O Mαρτίνς και οι «αλεξιπτωτιστές»

Ο Κώστας Χαλέμος γράφει στο ΦΩΣ για τη διαφορά του Ολυμπιακού από τις άλλες ομάδες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

O Mαρτίνς και οι «αλεξιπτωτιστές»

Άλλα όνειρα έκαναν στην αρχή του καλοκαιριού ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ που ο ερχομός του Σεπτέμβρη τούς βρήκε εκτός ευρωπαϊκών διοργανώσεων, να σιγοτραγουδούν ντουέτο «εμείς για αλλού κινήσαμε, γι’ αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει…».

Μα μόνο η… ζωή δεν φταίει για το πάθημά τους. Όπως έστρωσαν, έτσι κοιμήθηκαν. Γιατί, δηλαδή, ο Ολυμπιακός προχώρησε και τώρα καμαρώνει στους ομίλους του Champions League ενώ εκείνοι δεν μπόρεσαν να διαβούν ούτε το κατώφλι του Europa League;

Μη σπάτε το κεφάλι σας, η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι απλή και μόνο όποιος δεν θέλει, δεν τη βλέπει. Ο Ολυμπιακός είχε από πέρσι προπονητή ενώ ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ είχαν στο νευραλγικό αυτό πόστο «αλεξιπτωτιστές», που έπεσαν από τον ουρανό μέσα στο καλοκαίρι.

Ο Πέδρο Μαρτίνς στον Ολυμπιακό δούλευε ένα χρόνο, προπονητικά και μεταγραφικά, για να φτιάξει αυτή την ομάδα η οποία τον Ιούλιο και τον Αύγουστο έδωσε εξετάσεις και πέρασε με άριστα στους ομίλους του Champions League.

Και μόνο τυχαίο δεν ήταν ότι στην επιχείρηση αυτή που ξεκίνησε από τον δεύτερο προκριματικό γύρο και ολοκληρώθηκε με τη φάση των πλέι οφ, σε αυτούς τους έξι αγώνες μέσα σε 35 μέρες, χρησιμοποίησε την παλιά και δοκιμασμένη 11αδα, μη υπολογίζοντας στους καινούργιους, με εξαίρεση δυο μεταγραφές (Σεμέδο και Βαλμπουενά).

Κι ενώ ο Πορτογάλος έχτιζε, οι άλλοι γκρέμιζαν. Στο τέλος Μαΐου η ΑΕΚ έδιωξε τον Μανόλο Χιμένεθ κι έφερε στη θέση του τον Μιγκέλ Καρντόσο, έναν άσημο τεχνικό που η μεγαλύτερη επιτυχία του ήταν η 5η θέση που είχε πάρει με τη Ρίο Άβε τη σεζόν 2017-18 στο πορτογαλικό πρωτάθλημα, για να της δώσει –υποτίθεται- την επιθετικότητα που της έλειπε και για να κάνει πιο ελκυστικό το παιχνίδι της.

Και μπορεί να είχε καλές ιδέες στο κεφάλι του ο Καρντόσο αλλά μια ομάδα δεν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη, οι παίκτες θέλουν χρόνο για να αφομοιώσουν αυτά που ζητά ο προπονητής, ούτε είναι σίγουρο ότι μπορούν να το κάνουν κιόλας, συνηθισμένοι αλλιώς…

Έτσι όταν θέλησε να βάλει στο παιχνίδι της ΑΕΚ το ασφυκτικό πρέσινγκ, καθώς ήμασταν και στην αρχή της σεζόν, που πάει να πει ότι το επίπεδο φυσικής κατάστασης δεν είναι και το καλύτερο, οι παίκτες άρχισαν να κλατάρουν μετά από τα πρώτα λεπτά.

Ύστερα η επιμονή του στην απόκτηση του Τσίκο Ζεράλδες και η επιβολή του 23χρονου Πορτογάλου στην 11αδα είχε ως αποτέλεσμα τη «σύγκρουσή» του με τον Λιβάγια, γεγονός που προκάλεσε τριγμούς στα αποδυτήρια, παραμονές κρίσιμων αγώνων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Με αυτά και με αυτά ο Καρντόσο «έφαγε το κεφάλι του» και η ΑΕΚ τα μούτρα της, καθώς ηττήθηκε στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος στο ΟΑΚΑ από την Ξάνθη ενώ – παρά το 2-0 στην Τραπεζούντα- αποκλείστηκε από τους ομίλους του Εuropa League.

Στον ΠΑΟΚ, πάλι, έτρεχαν στα τέλη Ιουνίου να βρουν τον διάδοχο του Ραζβάν Λουτσέσκου ο οποίος «τα βρόντηξε» μην αντέχοντας τις παρεμβάσεις της οικογένειας Σαββίδη στα πόδια του κι έφυγε για τη Σαουδική Αραβία όπου θα είχε το κεφάλι του ήσυχο (και τον τραπεζικό λογαριασμό γεμάτο).

Κι ανέλαβε νέος προπονητής, ο διαφημισμένος ως ανερχόμενος αστέρας στην Πορτογαλία, Αμπέλ Φερέιρα ο οποίος μη έχοντας περιθώρια δραστικών αλλαγών, προσπάθησε να μπει στα παπούτσια του Ρουμάνου, μόνο που αποδείχθηκε ότι αυτά ήταν στενά και δεν του έκαναν.

Καθότι η δουλειά ενός προπονητή δεν είναι μόνο να γυμνάζει τους παίκτες και να κάνει θεωρία στον πίνακα αλλά να εμπνέει και να καθοδηγεί την ομάδα, να την προσγειώνει όταν είναι ανάγκη και να την απογειώνει όταν χρειάζεται. Ο Πορτογάλος στον ΠΑΟΚ απέτυχε και στις δυο αυτές αποστολές του