Η αναρχία, η άμυνα και η διαφορά σε επίπεδο τρεξιμάτων

Το ξεκίνημα που είχε στο Φράιμπουργκ θύμισε ο Ολυμπιακός στα πρώτα λεπτά του αγώνα με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ. Στη Γερμανία είχε βρεθεί πίσω στο σκορ με 0-2 με τέρματα στο 3’ και στο 8’. Με τη Μακάμπι έχανε 0-2 με γκολ στο 4’ και στο 9’.

Στο Φράιμπουργκ είχε δεχτεί το πρώτο γκολ από τον Γκρέγκοριτς που είχε κρεμασμένο και κακά τοποθετημένο πάνω του τον Ρέτσο και το δεύτερο από κόρνερ.

Με τη Μακάμπι δέχτηκε το πρώτο γκολ από μία πάσα που πέρασε κάτω από τα πόδια του Έσε. Το δεύτερο από ένα κλέψιμο που έγινε στη μεσαία γραμμή και από ένα… πάρτι των Ισραηλινών στο τρανζίσιον που ξεκίνησε από την αριστερή πλευρά και ολοκληρώθηκε εντός περιοχής με τον δεξιό μπακ της Μακάμπι να φτάνει κοντά στο ύψος της μικρής περιοχής και να σκοράρει. Το περίεργο είναι ότι ο Ποντένσε γύρισε για να δώσει την απαιτούμενη κάλυψη, αλλά όταν η μπάλα έμεινε ζωντανή εντός περιοχής μετά την απόκρουση του Πασχαλάκη, ο Σαχάρ μπήκε στη φάση και οι Ποντένσε – Ορτέγκα έχασαν τον σκόρερ μέσα από τα μάτια τους.
Δεν δέχτηκε ο Ολυμπιακός τα ίδια γκολ με αυτά που είχε δεχτεί στο Φράιμπουργκ. Η μοναδική ομοιότητα είναι ότι δεν είδαμε ούτε στη Γερμανία, ούτε και με τη Μακάμπι τους παίκτες των Πειραιωτών να μπαίνουν συγκεντρωμένοι στα παιχνίδια.

Κι αν για τη Φράιμπουργκ υπάρχει μία δικαιολογία ότι είναι πολύ πιο ποιοτική ομάδα ή έπαιζε στο γήπεδό της, για το ματς με τη Μακάμπι δεν χωρούν δικαιολογίες.

Οι Ισραηλινοί έπαιξαν πανέξυπνα τον Ολυμπιακό. Τον περίμεναν στο μισό γήπεδο, προσπαθούσαν να κλείσουν τους χώρους στους Φορτούνη και Ποντένσε, υπήρχαν στιγμές που έπεφταν πάνω τους δύο παίκτες της Μακάμπι, αλλά την ίδια στιγμή είχαν στοχεύσει και στις αργές επιστροφές των Πειραιωτών.

Όταν λοιπόν ο Ολυμπιακός έχανε την μπάλα και η Μακάμπι αποφάσιζε να γίνει πιο τολμηρή επιθετικά, τότε οι Ισραηλινοί με τους αυτοματισμούς και τις εξαιρετικές συνεργασίες που είχαν μεταξύ τους με ή χωρίς την μπάλα, έδειχναν ασταμάτητοι και έτοιμοι να εκθέσουν όλη την ανασταλτική λειτουργία των «ερυθρόλευκων».

Υπήρχαν στιγμές που έβλεπες τον Ολυμπιακό στο πρώτο ημίχρονο να παίζει άναρχα μετά το 1-2 για να ισοφαρίσει. Από την άλλη έβλεπες μία ομάδα που ήταν πιστή στο πλάνο της και δίχως να την πιάνει πανικός μετά το γκολ που δέχτηκε. Πολύ κοντά οι γραμμές της, αμυνόταν μαζικά, αλλά την ίδια στιγμή όταν έκλεβε μπάλες, οι παίκτες της έβγαιναν σαν διάολοι μπροστά για να πιάσουν στον ύπνο τους Πειραιώτες.

Είναι σαφές ότι αν ο Ελ Κααμπί μείωνε σε 2-3 στη φάση του 52’, μπορεί να βλέπαμε ένα διαφορετικό ματς. Το ίδιο ισχύει όμως και αν ο Ζαχάβι σκόραρε αμέσως μετά το 1-3 στο πρώτο ημίχρονο και πήγαινε η Μακάμπι με υπέρ της σκορ 4-1 στην ανάπαυλα. Οπότε, ας αφήσουμε τα «αν» και τα υποθετικά σενάρια.

Στο Καραϊσκάκη κέρδισε η ομάδα που διάβασε καλύτερα τον αντίπαλό της. Και κέρδισε απολύτως δίκαια, γιατί πολύ απλά έδειξε την συγκεκριμένη περίοδο ότι είναι ένα καλοδουλεμένο σύνολο από το ξεκίνημα της σεζόν.

Ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του ένα ντέρμπι. Εκεί όπου θα κληθεί να νικήσει όχι μόνο τον Παναθηναϊκό, αλλά και την κόπωση από το ματς με τη Μακάμπι. Οι Πειραιώτες έδειξαν σε ορισμένες στιγμές ότι δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν τη Μακάμπι σε επίπεδο δυνάμεων και αντοχών. Την Κυριακή (10/3) θα αντιμετωπίσουν έναν Παναθηναϊκό που δεν είχε μεσοβδόμαδη υποχρέωση. Οπότε, μην εστιάζουμε μόνο στο ότι βρίσκεται σε «κακό φεγγάρι».

Ο Μεντιλίμπαρ έχει ένα διήμερο για να διαχειριστεί μία ομάδα που πληγώθηκε τόσο αγωνιστικά, όσο σε επίπεδο γοήτρου. Και κάτι άλλο πολύ σημαντικό: Πρέπει να βρει την άκρη για ποιο λόγο ο Ολυμπιακός στα πρώτα ημίχρονα των αγώνων του μετά τον αγώνα στη Βουδαπέστη, μπαίνει με τόσο κακή νοοτροπία.