Ωδή και στους απόντες

Για να μπορέσεις να νικήσεις στο Champions League δεν είναι πάντοτε απαραίτητο να μη δεχτείς γκολ. Συνήθως χρειάζεται να βάλεις πάνω από ένα. Τελικά ο Ολυμπιακός μπόρεσε να πάρει το χρυσό αποτέλεσμα απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα επειδή δεν δέχτηκε τέρμα και γιατί αυτό που έψαχνε για να νικήσει ήρθε έστω και στο φινάλε.

Αξίζει μεγάλη επιβράβευση στον κόσμο που πέραν της υπέροχης γιορτής που διοργάνωσε για τους φίλους από την Σερβία, δεν σταμάτησε ποτέ να πιστεύει στην πρόκριση. Και στο τέλος ασχολήθηκε αποκλειστικά στο πώς θα βοηθήσει την ομάδα να φτάσει σε αυτή.

Επίσης στον Πέδρο Μαρτίνς, ο οποίος έχει κάνει μαι ομάδα ικανή να δημιουργεί σχεδόν 30 επιθέσεις με τελικές προσπάθειες σε έναν αγώνα Ευρώπης, προσπάθησε και στη διάρκεια του ματς να κάνει ό,τι καλύτερο και το μόνο που δεν μπορούσε να πετύχει ήταν να σκοράρει ο ίδιος.

Το έκανε, όμως, ο Ελ Αραμπί με έναν τρόπο όχι απλό για την αξία του ως σκόρερ, εκεί τα έχασε τα γκολ. Το έβαλε με ένα πέναλτι μεγάλης πίεσης και ευθύνης, ξέροντας ότι αν δεν τα κατάφερνε, δεν θα υπήρχε άλλη ευκαιρία. Και απέναντι σε έναν τερματοφύλακα που με τις αποκρούσεις που είχε μέχρι τότε, ένιωθε γίγαντας. Ανίκητος. Όμως με αυτόν τον περίεργο τρόπο εκτέλεσης που δείχνει αρχικά ότι θα σουτάρει με το αριστερό και παίρνοντας φόρα αλλάζει πορεία και πόδι, ο Μαροκινός τελείωσε τη δουλειά που θα μπορούσε ο ίδιος και οι συμπαίκτες του να είχαν τελειώσει νωρίτερα. Σε ένα ματς, το οποίο μετά συγχωρήσεως, αλλά έμοιαζε σε κάποια φάση όχι μόνο με το περσινό ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ και το άδοξο 0-1, αλλά και με την ήττα από την Λαμία στο Κύπελλο. Με τόσες χαμένες ευκαιρίες και τότε, αλλά και με χαμένο πέναλτι στο τέλος. Τώρα μπήκε.

Αφιερωμένη η νίκη πρέπει να είναι στον Ματιέ Βαλμπουενά και εκείνη την αντεπίθεση που είχε ξεκινήσει και ολοκληρώσει ο ίδιος (με ασίστ στον Ποντένσε για το 1-2 και κερδισμένο πέναλτι με το οποίο ο ίδιος είχε ισοφαρίσει) στον αγώνα της πρεμιέρας με την Τότεναμ. Εκείνος ο βαθμός αποδείχθηκε καθοριστικός για την τρίτη θέση και την πρόκριση στους «32» του Europa. Χωρίς εκείνο το βαθμό, για τον Ολυμπιακό δεν θα έφτανε το 1-0 με τον Αστέρα στη μαγική βραδιά της Τετάρτης.

Όπως φυσικά και στον Κώστα Φορτούνη και τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο. Ο πρώτος δημιουργεί χώρους και για τους άλλους, τα βάζει και ο ίδιος. Ο δεύτερος έχει κάτι που δεν μπορούν οι άλλοι εξτρέμ του Ολυμπιακού. Να βρίσκει το γκολ που έχει ανάγκη η ομάδα, όταν δεν έρχεται εύκολα.

Αλλά και στον Σισέ, Ένα παιδί που επίσης έχει κάνει λάθη, δεν είναι ο πιο έμπειρος και τεχνίτης στόπερ του κόσμου, αλλά έχει τον τρόπο να αφήνει πίσω του τις «στραβές» και να δίνει σοβαρές λύσεις στην ομάδα. Ακόμη και στο σκοράρισμα κάποιες φορές.

Ο Ολυμπιακός έχει νικήσει και αποκλείσει πολύ πιο δυνατές ομάδες από τον Ερυθρό Αστέρα στην Ευρώπη. Αυτή η πρόκριση, όμως, με τον τρόπο που σημειώθηκε, τις γενικότερες συνθήκες ενός ιστορικού αγώνα και τις καρδιές που έσπασαν μέχρι να έρθει η νίκη, αποκλείεται να ξεχαστεί.