμαι σίγουρος ότι είχε ποτέ πριν το Γουέμπλεϊ. Ξέρω ότι τώρα μερικά παιδιά από άλλες ομάδες θα πουν: "Ναι, το 1976 ήταν έτσι". Αλλά ποιος νοιάζεται;

Οι φίλαθλοί μας μπορούν να δημιουργήσουν μερικές ξεχωριστές στιγμές, και εκείνη τη νύχτα η ομάδα δημιούργησε κάτι πραγματικά ξεχωριστό, ο σύλλογος δημιούργησε κάτι πραγματικά ξεχωριστό, η Ακαδημία δημιούργησε κάτι πραγματικά ξεχωριστό. Ήταν, από την άποψη του συλλόγου, η καλύτερη βραδιά της ζωής μας, γιατί θέλεις να συμμετέχουν τα παιδιά, θέλεις να δώσεις την αναγνώριση στην Ακαδημία και δεν χρειάστηκε να πω λέξη. Συνήθως πρέπει να πω: "Και ο Άλεξ Ίγκλεθροπ το κάνει αυτό και ο Μπάρι Λιούτας το κάνει αυτό και ο Μαρκ Μπριτζ-Ουίλκινσον το κάνει αυτό". Αλλά εκείνο το βράδυ όλοι έπρεπε απλώς να δουν από πού προέρχονται και όλοι ήξεραν ότι προφανώς οι προπονητές της Ακαδημίας τα πήγαν πολύ καλά. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό. Μου άρεσε να βλέπω τα μάτια των παιδιών και των μεγαλύτερων. Φαν Ντάικ, πρώτο τρόπαιο ως αρχηγός. Ήταν απλά μια φανταστική βραδιά. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό, σίγουρα. Ήταν μια ωραία βραδιά».

«Καλύτερο γκολ; Του Άλισον!»

Για τις στιγμές που καθορίζουν το ποδόσφαιρο που ήθελε να παίζει η ομάδα του:

«Θα έλεγα ότι το καλύτερο ποδόσφαιρο που παίξαμε ήταν με τη Μάντσεστερ Σίτι φέτος. Σε εκείνο το παιχνίδι, σε εκείνη την περίοδο, δεν ξέρω πια το λεπτό, αλλά ποτέ δεν ελέγξαμε τη Σίτι όπως εκείνη την ημέρα. Αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο, βλέπετε πού βρίσκονται τώρα. Προφανώς είναι ακόμα μια πολύ καλή ομάδα, αλλά αυτή ήταν η καλύτερη που παίξαμε. Κερδίσαμε πριν, αλλά ήταν διαφορετικά παιχνίδια και παίξαμε πολύ καλά και πετύχαμε απίστευτα γκολ εναντίον τους, δεν ξέρω, 40 πάσες στην κατοχή [και] καταλήγουμε εντελώς ελεύθεροι μπροστά από την εστία. Αλλά το να ελέγχουμε ένα παιχνίδι απέναντι σε μια τέτοια ομάδα, να την πιέζουμε έτσι, δεν το είχαμε ξανακάνει ποτέ, οπότε αυτό είναι το αγαπημένο μου 60λεπτο περίπου, αλλά αυτό είναι πολύ καλό. Το ματς με την Μπαρτσελόνα, τόσα πολλά πράγματα. Το καλύτερο γκολ, ο Άλισον Μπέκερ. Την καλύτερη ασίστ, ο Τρεντ Αλεξάντερ-Άρνολντ εναντίον της Μπαρτσελόνα. Καλύτερη απόκρουση, ο Άλισον εναντίον της Νάπολι. Καλύτερο γκολ με τακουνάκι, ο Σάντιο Μανέ. Είχαμε μερικά πράγματα».

Για το πώς σκέφτεται την εποχή του στη Λίβερπουλ:

«Είμαι απολύτως καλά. Ξέρω ότι θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει περισσότερα τρόπαια, αλλά δεν μπορώ να το αλλάξω αυτό πια, οπότε είμαι απολύτως καλά. Θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει λιγότερα, αυτό είναι επίσης δυνατό. Το να μην γίνεις πρωταθλητής για έναν πόντο δεν είναι σπουδαία εμπειρία, αλλά είναι μια εμπειρία και σου δείχνει ότι είσαι πραγματικά καλός. Αυτό δεν θα μείνει στα βιβλία της ιστορίας προφανώς. Δεν είναι και τότε οι σχεδόν νίκες δεν θα είναι εκεί, το ξέρω αυτό, έτσι είναι η ζωή. Αλλά αν είσαι μέσα σε αυτό, δεν μπορείς να το δεις έτσι. Εγώ μπορώ. Δεν θα μπορούσα να είχα κάνει κάτι διαφορετικό σε αυτές τις στιγμές.

