Ο μέγας Αντρέι Γιουσκόβιακ στο «ΦΩΣ»: «Μείνε εδώ, μου είχε πει ο Κόκκαλης, αλλά δεν γινόταν»

Συγκινημένος ο Αντρέι Γιουσκόβιακ, 24 χρόνια μετά την αποχώρησή του από το λιμάνι, αποκαλύπτει στο «ΦΩΣ» όλα όσα έζησε στον Πειραιά, γυρίζει τον χρόνο πίσω, εξηγεί γιατί δεν έμεινε περισσότερα χρόνια στο λιμάνι και τονίζει ότι το «Καραϊσκάκης» ήταν το καλύτερο γήπεδο στο οποίο αγωνίστηκε ποτέ!

Ο μέγας Αντρέι Γιουσκόβιακ στο «ΦΩΣ»: «Μείνε εδώ, μου είχε πει ο Κόκκαλης, αλλά δεν γινόταν»

Το «έμπαινε Γιούτσο» είχε μετατραπεί σε «έμπαινε Γιούσκο» τη σεζόν 1995-96 για χάρη του «θωρηκτού» από την Πολωνία, που έπαιξε μία χρονιά στον Ολυμπιακό και μπήκε στις καρδιές των οπαδών.

Το ημερολόγιο έγραφε 29 Ιουνίου 1995. Η Πολωνία έδινε στο μακρινό Ρεσίφε της Βραζιλίας ένα φιλικό παιχνίδι με την τότε παγκόσμια πρωταθλήτρια «σελεσάο». Οι Βραζιλιάνοι, με τους Ρομπέρτο Κάρλος, Ντούνγκα, Λεονάρντο, Σάβιο, Ζορζίνιο, Ρονάλντο, Σέζαρ Σαμπάιο μεταξύ άλλων στο χορτάρι, προηγούνται 2-0 με τον «μπόμπερ» Τούλιο Μαραβίλια. Στο 74’ η Πολωνία περνά στην αντεπίθεση, την μπάλα δέχεται έξω από την περιοχή ένα... θωρηκτό, σηκώνει το κεφάλι του και δίχως δισταγμό πιάνει έναν κεραυνό και μειώνει σε 2-1! Οι Βραζιλιάνοι την επόμενη μέρα στα ρεπορτάζ τους παρομοίασαν τον ξανθομάλλη υψηλόσωμο φορ με τον Ρώσο μποξέρ Ιβάν Ντράγκο από την ταινία «Ρόκι» του Σιλβέστερ Σταλόνε.

Δυσκολεύονταν να προφέρουν το όνομά του. Αντρέι Γιουσκόβιακ λεγόταν το παλικάρι από την πόλη Γκόστιν της Πολωνίας. Εκείνο το γκολ έμελλε να αποτελέσει το «διαβατήριό» του για τον... Πειραιά! Για τον 49χρονο Πολωνό παλαίμαχο στράικερ του Ολυμπιακού οι οπαδοί των «ερυθρολεύκων» είχαν φτάσει στο σημείο να παραφράσουν το γνωστό «έμπαινε Γιούτσο», προς τιμήν του ανυπέρβλητου Νίκου Γιούτσου, σε... «έμπαινε Γιούσκο», προς τιμήν του Αντρέι Γιουσκόβιακ. Δεν είναι και λίγα άλλωστε τα 15 γκολ σε 31 ματς που πέτυχε σε μία σεζόν με τα ερυθρόλευκα. Ο Πολωνός ανήκει στην κατηγορία των αδικημένων ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού. Μαζί με τους Τσιαντάκη, Τσαλουχίδη, Παχατουρίδη, Σαββίδη, Χαντζίδη και πολλούς άλλους Έλληνες ποδοσφαιριστές, θα μπορούσαμε να βάλουμε και τους Ντέταρι, Προτάσοφ, Λιτόφτσενκο, Σάβιτσεφ, Εστάι, Κρίστενσεν, Γιουσκόβιακ και τον αείμνηστο Φούνες, που δεν κατάφεραν να πάρουν πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό, παρότι οι Πειραιώτες είχαν εξαιρετική ομάδα.

