Γκάρεθ Μπέιλ, ο άνθρωπος που... έσπαγε πλάκα!

Η Ρεάλ Μαδρίτης κατέκτησε το 34ο πρωτάθλημά της υπεραιωνόβιας ιστορίας της -έστω χωρίς εορταστικές εκδηλώσεις στην πλατεία της Κυβέλης, στο κέντρο της ισπανικής πρωτεύουσας (σ.σ. συνήθης τόπος πανηγυρισμών των φίλων των «μερένχες»), λόγω των μέτρων κατά της διασποράς του κορονοϊού- αλλά το προφανώς (και πρωτοφανώς…) μελαγχολικό σκηνικό, λόγω της πανδημίας, που δεν θα μπορούσε να μην επηρεάζει την καθημερινότητα της ομάδας από την Καστίλη, δείχνει να μην ταράζει επ’ ουδενί την ψυχολογία του Γκάρεθ Μπέιλ! Ο οποίος παρότι είναι αγωνιστικά παροπλισμένος δεν χάνει το κέφι του στο ελάχιστο…

Αντίθετα, δεν παραλείπει ευκαιρία να κάνει επίδειξη -δημοσίως, χάρη στις αδηφάγες τηλεοπτικές κάμερες, που καταγράφουν και την παραμικρή κίνησή του- του βρετανικού (έμπλεου φλέγματος) χιούμορ του, «βγάζοντας τη γλώσσα» στο τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η καριέρα του, σε μια κρίσιμη ποδοσφαιρικά ηλικία, όπως είναι εκείνη των 31 ετών!

Γιατί ναι μεν ο Ουαλός πήρε (όπως και οι υπόλοιποι παίκτες των «μπλάνκος») αναμνηστικό για την κατάκτηση του φετινού ισπανικού πρωταθλήματος (σ.σ. δεύτερου στην επταετή θητεία του στη Ρεάλ Μαδρίτης), καθότι μέλος του ρόστερ της ομάδας, αλλά ουσιαστικά οι Καστιγιάνοι έφτασαν στο να κόψουν πρώτοι το «νήμα» στον φετινό «μαραθώνιο» της Πριμέρα Ντιβισιόν με εκείνον... ωσεί παρόντα!

Ο Ζινεντίν Ζιντάν, όπως και στην πρώτη θητεία του (2016-18), δεν κατάφερε να βγάλει άκρη με τον (μακράν...) πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη της ομάδας του (έπειτα από την αποχώρηση του Κριστιάνο Ρονάλντο) και μετά τη διακοπή το σερί των 10 επιτυχιών, που έφερε τον τίτλο, έγινε επί της ουσίας ερήμην του!

Στις 24 Ιουνίου και την αναμέτρηση με τη Ρεάλ Μαγιόρκα, στο «Αλφρέντο Ντι Στέφανο» των προπονητικών εγκαταστάσεων στο Βαλντεμπέμπας, κατεγράφη η τελευταία εμφάνιση του Βρετανού με τα λευκά.

Έκτοτε ο Ζιντάν τον είχε καθηλωμένο στον πάγκο (σ.σ. τρόπος του λέγειν, αφού στην εποχή του κορονοϊού, προκειμένου να τηρηθεί η κοινωνική αποστασιοποίηση, οι αναπληρωματικοί βρίσκονται στις κερκίδες σε απόσταση ασφαλείας) παρότι με τη νόρμα της ΦΙΦΑ στο ποδόσφαιρο της πανδημίας έχει πλέον δικαίωμα για πέντε αλλαγές και όχι για τρεις... Ούτε μία δεν... περίσσεψε στον Γάλλο τεχνικό, στα επτά επόμενα παιχνίδια, για να την χαλαλίσει στον Μπέιλ. Δείγμα του πού τον κατατάσσει στην αγωνιστική ιεραρχία της ομάδας.

Άλλος στη θέση του, με τέτοιο «όνομα» στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα, αλλά και παλμαρέ, θα είχε... χαλάσει τον κόσμο, θα είχε βγει στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις και θα γκρίνιαζε ολημερίς. Ή θα είχε πάθει κατάθλιψη. Όχι, όμως, ο Μπέιλ. Που αποφάσισε ν’ ακολουθήσει άλλον δρόμο...

Ο «μεγάλος ύπνος», τα «κιάλια» και οι... τρικλοποδιές στη φιέστα!

