Γιώργος Κλουβάτος:«Να πάρει ο Ολυμπιακός Champions League ή να ξαναβρώ το φως μου; Διαλέγω το πρώτο»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Υπάρχουν ιστορίες αγάπης, υπάρχει όμως και η ιστορία αυτή που είναι μοναδική. Ένας φίλος μου, καλός συλλέκτης ιστορικών στιγμιοτύπων του Ολυμπιακού, ο Στράτος Καββαδάς από τη Χίο, μου είπε για τον άνθρωπο αυτόν και το έψαξα. Όντως, δεν υπάρχει άλλος σαν αυτόν. Είναι ο Γιώργος Κλουβάτος.

Τι ιδιαιτερότητα έχεις με τον Ολυμπιακό; Πριν μου πεις για το πρόβλημα με τα μάτια σου.

Από τα παιδικά μου χρόνια, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, οι πρώτες εικόνες που έχουν να κάνουν με τον Ολυμπιακό σχετίζονται με το δυστύχημα της Θύρας 7. Τον Φλεβάρη του ‘81 έχασα τον θείο μου στη Θύρα 7. Και ήταν έντονη η οδύνη στην οικογένεια.

Πώς ήταν το όνομά του;

Χρήστος Χατζηγεωργίου.

Πόσων χρόνων ήταν;

34. Άφησε τρία παιδιά ορφανά.

Εσύ πόσων χρόνων ήσουν τότε;

Ήμουν τεσσάρων. Αυτό όμως με έκανε να έρθω πιο κοντά στην ομάδα, ενώ η οικογένειά μου συγκλονίστηκε από αυτό το γεγονός.

Πες μου για τα μάτια σου τώρα και μετά θα πάμε στην τεράστια συλλογή αγώνων του Ολυμπιακού.

Εγώ γεννήθηκα με σοβαρό πρόβλημα όρασης. Η πάθηση αυτή λέγεται μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια. Την ίδια πάθηση είχε εκ γενετής και η αδελφή μου.

Είναι κληρονομικό;

Όσο και αν ψάξαμε, δεν μπορέσαμε να βρούμε άλλον στην οικογένεια. Η οικογένειά μας από το σόι της μαμάς κατάγεται από το πιο ιστορικό χωριό της Νάξου, τον Κινίδαρο, που έχει βγάλει τους πιο διάσημους μουσικούς στο νησιώτικο τραγούδι. Μπορούσα όμως να βλέπω λίγο.　

Πες μου για αυτό.

Σαν παιδί έπαιξα ποδόσφαιρο και έτρεξα, όχι τόσο όσο τα άλλα παιδιά, όμως έβλεπα λίγο. Στο φως της ημέρας ή της λάμπας έβλεπα λίγο. Όταν νύχτωνε, δεν έβλεπα τίποτα. Στα 8 μου χρόνια πήγαμε το πρώτο ταξίδι με τη μαμά μου και την αδελφή μου στη Ρωσία για εξετάσεις και θεραπείες. Κάθε χρόνο, όταν έκλειναν τα σχολεία, πηγαίναμε εκεί χωρίς να βρούμε κάποια λύση.

Πώς εξελίχθηκε αυτό;

Έως το 2002 ήταν σταθερό το πρόβλημα. Από το 2002 και μετά έπεσε μαύρο σκοτάδι. Δεν έβλεπα. Και παρ’ όλα αυτά συνέχισα το πάθος μου με τη συλλογή αγώνων και στιγμιοτύπων του Ολυμπιακού.

Πες μου τα πάντα.

Από 4-5 χρόνων ήμουν με ένα ράδιο στο αυτί όλη την Κυριακή να ακούω εκπομπές και αγώνες. Έγραφα σε κασέτα τις εκπομπές και τους αγώνες στο ράδιο! Και έπλαθα εικόνες, πώς παίξαμε, πώς αγωνίστηκε η ομάδα, πώς μπήκαν τα γκολ. Το βράδυ περίμενα πώς και πώς την «Αθλητική Κυριακή», πήγαινα κοντά στην τηλεόραση για να βλέπω όσο μπορώ. Το 1990 πήρα το πρώτο μου βίντεο και έγραφα τα πάντα, όλους τους αγώνες και τις εκπομπές με τα στιγμιότυπα. Το 2001 γίνομαι ο πρώτος στην Ελλάδα που φέρνει από τη Γερμανία DVD recorder, έδωσα 2.500 ευρώ τότε! Και μετέφερα στα DVD όλο το υλικό που είχα έως τότε. Από εκεί και μετά έγραφα όλα τα ματς του Ολυμπιακού σε DVD, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, πόλο.