Νομίζω ότι αυτή τη σεζόν, δεν ξέρω ποια ήταν τώρα ακριβώς, αλλά όταν δεν σκοράραμε στη Σίτι, όταν η μπάλα ήταν σχεδόν πάνω από τη γραμμή αλλά δεν ήταν. Την ίδια σεζόν, νομίζω δύο ή τρεις εβδομάδες αργότερα, νομίζω ότι ο Αγκουέρο βάζει ένα γκολ όπου είναι τόσο πολύ στην Μπέρνλι πάνω από τη γραμμή. Ναι, συγγνώμη, τώρα δεν φταίω εγώ. Αναλαμβάνω την ευθύνη για όλα, αλλά όχι για αυτό. Έτσι, θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει περισσότερα, αλλά δεν πειράζει. Θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει περισσότερα Champions League. Το να είσαι τρεις φορές στον τελικό του Champions League είναι ένα εξαιρετικό επίτευγμα. Το να είσαι αρκετά γενναίος και να]προσπαθείς πάντα ξανά τόσο σκληρά όσο προσπαθήσαμε είναι πραγματικά γενναίο, επειδή υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να χάσεις τον τελικό. Απλά έτσι είναι γιατί αντιμετωπίζεις τότε τη Ρεάλ Μαδρίτης, πήγε στον τελικό και μέχρι στιγμής βρήκε πάντα τον τρόπο να τον κερδίσει, και προσπαθήσαμε ξανά και έτσι είναι.

Το έχω ξαναπεί, δεν θα ήμουν ευτυχισμένος αν πίστευα ότι θα μπορούσα να είχα κάνει περισσότερα. Δεν μπορούσα. Δεν μπορούσα να κάνω περισσότερα. Θα μπορούσα να είχα κάνει κάτι καλύτερο; Εγώ; Όχι. Θα μπορούσε κάποιος άλλος να τα είχε καταφέρει καλύτερα; Πιθανόν, αυτό είναι πιθανό. Αλλά εγώ σε αυτή την κατάσταση, όχι. Και γι' αυτό είμαι εντάξει με αυτό και τα υπόλοιπα θα κριθούν από τον κόσμο και είμαι σίγουρος ότι περισσότεροι από αυτούς είναι εντάξει με αυτό που κάναμε, και κάποιοι πιστεύουν ότι δεν είναι αρκετό, και τα δύο είναι απολύτως εντάξει αν σκέφτονται έτσι».

«Αν το Λίβερπουλ με χρειαστεί θα είμαι εκεί!»

Σχετικά με το τι θα πάρει από την εμπειρία αυτή:

«Είναι σχεδόν μια δεκαετία στη ζωή μου και πολύ σημαντική από πολλές απόψεις. Μίλησα πριν για το πόσο δύσκολο θα είναι να πω αντίο. Αγαπώ απολύτως τα πάντα σε αυτό το μέρος, πραγματικά. Παίρνω αναμνήσεις μαζί μου, φανταστικές αναμνήσεις, παίρνω φιλίες μαζί μου, σχέσεις μαζί μου για πάντα. Νομίζω ότι όσο μεγαλώνεις συνειδητοποιείς ότι ο χρόνος περνάει μέσα από τα χέρια σου και το καταλαβαίνεις μόνο αργότερα, κοιτάζεις πίσω και σκέφτεσαι: "Θεέ μου, αυτό ήταν γρήγορο". Δεν νομίζω ότι ήταν γρήγορα, τα εννέα χρόνια, δεν είναι ότι αισθάνομαι σαν να έφτασα χθες.