Ένας «δρόμος» που περιγράφεται γλαφυρά με τη χαρακτηριστική νεοελληνική φράση του συρμού «όχι, θα κάτσω να σκάσω...».

Δεν έσκασε, λοιπόν. Τουναντίον. Το έριξε στην πλάκα και στο... σορολόπ! Μόλις αντιλήφθηκε ότι δεν είχε καμιά θέση στα αγωνιστικά σχέδια του «Ζιζού», αποφάσισε να δείξει το πώς νιώθει, με τον δικό του τρόπο, τραβώντας το «σχοινί» των σχεσέων του με τη Ρεάλ Μαδρίτης μέχρι εκείνο να κοπεί. Οριστικά…

Στον αγώνα με την Αλαβές (στις 10 Ιουλίου) όχι μόνο απέστρεφε το βλέμμα του από τον αγωνιστικό χώρο, δείγμα της αδιαφορίας για τα τεκταινόμενα εκεί, παρότι οι συμπαίκτες του επικρατούσαν 2-0, φέρνοντας τον τίτλο εγγύτερα, αλλά με το που ο προπονητής του είπε στον Μπραχίμ Ντίαθ να μπει ως πέμπτη αλλαγή έβαλε την προστατευτική μάσκα στα μάτια (εν είδει μάσκας ύπνου...) και ~κοροϊδευτικά~ ξάπλωσε στις κερκίδες κάνοντας τον... κοιμισμένο!

Ο «μεγάλος ύπνος» του Μπέιλ (διασημότερος και από τον ομώνυμο λογοτεχνικό του Καραγάτση...) προκάλεσε... χαμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά στη Μαδρίτη το πέρασαν «ντούκου»!

Βλέπετε, η προοπτική της κατάκτησης του δεύτερου πρωταθλήματος τα τελευταία 8 χρόνια (αριθμός εξαιρετικά μικρός για την πολυνίκη του θεσμού...) δεν επέτρεπε αποπροσανατολισμό, με παρόμοια καμώματα. Άλλωστε δεν ήταν τα πρώτα. Και ούτε τα μόνα, αυτό το τελευταίο διάστημα...

Τρεις μέρες αργότερα, στο «Λος Κάρμενες», της Γρανάδας, είχαμε νέο «χτύπημα» του απτόητου Μπέιλ.

Η ομάδα του υπέφερε όλο το δεύτερο ημίχρονο από τους ψυχωμένους Ανδαλουσιάνους, που δεν περιορίστηκαν στο ότι τερμάτισαν το απαραβίαστο της εστίας του Κουρτουά, έπειτα από 506 λεπτά, απειλώντας με ισοφάριση και βαθμολογική απώλεια τους «μερένχες». Ο Βρετανός, όμως, τον... χαβά του! Συνέχισε το σόου στις κερκίδες κάνοντας με τα χέρια του και με γάζες ότι βλέπει τον αγωνιστικό χώρο με τα... κιάλια!

Νέο «γλέντι» στα σόσιαλ μίντια...

Ούτε αυτή τη φορά υπήρξε επίσημη αντίδραση των «μπλάνκος» -παρότι χρειαζόταν μόλις μία νίκη (σ.σ. τελικά ούτε αυτή χρειαζόταν, αφού έχασε η Μπαρτσελόνα...) κόντρα στη Βιγιαρεάλ, την προτελευταία αγωνιστική, για να εξασφαλιστεί μαθηματικά η κούπα.

Η τριλογία των αντιδράσεων του Μπέιλ, που αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα ότι συνιστά «ξένο σώμα» για τη Ρεάλ Μαδρίτης, συνεχίστηκε κατά τους πανηγυρισμούς του τίτλου στο φινάλε του αγώνα με το «κίτρινο υποβρύχιο».

Με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος βρέθηκε εντός αγωνιστικού χώρου και παρακολουθούσε, μειδιώντας, τη χαρά των υπολοίπων δείχνοντας να μην τον «αγγίζει» ή να τον αφορά ιδιαίτερα.

Η μόνη του συμμετοχή ήταν κάποιες φιλικές... τρικλοποδιές που έβαλε σε συμπαίκτες του, ενώ φυσικά δεν συμμετείχε στο παραδοσιακό πέταγμα στον αέρα του προπονητή...