Πόσα DVD έχεις τώρα;

Αυτήν τη στιγμή η συλλογή μου έχει πάνω από 10.000 DVD του Ολυμπιακού! Ο κόπος για να συγκεντρωθεί όλο αυτό το υλικό ήταν τεράστιος. Οι θυσίες πάρα πολλές. Υποφέρω και από ημικρανίες, πέρα από την τύφλωση. Αυτό όμως με κρατάει ζωντανό. Ο Ολυμπιακός και το πολύχρονο χόμπι με τη συλλογή που μου έχει γίνει πάθος.　

Είσαι παντρεμένος;

Έχω έναν γιο 4,5 χρόνων. Η γυναίκα μου είναι ηρωίδα. Όχι μόνο με φροντίζει μαζί με το παιδί, αλλά και με βοηθάει με τη συλλογή στις εγγραφές και με ανέχεται. Εύχομαι ο γιος μου, άμα κάτι μου συμβεί, να συνεχίσει το έργο αυτό, γιατί είναι κρίμα να πάει χαμένο. Γράφω όλη μέρα! Έχω βρει κι άλλα άτομα που έχουν ασχοληθεί και είχαν κασέτες που μου τις παραχώρησαν. Οπαδοί ερασιτέχνες, αλλά και παλιοί ποδοσφαιριστές. Θέλω να ευχαριστήσω κάποιους παλιούς μας παίκτες.

Βεβαίως.

Τον Σταύρο Παπαδόπουλο που ζει στην Κύπρο και μου έστειλε ο άνθρωπος πολλές βιντεοκασέτες που είχε από την καριέρα του. Ό,τι βλέπεις στο youtube από το 1980 έως το 2000 είναι ως επί το πλείστον υλικό δικό μου. Επίσης να ευχαριστήσω τον Κυριάκο Καραταΐδη, πήγα και τον βρήκα και μου έδωσε πολλές κασέτες δικές του. Του τις επέστρεψα και μάλιστα του τις έγραψα και σε DVD. Τον Σωτήρη Αμαργιανάκη του βόλεϊ επίσης. Και όποιος άλλος παίκτης του Ολυμπιακού έχει υλικό από την καριέρα του σε βιντεοκασέτες και θέλει να το μεταγράψει σε DVD, να του το κάνω ευχαρίστως. Το μόνο που θέλω είναι μια φανέλα του δώρο - γιατί έχω και άλλη συλλογή, με φανέλες!

Πόσες φανέλες;

Είναι πρόσφατη αυτή η συλλογή που ξεκίνησα, έχω 100 φανέλες από τα σπορ του Ολυμπιακού, όχι μόνο από ποδόσφαιρο. Η μεγάλη συλλογή είναι τα πάνω από 10.000 DVD με αγώνες και στιγμιότυπα του Ολυμπιακού.

Ποιο είναι το πιο παλιό ματς που έχεις;　

Στιγμιότυπα από το 1955! Από τα Επίκαιρα της εποχής.

Σκηνικά αξέχαστα που έχεις ζήσει με τον Ολυμπιακό;

Το 1994 στον τελικό με την Μπανταλόνα ήμουν 17 χρόνων και έσπασα ένα βάζο, το άρπαξα και το πέταξα από τον φωταγωγό. Στον τελικό με τον Παναθηναϊκό το 1988 που χάσαμε στα πέναλτι έκλαιγα όλο το βράδυ. Στον τελικό του 1986, πάλι με τον Παναθηναϊκό, που φάγαμε 4 γκολ, η μητέρα μου είχε πει ψέματα ότι το ματς ήταν σε άλλη ημερομηνία, γιατί δεν ήθελα να πάω για θεραπεία στη Ρωσία, να μη χάσω τον τελικό. Όταν έμαθα το αποτέλεσμα, έκλαιγα στο νοσοκομείο. Ήμουν 9 χρόνων. Αυτό το ματς με στιγμάτισε να καταλάβω ότι είμαι και θα είμαι για πάντα Ολυμπιακός.　