Πραγματικά πιστεύω ότι ήταν το απόλυτο αντίθετο της σπατάλης χρόνου. Χρησιμοποιήσαμε απολύτως τα πάντα και προσπαθήσαμε να αξιοποιήσουμε τα πάντα στο έπακρο και προσπαθήσαμε να το απολαύσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Μια δεκαετία στη ζωή σου είναι τεράστια και δεν θα ξεχάσω, δεν θα έλεγα ούτε ένα λεπτό, αλλά ούτε μια μέρα από αυτό το διάστημα, γιατί γνώρισα τους καλύτερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει ποτέ και το έκανα για τον καλύτερο σύλλογο που θα μπορούσα να φανταστώ. Οπότε, έτσι ακριβώς είναι. Σε μια υπέροχη και πολύ, πολύ ξεχωριστή πόλη. Πολύ ξεχωριστή. Τίποτα δεν είναι τέλειο στις μέρες μας, αλλά η πλειονότητα των ανθρώπων σε αυτή την πόλη είναι, για μένα, όσο το δυνατόν πιο κοντά λόγω του τρόπου που είναι και του τρόπου που αντιμετωπίζουν τη ζωή.

Ο τρόπος που σε υποδέχονται, ο τρόπος που σου φέρονται και δεν εννοώ εμένα, εννοώ όλους τους ανθρώπους που γνωρίζω όταν φτάνουν στην πόλη. Αυτό που μου λένε περιγράφει τους ανθρώπους στο Λίβερπουλ. Είναι υπέροχο να το γνωρίζεις αυτό. Είμαι εντελώς ήρεμος. Είναι υπέροχο να ξέρω ότι πέρασα ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου εδώ. Το είπα και πριν, πήρα το κλειδί της πόλης και ξέρω ότι αυτό είναι μάλλον για πολλούς ανθρώπους μάλλον αστείο, για μένα όμως μοιάζει με ευθύνη. Δεν νομίζω, δεν φαντάζομαι ότι ο σύλλογος θα χρειαστεί τη βοήθειά μου στο μέλλον, αλλά αν η πόλη με χρειαστεί, είμαι εκεί. Έτσι είναι τα πράγματα. Θέλω να είμαι χρήσιμος με οποιονδήποτε τρόπο και θα δούμε πώς θα φανεί αυτό».

Για το αν μπορεί να εξηγήσει τη σχέση του με τους οπαδούς της Λίβερπουλ:

«Δεν μπορώ. Προσπαθώ να εξηγήσω γιατί μου αρέσει τόσο πολύ ο κόσμος και γιατί τους αρέσω τόσο πολύ, πώς μπορώ να το περιγράψω αυτό; Δεν το καταλαβαίνω σωστά. Ξέρω τον ποδοσφαιρικό μάνατζερ της Λίβερπουλ, πριν καν πατήσεις το πόδι σου στο γήπεδο, ο κόσμος σε συμπαθεί μέχρι να τον απογοητεύσεις. Εμείς δεν τους απογοητεύσαμε ποτέ. Σε στιγμές, νομίζω, αλλά σε γενικές γραμμές ήταν εντάξει! Αλλά ο σύλλογος είναι ξεχωριστός και το ότι συνειδητοποιείς τώρα, ότι ο σύλλογος σημαίνει τον κόσμο για τόσους πολλούς ανθρώπους, είναι τρελό.

Χρησιμοποιώ αυτή την ευκαιρία τώρα για να ζητήσω συγγνώμη, αλλά όλα αυτά τα χρόνια αλλά και τώρα τις τελευταίες εβδομάδες ήταν πραγματικά ακραίο, έλαβα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, επιστολές και αν αρχίσω να τα απαντώ τότε θα καθόμουν ακόμα εδώ το 2028. Είναι πάρα πολλά και ζητώ πραγματικά συγγνώμη που δεν μπόρεσα να αντιδράσω σε αυτά. Κάποια από αυτά τα διάβασα, δεν τα διάβασα όλα. Δεν μπόρεσα να οργανώσω εισιτήρια για το τελευταίο παιχνίδι - υπήρχαν επίσης πολλές αιτήσεις! Και χθες έπρεπε να διαβάσω επιστολές [από οπαδούς] και με μία από αυτές ξέσπασα σε κλάματα. Απλά δεν είναι δυνατόν, οι ιστορίες πίσω από το τι σήμαινε για τους ανθρώπους και τι κάναμε αυτά τα εννέα χρόνια και πώς άλλαξαν οι ζωές τους σε αυτά τα εννέα χρόνια. Ξέρω ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να το κάνει αυτό στους ανθρώπους και ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να το κάνει αυτό σε μια πόλη, και εμείς το κάναμε αυτό.