Το ανάποδο ψαλίδι στο Κίεβο και οι αποχωρήσεις που τον... πρόλαβαν!

Πώς θα μπορούσε άλλωστε; Θα ήταν υποκριτικό. Οι σχέσεις του Μπέιλ με τον Ζιντάν ήταν οριακές από την πρώτη θητεία του Γάλλου στον πάγκο της Ρεάλ Μαδρίτης και τα προαναφερθέντα αποτελούν απότοκα των όσων συνέβησαν τα δύο τελευταία καλοκαίρια στον σύλλογο της ισπανικής πρωτεύουσας.

Ο Ουαλός, που είναι «υπ’ ατμόν» από τους Καστιγιάνους, δεν βρίσκεται πρώτη φορά σ’ αυτή τη θέση. Ήταν στην ίδια και τον Μάιο του 2018, καθότι κουρασμένος από το έλλειμμα πρωταγωνισμού, υπό τις οδηγίες του «Ζιζού» και τις κόντρες του με τον εγωκεντρικό Κριστιάνο Ρονάλντο, στα αποδυτήρια της ομάδας.

Εξάλλου ένιωθε -όχι άδικα- ότι για την πλειονότητα του (απαιτητικού) κοινού της ομάδας και των ΜΜΕ της Μαδρίτης δεν είχε δικαιώσει ποτέ το ρεκόρ τού να είναι ο πρώτος παίκτης παγκοσμίως που κόστισε 9ψήφιο αριθμό εκατομμυρίων ευρώ!

Του προσάπτανε τους συχνούς (και μακροχρόνιους, μυϊκούς) τραυματισμούς και ότι δεν έμαθε ποτέ ισπανικά, για να μπει στην ψυχολογία της ομάδας, φέρνοντας συνεχώς σε αντιπαραβολή τον επαγγελματισμό και τη φιλοδοξία του Πορτογάλου.

Το καλοκαίρι του 2018 έμοιαζε να ’χει έρθει η ώρα της αποχώρησής του, έπειτα από 5 χρόνια και παρότι τον Οκτώβριο του 2016 (σ.σ. πριν από την πρώτη έλευση Ζιντάν) είχε υπογράψει ηγεμονικό συμβόλαιο (18 εκατ. ευρώ ετησίως) έως το 2022. Όμως όλα άλλαξαν το βράδυ του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ στο Κιέβο, κόντρα στη Λίβερπουλ (26/5). Ο Μπέιλ, που ερωτώμενος μετέθετε για μετά τον αγώνα τις όποιες συζητήσεις για το μέλλον του, μπήκε στο γήπεδο στο 61ο λεπτό με το σκορ 1-1 κόντρα στη Λίβερπουλ (που έπαιζε δίχως τον Σαλάχ, μετά τις... περιποιήσεις του Ράμος). Δύο λεπτά μετά την είσοδό του πέτυχε κατά πολλούς το ωραιότερο γκολ στην ιστορία των τελικών της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, με ανάποδο «ψαλίδι». Ωραιότερο ακόμη και από εκείνο το γυριστό του προπονητή του, 16 χρόνια πριν, στη Γλασκόβη, απέναντι στην Μπάγερ Λεβερκούζεν.

Μάλιστα με μακρινό σουτ στο 83’ διαμόρφωσε το τελικό 3-1 και όχι μόνο καταδίκασε τον (φέροντα απόλυτη ευθύνη) ανεκδιήγητο Κάριους στη συνείδηση των φίλων των «ρεντς», αλλά έγινε ο πρώτος στα χρονικά των τελικών που ερχόμενος από τον πάγκο σκόραρε δις!

Παρότι ελάχιστοι στον μαδριλένικο περίγυρο απέδωσαν τα εύσημα που αναλογούσαν στον ΜVP του τελικού, εκείνος σταμάτησε τα περί αποχώρησής του από τον καστιγιάνικο σύλλογο απλά γιατί τον... πρόλαβαν άλλοι! Εν μέσω πανηγυρισμών είχε προαναγγείλει την αποχώρησή του ο «CR7» και 5 μέρες αργότερα τον μιμήθηκε ο Ζιντάν. Δύο από τους βασικούς λόγους των τάσεων φυγής του εξέλιπαν πλέον...