Γήπεδο πας;

Παρότι δεν έβλεπα καλά, πήγαινα μόνο στα μεσημεριανά ματς, γιατί δεν έβλεπα τίποτα όταν άρχιζε να νυχτώνει. Γυρνούσα με κίνδυνο της ζωής μου με τρένο και λεωφορείο για να πάω στο Γαλάτσι όπου έμενα. Μου την είχαν πέσει κιόλας αντίπαλοι σε μια στάση λεωφορείου. Στα 18 μου, ένας φίλος μού είπε ότι πρέπει να πάρω μπαστούνι και να μάθω να κυκλοφορώ με αυτό. Έτσι άρχισα να κυκλοφορώ αυτόνομος. Και πήγαινα γήπεδο τόσο τη μέρα όσο και τη νύχτα.

Πώς παρακολουθούσες το ματς;

Με ραδιοφωνάκι στο αυτί. Ήθελα όμως να βρίσκομαι μέσα στο γήπεδο.　

Πώς βοηθάει το μπαστούνι;

Το μπαστούνι δεν βοηθάει μόνο τον τυφλό αλλά και τους άλλους για να καταλάβουν ότι το άτομο που το κρατάει δεν βλέπει. Τα μάτια μου είναι το μπαστούνι μου και η γυναίκα μου.　

Πες μου κι άλλα σκηνικά.　

Το 1999 με τη Γιουβέντους στο ΟΑΚΑ πήγα μόνος μου, χωρίς καμία παρέα. Μετά το γκολ του Κόντε έμεινα σχεδόν νεκρός στην καρέκλα. Δεν μπορούσα να φύγω από το γήπεδο. Είχε αδειάσει το γήπεδο, δεν άκουγα κιχ, αλλά παρέμενα στο κάθισμα. Και έκλαιγα.　

Αγαπημένος σου παίκτης όλων των εποχών;

Αναστόπουλος. Με αυτόν μεγάλωσα, είναι τα παιδικά μου χρόνια.　

Τι είναι ο Ολυμπιακός για εσένα;

Η ζωή μου. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου αν ξυπνούσα μία μέρα και δεν υπήρχε Ολυμπιακός.　

Ποιο είναι το όνειρό σου;　

Η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ ή του Γιουρόπα. Θα σου πω κάτι που μπορεί να φανεί τρελό, αλλά είναι αλήθεια. Αν μου πεις «τι προτιμάς, να ξαναβρείς το φως σου ή να πάρει ο Ολυμπιακός το Τσάμπιονς Λιγκ;», θα διαλέξω τον Ολυμπιακό. Σε όλα τα διλήμματα είμαι υπέρ του Ολυμπιακού.　

Ποιο είναι το πετράδι στο στέμμα από τη συλλογή σου; Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σου αγώνας;　

Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω έναν μόνο. Ίσως το παλιό Ολυμπιακός - Άγιαξ. Το έχω ολόκληρο. Όπως και το 1-4 στη Λεωφόρο. Και το 3-0 της Ριζούπολης.　

Τι νιώθεις για τον Παναθηναϊκό;　

Πολύς ντόρος γίνεται με τον ΠΑΟΚ τελευταία, αλλά ο μοναδικός που αναγνωρίζω ως αντίπαλο είναι ο Παναθηναϊκός. Με αυτόν μεγάλωσα, αυτόν θέλω να κερδίζω και από αυτόν στενοχωριέμαι αφάνταστα όταν χάνω.　

Γυρίζουμε στη συλλογή σου τώρα.

Αυτό το υλικό είναι οι θυσίες μιας ζωής, έχω στερηθεί μέχρι και το παιδί μου. Έχω στερηθεί βόλτες, επισκέψεις, μπάνια, η ζωή της γυναίκας μου και του παιδιού μου επηρεάζονται από τον Ολυμπιακό. Γράφω κάθε μέρα ματς και στιγμιότυπα που βρίσκω και από άλλους. Διακοπές δεν θα πάμε αν δεν γίνει ο τελικός του Κυπέλλου, στον οποίο πιστεύω ότι θα φτάσουμε, και αν δεν γίνει η ρεβάνς με τη Γουλβς και γιατί όχι ο τελικός του Γιουρόπα, στον οποίο ελπίζω να φτάσουμε.

Υπάρχει κάτι άλλο που ξεχάσαμε;　

Όποτε ανέβαινα τα σκαλιά της Θύρας 7 στο παλιό Καραϊσκάκη, σκεφτόμουν «ίσως σε αυτό το σκαλί να σκοτώθηκε ο θείος μου ή σε αυτό το κάγκελο». Με έπιανε ανατριχίλα.