Μπουφόν: «Το μετά το σκέπτομαι δέκα χρόνια»

Με αφορμή το παιχνίδι της Παρί Σεν Ζερμέν με τη Γιουβέντους ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν μίλησε στο γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων και αναφέρθηκε και στη δική του αγωνιστική παρουσία.

«Στην Γιούβε, πέρασα την ζωή μου εκεί, υπάρχει αναπόφευκτα ένας ισχυρός δεσμός, κτισμένος με όλα όσα ζήσαμε μαζί για είκοσι χρόνια. Αλλά κρατώ επίσης μια ιδιαίτερη ανάμνηση από το Παρίσι. Οι συμπαίκτες μου, οι οπαδοί. Ήταν μια από τις πιο όμορφες εμπειρίες της ζωής μου ως ποδοσφαιριστής και ως άνδρας. Είναι λυπηρό ότι αυτό το παιχνίδι δεν θα μετρήσει τόσο πολύ».

Σχολιάζοντας τη φετινή χρονιά της Παρί Σεν Ζερμέν είπε: «Δεν μπορώ να πω! Κάθε χρόνος, φαίνεται να είναι ο σωστός. Η Παρί, τις τελευταίες επτά ή οκτώ σεζόν, είχε πάντα μια ομάδα που θα μπορούσε να κατακτήσει το τρόπαιο. Αλλά για να πετύχει εκεί, υπάρχουν λεπτομέρειες, οι οποίες μερικές φορές εξαρτώνται και από την τύχη. Αλλά κάθε χρόνο η Παρί θέλει το κύπελλο».

Μιλώντας για τη Γουβέντους σχολίασε: «Ηταν μια πολύ δύσκολη σεζόν και οι σοβαροί τραυματισμοί, έχουν περιπλέξει τα πράγματα. Γνωρίζοντας το ποδόσφαιρο, νομίζω ότι δεν μπορείς να καταλάβεις ποιο μπορεί να είναι το πρόβλημα και ποια μπορεί να είναι η λύση χωρίς να ζεις στα αποδυτήρια και χωρίς να γνωρίζεις την δυναμική μεταξύ των παικτών και του προπονητή».

Όσον αφορά στους στόχους του ανέφερε: «Πέρυσι, οι προσδοκίες ήταν τεράστιες, πιστεύαμε ότι θα επιστρέψουμε αμέσως στη Serie A. Αλλά ήταν μεγάλη απογοήτευση, βρεθήκαμε να αντιμετωπίζουμε δυσκολίες για τις οποίες, ήμασταν απροετοίμαστοι. Αυτήν την σεζόν, έχουμε υιοθετήσει ένα χαμηλό προφίλ και τα αποτελέσματα είναι καλύτερα. Δεν πρόκειται για θυσία από πλευράς μου. Τα τελευταία χρόνια ειδικά, για εμένα, ήταν καθαρή απόλαυση.

Οι νέοι σε βοηθούν να μείνεις νέος και να διατηρήσεις την ψυχική σου ενέργεια σε υψηλό επίπεδο. Είναι ξεκάθαρο, ότι πρέπει να παραμένεις στο ίδιο επίπεδο. Δεν θα συμφιλιωθώ ποτέ, με μέτριες εμφανίσεις. Το μετά, το σκέπτομαι δέκα χρόνια. Αλλά όσο έχω την τρέχουσα ενέργεια και φιλοδοξίες, συνεχίζω. Μετά θα υπάρχει αυτό που λέει το σώμα. Εάν για παράδειγμα τραυματιζόμουν ξανά, θα μπορούσα τελικά να σημειώσω ότι το σώμα μου μου στέλνει σήματα και ότι πρέπει να τα δεχθώ».