Οι 25 τραυματισμοί, η δημόσια έκκληση «Ζιζού» για αποχώρηση και η Κίνα

Η επόμενη σεζόν (2018-19) έμοιαζε εκείνη των αποδείξεων. Εκείνη που για πρώτη φορά θα είχε -όπως στην Τότεναμ, απ’ όπου αποκτήθηκε- τον ρόλο του «πρώτου βιολιού», δίχως τον «βραχνά» του Ζιντάν να τον έχει αλλαγή του Ίσκο και χωρίς τον Κριστιάνο Ρονάλντο ν’ απαιτεί τη «μερίδα του λέοντος» στην επίθεση. Το ξεκίνημα ήταν σε ατομικό επίπεδο καλό, αλλά η ομάδα με τον Λοπετέγκι δεν... τσούλαγε και έπειτα από μια ξεγυρισμένη 5άρα (5-1) στο «Καμπ Νου» από την Μπαρτσελόνα, ο πρώην εκλέκτορας της Εθνικής Ισπανίας κούνησε μαντίλι, αφού πρώτα τού τα είχαν κουνήσει οι οπαδοί της ομάδας! Στη θέση του ο Σαντιάγκο Σολάρι, που δεν μακροημέρευσε: αρχές Μαρτίου της περσινής χρονιάς η σεζόν είχε τελειώσει με άδεια χέρια για τους «μερένχες» ύστερα από δύο «κολλητές» ήττες από την Μπαρτσελόνα, σε εντός έδρας «κλάσικο» (για πρωτάθλημα και Κύπελλο) και τον αποκλεισμό στο Τσάμπιονς Λιγκ από τον Άγιαξ, εντός έδρας. Όλα, δηλαδή, είχαν χαθεί στο «Μπερναμπέου», που... έβραζε. Και σαν να μην έφτανε που το κοινό είχε στοχοποιήσει τον Μπέιλ (ότι δεν δικαιολογούσε τις απολαβές του και έδειχνε έλλειμμα ηγεσίας) στις 11 Μαρτίου ανακοινώθηκε η επιστροφή Ζιντάν! Τόμπολα...

Οι καλά πληροφορημένοι λένε ότι μπροστά στο αγωνιστικό αδιέξοδο ο Φλορεντίνο Πέρεθ έριξε τον εγωισμό του επαναφέροντας τον Γάλλο στο «τιμόνι», αποδεχόμενος όλους τους όρους του, αφού το «διαζύγιο» είχε αποδειχθεί καταστροφικό για τους «μερένχες».

Ένας απ’ αυτούς ήταν η αποχώρηση Μπέιλ, κάτι που δεν είχε κάνει δεκτό το προηγούμενο καλοκαίρι ο Ίβηρας επιχειρηματίας, καθότι ο Βρετανός ήταν η αδυναμία του, με αποτέλεσμα να πάρει το... καπελάκι του και να φύγει ο «Ζιζού». Τι μεσολάβησε και ήρε την εμπιστοσύνη του στον Βρετανό ο ισχυρός ανήρ των Καστιγιάνων; Ένας τραυματισμός του στο ματς με την Αλαβές. Ο 25ος σε λιγότερο από 6 χρόνια (τότε), που ανέβασε σε πάνω από 90 τον αριθμό των αγώνων που έχασε.

Το περσινό καλοκαίρι όλα ήταν έτοιμα για διαζύγιο. Κανείς δεν ήθελε αυτή την συμβίωση περαιτέρω και η πρόταση της Ζιανγκσού Σουνίνγκ, με 22 εκατ. ευρώ ετήσιες απολαβές, τον κάλυπτε, κολακεύοντας τον εγωισμό του: έφευγε με αύξηση, έστω και για υποδεέστερο πρωτάθλημα.

Άλλωστε ο Ζιντάν είχε φροντίσει να κάψει τις όποιες γέφυρες κράταγαν τις δύο πλευρές μαζί, με την κάθε άλλο παρά διπλωματική ατάκα του: «Ακόμα και αύριο αν μπορεί να φύγει, θετικό θα είναι για όλους...».

Έπειτα απ’ αυτή τη ρήση τα αφιερώματα για την παραμονή του στη Μαδρίτη είχαν γραφτεί και αναμενόταν η επίσημη ανακοίνωση για να τυπωθούν...

«Ουαλία, γκολφ, Ρεάλ Μαδρίτης. Μ’ αυτή τη σειρά» και ολίγη από... Κάρι!