Αλλά το θέμα είναι τώρα, και μερικοί άνθρωποι μπορεί να νομίζουν ότι τώρα φεύγω και αυτό ήταν, πάει. Αλλά δεν είναι έτσι, γιατί οι εμπειρίες είναι εκεί για να μαθαίνουμε από αυτές. Ο τρόπος που νιώθαμε, ο τρόπος που το χάψαμε, οδήγησε στο γεγονός του πόσο ευτυχισμένοι ήμασταν. Στη συνέχεια, συνεχίστε να το κάνετε αυτό για την επόμενη γενιά, για την επόμενη ομάδα, [όπου] μεγάλα κομμάτια είναι ακόμα εδώ, για τον επόμενο προπονητή, και θα νιώσετε με τον ίδιο τρόπο. Η υποστήριξη δεν εξαρτάται από τους ανθρώπους, καθόλου, έχει να κάνει με τον σύλλογο. Ήταν πριν από εμένα για τον σύλλογο, θα είναι μετά από εμένα για τον σύλλογο και έτσι πρέπει να είναι. Αλλά έχουμε πολύ, πολύ ιδιαίτερους οπαδούς και τα τελευταία εννέα χρόνια σήμαιναν τα πάντα γι' αυτούς και είμαι χαρούμενος γι' αυτό».

«Διάβασα τις επιστολές του κόσμου και ξέσπασα σε κλάματα»

Για το ότι κάνει τον σύλλογο να αισθάνεται σαν οικογένεια:

«Είχα μια καλή σχέση στη Μάιντς με τους ανθρώπους και γι' αυτούς ήταν ίσως το πιο δύσκολο γιατί με έβλεπαν να παίζω για 11 χρόνια! Με ήξεραν πραγματικά [καλά]. Δημιουργήσαμε έναν πολύ ιδιαίτερο δεσμό και στην Ντόρτμουντ. Ποτέ δεν το σχεδίασα αυτό, αλλά μου αρέσει πολύ και πραγματικά πιστεύω ότι αυτό είναι στην πραγματικότητα αυτό που κάνει το ποδόσφαιρο πραγματικά απολαυστικό. Αν ο κόσμος δεν ερχόταν να μας παρακολουθήσει και να μας υποστηρίξει, το ποδόσφαιρο θα εξακολουθούσε να είναι ένα ωραίο παιχνίδι, αλλά θα βάζαμε μπαστούνια στο έδαφος και θα παίζαμε στο πάρκο. Και επειδή ο κόσμος το αγαπάει τόσο πολύ και σημαίνει τόσα πολλά για τον κόσμο, παίζαμε σε φανταστικά γήπεδα, κερδίζαμε πάρα πολλά χρήματα, [ήταν] έντονο, αλλά έχουμε μια καλή ζωή. Και πρέπει να το ζήσετε αυτό μαζί.

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί [λέτε αυτό], "Εσείς είστε εκεί, εμείς είμαστε εδώ". Είμαστε οι πρεσβευτές του λαού μας, πρέπει να εκπληρώσουμε τα όνειρά του. Δεν μπορούμε να το εγγυηθούμε αυτό, αλλά πρέπει να προσπαθήσουμε. Αγωνιζόμαστε εξαιρετικά σκληρά επειδή αγωνίζονται εξαιρετικά σκληρά και έτσι το καταλάβαινα πάντα και το κάναμε πάντα. Και γι' αυτό καταλαβαίνω γιατί ο κόσμος αγαπάει εκείνη την εποχή, αλλά ποτέ δεν περίμενα να συμβεί, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πώς θα το πάρει ο κόσμος. Αλλά προφανώς εδώ αυτές οι σκέψεις ταίριαζαν σαν γάντι με τις σκέψεις του κόσμου και γι' αυτό ήταν αρκετά ξεχωριστό».

Η καριέρα του Κλοπ στη Λίβερπουλ με αριθμούς:

• 490 αγώνες
• 298 νίκες,
• 109 ισοπαλίες
• 83 ήττες
• 1 UEFA Champions League
• 1 Premier League
• 1 FA Cup
• 2 Carabao Cup
• 1 UEFA Super Cup
• 1 Club World Cup
• 1 Community Shield

Άλλος ένας αγώνας μένει…