Όταν το σκάουτινγκ πάει... στα σκουπίδια!

Συνέντευξη στην ισπανική εφημερίδα «Marca» παραχώρησε ο άλλοτε προπονητής των ακαδημιών της Ρίβερ Πλέιτ, Εδουάρδο Αμπραχαμιάν, και αποκάλυψε πως η ομάδα του είχε δοκιμάσει τον Λιονέλ Μέσι σε νεαρή ηλικία πριν τελικά… τον απορρίψει! Αν και ο ίδιος έμεινε εντυπωσιασμένος από το ταλέντο του πιτσιρικά «Λέο», ο οποίος είχε πετύχει τότε 12 γκολ στην προπόνηση (!), εν τούτοις οι ιθύνοντες των «εκατομμυριούχων» αποφάσισαν να μην τον εντάξουν στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας, μιας και -όπως είπε ο Αμπραχαμιάν- θεωρούσαν πως «είχαν κι άλλους παίκτες με τέτοια ποιότητα».

Εκ του αποτελέσματος, βέβαια, ο Μέσι μόνο ζημιωμένος δεν βγήκε απ’ αυτή την ιστορία. Εντάχθηκε στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα, όπου με τα χρόνια ξεδίπλωσε το ποδοσφαιρικό του ταλέντο και πλέον αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε ο «βασιλιάς των σπορ». Η ιστορία όμως της Ρίβερ δεν είναι η μοναδική ποδοσφαιρική γκάφα που έχει καταγραφεί, αφού υπάρχουν ουκ ολίγες ακόμα περιπτώσεις ομάδων που αποφάσισαν να μην επενδύσουν στο ταλέντο κάποιων νεαρών παικτών, τους οποίους είδαν αργότερα να γράφουν με «χρυσά» γράμματα το όνομά τους στο άθλημα…

Ο Ζιντάν, η Άρσεναλ και οι «αιώνιοι» της Ισπανίας

Στην Αγγλία, όταν ο Κένι Νταλγκλίς είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Μπλάκμπερν (1991-1995) είχε ζητήσει από τον πρόεδρο των «ρόδων», Τζακ Γουόκερ, την απόκτηση του Ζινεντίν Ζιντάν, ο οποίος αγωνιζόταν την περίοδο εκείνη στην Μπορντό. «Γιατί να πάρεις τον Ζιντάν αφού έχουμε τον Τιμ Σέργουντ;», ήταν η απάντηση που έλαβε ο Σκωτσέζος προπονητής και ο «Ζιζού» δεν μετακόμισε τελικά ποτέ στην Πρέμιερ Λιγκ. Από τη Μπορντό πήγε στη Γιουβέντους το 1996 και από εκεί στη Ρεάλ Μαδρίτης το 2001.

Πολύ κοντά σε μία αγγλική ομάδα βρέθηκε και ο Ρουντ Γκούλιτ σε ηλικία 19 ετών. Ήταν η Άρσεναλ που τον είχε δοκιμάσει, ωστόσο προτίμησε τελικά να μην τον πάρει στο Λονδίνο. Από τους «κανονιέρηδες» απορρίφθηκε ως πιτσιρικάς (και μάλιστα δις) και ο Χάρι Κέιν, ο οποίος κατέληξε στην «αιώνια» αντίπαλο, την Τότεναμ, ενώ μεταξύ άλλων η Άρσεναλ έχασε μέσα από τα χέρια της και τον Γιάγια Τουρέ το 2003.

Στην Ισπανία, η Ρεάλ Μαδρίτης επένδυσε στο ταλέντο του Ραούλ, που στα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα είχε «κοπεί» από τη συμπολίτισσα Ατλέτικο, και τον είδε να την οδηγεί μεταξύ άλλων στην κατάκτηση έξι πρωταθλημάτων και τριών Τσάμπιονς Λιγκ. Παρόλα αυτά, δεν έπραξε το ίδιο και με την περίπτωση του Σαμουέλ Ετό. Ο Καμερουνέζος δεν στέριωσε στη Μαδρίτη και λίγα χρόνια αργότερα βρέθηκε στη Βαρκελώνη και την «αιώνια» αντίπαλο τη Μπαρτσελόνα, στην οποία σήκωσε μεταξύ άλλων στα χέρια του τρία πρωταθλήματα και δύο Τσάμπιονς Λιγκ.

Στη Μπάρτσα βρέθηκε σε ηλικία 16 ετών και ο Μάριο Μπαλοτέλι. Πέτυχε πέντε γκολ στην προπόνηση και όλα έδειχναν ότι θα υπέγραφε συμβόλαιο συνεργασίας με τους Καταλανούς, αλλά δεν φόρεσε ποτέ τα «μπλαουγκράνα». Τον απέκτησε η Ίντερ το 2007, ενώ κατά τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής του καριέρας αγωνίστηκε σε Μάντσεστερ Σίτι, Μίλαν και Λίβερπουλ πριν καταλήξει στη Νις.

Τα γαλλικά «όχι» σε Πλατινί, Γκριεζμάν

Ένα ακόμα παράδειγμα από τα πολλά είναι κι αυτό του Μισέλ Πλατινί. Η Μετς τον είχε δοκιμάσει σε ηλικία 16 ετών. Τον είδε να τραυματίζεται στην παρθενική του δοκιμαστική προπόνηση, του έδωσε δεύτερη ευκαιρία αλλά τον «έκοψε» επειδή δεν πέρασε τις ιατρικές εξετάσεις και η ιστορία ολοκληρώθηκε κάπου εκεί. Ο Γάλλος μετακόμισε στη Νανσί, για να ακολουθήσει η καριέρα του στη Σεντ Ετιέν και φυσικά στη Γιουβέντους, εκεί όπου έγινε θρύλος.

Τέλος, στα αξιοσημείωτα και η απόρριψη του Αντουάν Γκριεζμάν από Λιόν, Οσέρ, Σεντ Ετιέν και Σοσό. Τον απέκτησε η Ρεάλ Σοσιεδάδ το 2009 και πέντε χρόνια αργότερα η Ατλέτικο Μαδρίτης, στην οποία «μαγεύει» μέχρι σήμερα και αποτελεί «Μήλον της Έριδος» για ουκ ολίγους συλλόγους.