Το fosonline.gr φιλοξενεί τον «Γιούσκο». Είναι πλέον 49 ετών. Τον Νοέμβριο θα κλείσει τα 50. Παραμένει όμως αγέρωχος, έτοιμος να παίξει ποδόσφαιρο! Ο Γιουσκόβιακ, 24 χρόνια μετά το «αντίο» του από το λιμάνι, άνοιξε την καρδιά του. Συγκινήθηκε γυρνώντας τον χρόνο πίσω... Μας είπε πράγματα που δεν γνωρίζαμε, μας εξήγησε γιατί δεν έμεινε περισσότερα χρόνια στον Ολυμπιακό, μας αποκάλυψε ότι λίγο έλειψε να χαλούσε η μεταγραφή του στην Ελλάδα! Μας μίλησε για εκείνο το καταραμένο γκολ του Σούκερ στο ματς με τη Σεβίλη στην παράταση, που χάρισε την πρόκριση στους Ανδαλουσιάνους και για πολλά ακόμη (σ.σ. ακόμη και για τον Πλασέτα, που «κατασκοπεύει» ο Ολυμπιακός). Ο Γιουσκόβιακ μπήκε με το «καλημέρα» στην καρδιά του κόσμου, καθώς στο πρώτο του επίσημο ματς, στις 8 Αυγούστου 1995, είχε σκοράρει στο διπλό μέσα στη Σόφια επί της βουλγαρικής Σλάβια με 2-0. Οι πρόλογοι ας σταματήσουν κάπου εδώ. Κυρίες και κύριοι, ας απολαύσουμε τον μέγα Αντρέι Γιουσκόβιακ που αγάπησε και αγαπήθηκε στον Ολυμπιακό (σ.σ. μετά τον Πειραιά πήγε σε Γκλάντμπαχ, Βόλφσμπουργκ, Κότμπους, Αούε και στους Μέτροσταρς της Νέας Υόρκης).

Αντρέι, έμεινες έναν χρόνο στον Πειραιά, αλλά ένας κοινός γνωστός μας, Πολωνός συνάδελφος, μού είχε πει ότι συγκινείσαι όποτε μιλάς για τον Ολυμπιακό...

Λογικό είναι... Θυμάμαι εκείνη τη χρονιά με τόση αγάπη. Ο Ολυμπιακός είναι ένας μεγάλος ευρωπαϊκός σύλλογος που έχει τεράστια ιστορία, μεγάλη παράδοση στο ποδόσφαιρο. Και κυρίως έχει εκατομμύρια αφοσιωμένους σε αυτόν οπαδούς. Υπέροχους οπαδούς! Είναι ένας σύλλογος στον οποίο είχα την ευχαρίστηση να παίξω και νιώθω περήφανος.

Όταν ακούς τη λέξη «Ολυμπιακός» τι σου περνά από το μυαλό;

Είναι μεγάλος ο σεβασμός που τρέφω προς τον Ολυμπιακό. Αυτό μπορώ να σου πω. Είναι απίστευτο το συναίσθημα που μιλάμε αυτή τη στιγμή για τον Ολυμπιακό.

Ας γυρίσουμε στο καλοκαίρι του 1995. Εντελώς ξαφνικά τότε, γύρω στα τέλη Ιουνίου με αρχές Ιουλίου, ο Ολυμπιακός ανακοινώνει τον δανεισμό σου από τη Σπόρτινγκ. Τι ακριβώς συνέβη;

Στη Λισαβόνα βρισκόμουν περίπου τρία χρόνια. Ένιωθα στο τέλος της σεζόν 1994-95 ότι είχε φτάσει η ώρα για νέες προκλήσεις. Αφού τελείωσε εκείνη η χρονιά, είχα κληθεί στην εθνική μου ομάδα για να παίξουμε ένα παιχνίδι–διαφήμιση, φιλικού χαρακτήρα, στο Ρεσίφε κόντρα στη Βραζιλία. Μια Βραζιλία που έναν χρόνο νωρίτερα είχε πάρει το Παγκόσμιο Κύπελλο στις ΗΠΑ.

Και τι συνέβη εκεί;

Σκόραρα! Σημείωσα ένα ιστορικό γκολ για την Πολωνία. Και για να είμαι ειλικρινής, πιθανολογώ ότι σκοράροντας εναντίον της Βραζιλίας πρέπει να πείστηκε ο Ολυμπιακός ότι είμαι ένας επιθετικός που πρέπει να ασχοληθεί μαζί μου και να με αποκτήσει.

Και πώς έγινε το «ντιλ»;

Λίγη ώρα ύστερα από εκείνον τον αγώνα δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από την Ελλάδα. Ήταν ο Γιώργος Λούβαρης. Μου είπε πώς έχουν τα δεδομένα στον Ολυμπιακό και καταλήξαμε αμέσως σε συμφωνία. Συνέβη όμως κάτι περίεργο όταν βρέθηκα στην Αθήνα.

