Πορτογάλος με Πορτογάλο έχει διαφορά

Ο Ολυμπιακός είναι καλύτερη ομάδα από τον ΠΑΟΚ και δε χρειαζόταν το ντέρμπι της Τούμπας και η νίκη με το γκολ του Ελ Αραμπί για να αποδειχτεί κάτι τέτοιο. Σε ολόκληρη τη διάρκεια της σεζόν, ο κάθε αντικειμενικός φίλος του ποδοσφαίρου το έχει διαπιστώσει.

Κι ας μη γελιόμαστε. Το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός το είχε δικό του και πριν από τη νέα νίκη του στην έδρα του ΠΑΟΚ. Το φετινό πρωτάθλημα ήταν πανάξια δικό του εδώ και καιρό, είχε σφραγιστεί από την προηγούμενη νίκη του στην Τούμπα. Επιβεβαίωση κυριαρχίας ήταν το βράδυ της Κυριακής (7/6). Είτε η διαφορά είναι 17 βαθμοί, είτε 10, είτε αυτή η νίκη ήταν νέα απόδειξη ανωτερότητας, είτε απόλυτος διασυρμός για όσα προσπαθεί εδώ και καιρό να επικοινωνήσει ο ΠΑΟΚ για τα αγωνιστικά, τα δικαστικά, τα πολυϊδιοκτησιακά, όλα...

Ό,τι σημαντικότερο φάνηκε στο 0-1 της Τούμπας ήταν κάτι που επίσης γνωρίζαμε. Ότι ο Πέδρο Μαρτίνς είναι ένας προπονητής που έχει δημιουργήσει σοβαρή και πολύ ισχυρή ομάδα, ενώ ο Αμπέλ Φερέιρα έχει φέρει τον ΠΑΟΚ σε διαρκή πτωτική πορεία. Η δουλειά τους επηρεάζεται σίγουρα κι από άλλους παράγοντες (διοικητική συμβολή και οργάνωση, προσωπικότητα παικτών κλπ), αλλά δεν παύει να υπάρχει μεγάλη διαφορά.

Κάτι που φάνηκε στον τρόπο με τον οποίο επανέφεραν τις ομάδες τους μετά τη μεγάλη διακοπή λόγω της πανδημίας. Στο πρώτο μέρος ο Ολυμπιακός ήταν σα να συνέχιζε από εκεί που σταμάτησε. Σε ρυθμό, ομοιογένεια και απόδοση. Ο ΠΑΟΚ υποτίθεται ότι θα τα έδινε όλα για να μειώσει τη διαφορά, για να «πιέσει» τον Ολυμπιακό, να μπορέσει να υποστηρίξει τα περί πλασματικής απόστασης των δύο ομάδων και οτιδήποτε λένε οι παράγοντές του εδώ και καιρό.

Αλλά οι παράγοντες μπορούν να λένε πολλά και να δημιουργούν εντυπώσεις. Στο γήπεδο φαίνεται ο τρόπος με τον οποίο οι προπονητές μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Κι ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς με τον ΠΑΟΚ του Φερέιρα έχει μεγάλη διαφορά...