Ντέλε Άλι: «Εθίστηκα στα χάπια ύπνου, έμεινα σε κλινική για έξι εβδομάδες» (vid)

Συνέντευξη στον Γκάρι Νέβιλ παραχώρησε ο Ντέλε Άλι. Μεταξύ άλλων ο Άγγλος μέσος μίλησε για τα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετώπισε όπως ο εθισμός του στα υπνωτικά χάπια. Παράλληλα αποκάλυψε πως χρειάστηκε να νοσηλευτεί σε κλινική για έξι εβδομάδες.

Συγκεκριμένα υποστήριξε: «Ήταν πρωί και απλά κοιτούσα τον καθρέπτη και αναρωτιόμουν αν θα μπορούσα να αποσυρθώ. Στα 24μου χρόνια κάνοντας αυτό που αγαπάω είναι σπαρακτικό.

Πάντα ήμουν εγώ κόντρα στον εαυτό μου σε όλα. Έδειχνα ότι ήμουν χαρούμενος, αλλά μέσα μου έχανα τη μάχη. Θέλω να βοηθήσω άλλους ανθρώπους από την εμπειρία μου. Δε σε κάνει αδύναμο το να ζητήσεις βοήθεια.

Είναι πιθανότατα η πρώτη φορά εδώ και καιρό που λέω ότι είμαι καλά. Πιθανότατα πνευματικά είμαι στην καλύτερη κατάσταση που ήμουν ποτέ. Έχω ξανά πάθος για ποδόσφαιρο.

Είναι δύσκολο να μιλήσω για αυτό και χρειάστηκε να κρυφτώ για καιρό. Φοβάμαι να μιλήσω, αλλά πιστεύω ότι είναι το σωστό. Όταν γύρισα από την Τουρκία ήμουν σε κακή κατάσταση ψυχολογικά. Πήγα σε ένα κέντρο που ειδικεύεται στην ψυχολογική υγεία,

Ξυπνούσα κάθε μέρα και νόμιζα ότι κέρδιζα τη μάχη. Πήγαινα στην προπόνηση και χαμογελούσα, όμως μέσα μου σίγουρα έχανα τη μάχη.

Όταν μου είπαν ότι χρειάζεται να κάνω επέμβαση για τον τραυματισμό μου άρχισα πάλι να έχω τα συναισθήματα που είχα όταν όλα ξεκίνησαν.

Μέσα μου έχανα τη μάχη και ήταν η στιγμή για να γίνει μια αλλαγή. Έμεινα στην κλινική για έξι εβδομάδες και με βοήθησαν. Οι άνθρωποι της Έβερτον ήταν εξαιρετικοί, με υποστήριξαν. Πραγματικά δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι άλλο εκείνη την περίοδο που πήρα τη δυσκολότερη απόφαση της ζωής μου.

Είμαι χαρούμενος για την απόφαση που πήρε. Θα είμαι για πάντα ευγνώμον στους ανθρώπους της κλινικής ό,τι και να γίνει στο μέλλον. Ήταν πιθανότατα η μεγαλύτερη απόφαση της ζωής μου γιατί φοβόμουν να την πάρω. Όταν ήμουν μικρότερος έκανα ηλίθια πράγματα τα οποία δεν καταλάβαινα.

Θέλω να βοηθήσω άλλους με ανθρώπους με τέτοια προβλήματα. Να καταλάβουν ότι δεν είναι μόνοι και δεν πρέπει να φοβούνται. Το να ζητήσεις βοήθεια δε σε κάνει αδύναμο. Χρειάστηκε μεγάλη δύναμη το να βγω να πω την ιστορία μου και είμαι χαρούμενος που το κάνω.

Όταν ήμουν μικρότερος έκανα πράγματα που δεν καταλάβαινα. Έκανα ηλίθια πράγματα και πάντα κατηγορούσα τον εαυτό μου. Όταν κάνεις πράγματα που άλλοι τα κάνουν για διασκέδαση και εσύ τα κάνεις για να κρυφτείς δεν μπορείς να καταλάβεις τη ζημιά που προκαλείς.

Άρχισα να παίρνω χάπια για να κοιμηθώ. Το να παίρνεις χάπια για να κοιμηθείς το βράδυ πριν από ένα μεγάλο αγώνα είναι φυσιολογικό. Στην κατάσταση που ήμουν εγώ δεν βοηθάει. Έφτασα σε σημείο εθισμού. Δεν καταλάβαινα τι έκανα. Δεν ήθελα να το πω σε κανένα, ούτε στους γονείς μου.

Δεν ήθελα να μιλήσω σε κανένα. Δεν ήθελα να πω όσα ένιωθα, ακόμα και στην ίδια μου την οικογένεια. Με ρωτούσαν τι έχω και δεν τους έλεγα. Είχα απομακρυνθεί απ' όλους. Έκλαιγαν και με ρωτούσαν να τους πω τι συμβαίνει αλλά δεν μπορούσα.

Δεν ήθελα βοήθεια κάτι που αποτελεί μέρος του προβλήματος. Ήθελα να το κάνω από μόνος μου. Αυτό είναι και το πρώτο που πρέπει να καταλάβεις όταν είσαι σε αυτή την κατάσταση, ότι το να ζητήσεις βοήθεια δεν σε κάνει αδύναμο».