Κι όμως, ακόμη να τυπωθούν! Κόντρα σε κάθε προγνωστικό, έμεινε! Κατ’ άλλους, τελευταία στιγμή οι «μερένχες» ήγειραν οικονομικές απαιτήσεις, αναιρώντας τα περί δωρεάν παραχώρησής του. Άλλοι ότι η οικογένειά του αρνήθηκε τη μετακόμιση. Όπως και να ’χει, ο Ζιντάν υποχρεώθηκε σε επική... κυβίστηση δηλώνοντας ότι ο παίκτης υπολογίζεται και σε ακόμη μια... σουρεαλιστικότερη: «Έμεινε και ήταν το καλύτερο για όλους!».

Τον Οκτώβριο η πλευρά του ποδοσφαιριστή έκανε μια τελευταία προσπάθεια ζητώντας υπόσχεση μεταγραφής τον Ιανουάριο. Αντί απάντησης ο χρόνος συμμετοχής του μειωνόταν σταθερά (5 ώρες και 45 λεπτά, συνολικά).

O αγέλαστος, άκεφος και τραυματίας (με ή χωρίς εισαγωγικά...) Μπέιλ μεταμορφωνόταν στο... αποκούμπι της Εθνικής Ουαλίας. Δημιουργός τού ενός από τα 2 γκολ, στο 2-0 επί της Ουγγαρίας, που εξασφάλισε στους «δράκους» τη συμμετοχή στο Γιούρο, ήταν στο επίκεντρο των πανηγυρισμών, αφού στα χέρια του έφτασε πανό που ανέγραφε «Ουαλία, γκολφ, Ρεάλ Μαδρίτης. Μ’ αυτή τη σειρά».

Ατάκα του Πέτζα Μιγιάτοβιτς, που τον... έψελνε, μιλώντας στην «AS», για το ποιες είναι οι προτεραιότητες στη ζωή του. Ο Μπέιλ, χασκογελώντας, φωτογραφήθηκε με το πανό φέρνοντας οπαδούς και διοικούντες τη Ρεάλ στα όρια... αποπληξίας. Όπως και σε αρκετές περιπτώσεις στην προπόνηση, παίρνοντας πόζες... γκόλφερ!

Ερωτηθείς σχετικά έκανε παραλληλισμό με τον Στεφ Κάρι: «Ο κόσμος έχει πρόβλημα που παίζω γκολφ. Δεν ξέρω γιατί. Και ο Στεφ Κάρι σηκώνεται το πρωί και παίζει γκολφ πριν από τους αγώνες. Εγώ το κάνω δύο μέρες πριν από τα ματς και όλοι ασχολούνται μαζί μου και σχολιάζουν».

Μετά το πέρας των χειμερινών μεταγραφών, Ρεάλ Μαδρίτης και Μπέιλ αποδύθηκαν σε αγώνα ψυχολογικού «μπρα ντε φερ». Ο Βρετανός κριτικάρει τους οπαδούς που τον γιουχάρουν και δηλώνει απρόθυμος να φύγει, αφού (και τώρα με τον κορονοϊό) είναι δεδομένο ότι 18 εκατ. ευρώ ετησίως δεν πρόκειται να πάρει πουθενά έως το 2022, που εκπνέει το συμβόλαιό του. Εξάλλου στη Ρεάλ Μαδρίτης αφ’ ενός δεν διανοούνται ότι κάποιον που πλήρωσαν 100 εκατ. ευρώ θα τον δώσουν τσάμπα, αφ’ ετέρου δεν θέλουν να του περάσει το ιδιότυπο αντάρτικο του... χαβαλέ!

Παρότι, λοιπόν, δεν είναι το πιθανότερο, μην εκπλαγείτε αν αυτή η ανεπιθύμητη συμβίωση συνεχιστεί.

Έτσι κι αλλιώς ο Μπέιλ, με ότι κι αν του σούρει κανείς, είναι 5ος σκόρερ της Ρεάλ Μαδρίτης στον 21ο αιώνα (105 γκολ σε 251 ματς) και της έχει χαρίσει ένα (από τα τέσσερα που πανηγύρισε) Τσάμπιονς Λιγκ και ένα Κύπελλο (με την Μπαρτσελόνα, το 2014, εκθέτοντας τον Μπάρτρα με το διασκελισμό και την ταχύτητά του). Δεν είναι επιδόσεις «παλτού» αυτές...