Τι έγινε;

Επικοινώνησε μαζί μου ένας άνθρωπος από την Ουράβα Ρεντ Ντάιαμοντς της Ιαπωνίας. Έκανε τα πάντα για να με πείσει να μην υπογράψω στον Ολυμπιακό και μου ζήτησε να πάω στην Ιαπωνία. Για να με πείσει, μου είπε ότι πρέπει να γίνει οπωσδήποτε αυτή η μεταγραφή για έναν απίστευτο λόγο! Μου είπε ότι «αν δεν έρθεις στην ομάδα μας, το αφεντικό μου θα με διώξει»!

Τελικά τον απέλυσε;

Δεν ξέρω πραγματικά τι συνέβη. Εγώ είχα ήδη συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό. Είχα αποφασίσει να υπογράψω στον Ολυμπιακό.

Από εκείνη τη σεζόν σε πολλούς φίλους του Ολυμπιακού έρχεται το παιχνίδι με τη Σεβίλη. Είχε ξεκινήσει μία πολύ καλή ευρωπαϊκή χρονιά. Είχατε αποκλείσει τη Σλάβια Σόφιας με δύο νίκες, το ίδιο κάνατε και απέναντι στη Μάριμπορ.

Λογικό να θυμούνται όλοι τη Σεβίλη.

Στο πρώτο παιχνίδι στην Ισπανία είχατε χάσει 1-0. Στη ρεβάνς ο Σαπάνης ανοίγει το σκορ, ισοφαρίζει το σκορ του πρώτου αγώνα και πάτε στην παράταση. Εκεί σημειώνεις το 2-0 με πέναλτι και έρχεται ο Σούκερ, λίγα λεπτά πριν από το φινάλε της παράτασης, και χαρίζει την πρόκριση στη Σεβίλη με ένα φοβερό χτύπημα φάουλ.

Εκείνο το ματς ήταν πιθανότατα το καλύτερο παιχνίδι μου στον Ολυμπιακό. Νιώθαμε στο πετσί μας την ατμόσφαιρα του «Καραϊσκάκης» καθ’ όλη τη διάρκεια του ματς. Ο κόσμος αναμφίβολα μας έδινε ώθηση, μας βοήθησε πολύ. Εμείς εξ αρχής είχαμε ένα επιθετικό πλάνο στο παιχνίδι μας. Από το πρώτο λεπτό φαινόταν ότι το ματς ήταν πολύ ελπιδοφόρο. Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι ο διαιτητής μού είχε ακυρώσει ένα γκολ. Ο διαιτητής είχε πει ότι νωρίτερα η μπάλα είχε βγει άουτ. Κατά την άποψή μου το γκολ ήταν πεντακάθαρο.

Τι πήγε στραβά τελικά και αποκλειστήκατε; Δεν ήταν μόνο το γκολ του Σούκερ...

Δεν μπορώ να καταλάβω. Δημιουργήσαμε τόσες πολλές φάσεις απέναντι στη Σεβίλη που έπρεπε να πετύχουμε περισσότερα από δύο γκολ. Το σκορ έπρεπε να είναι κατά πολύ υψηλότερο. Εμείς έπρεπε να περάσουμε στον επόμενο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.

Από τα ντέρμπι με Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ τι θυμάσαι;

Θυμάμαι ότι είχαμε πάντοτε μία βαριά ευθύνη να φέρουμε εις πέρας τις αποστολές μας. Θυμάμαι τα συναισθήματα στην προετοιμασία των αγώνων. Ήταν ωραία... Για εμένα, που ήμουν επιθετικός, η αλήθεια είναι ότι δεν παρουσιάστηκαν πολλές ευκαιρίες να σκοράρω. Έπεφτε πολύ ξύλο, μου έκαναν πολλά φάουλ οι αντίπαλοι για να με σταματήσουν.

Κάποιο περίεργο περιστατικό σού συνέβη στους δρόμους της Αθήνας; Να σε σταμάτησαν π.χ. οπαδοί του Ολυμπιακού, να άρχισαν να τραγουδούν στους δρόμους συνθήματα... Άλλους ξένους παίκτες τούς κερνούσαν σουβλάκια!

Πάντα ένιωθα ότι οι οπαδοί του Ολυμπιακού με αγαπούν. Την ένιωθα την υποστήριξή τους από την πρώτη στιγμή. Ίσως έμεινα πολύ μικρό διάστημα στην Ελλάδα για να βιώσω πολλές διασκεδαστικές καταστάσεις έξω στους δρόμους ή έξω από το γήπεδο. Πάντως μπορώ να σου εκμυστηρευτώ ότι πολλές φορές δεν χρειάστηκε να πληρώσω τον φραπέ μου. Με κερνούσαν οι ιδιοκτήτες των μαγαζιών γιατί ήταν Ολυμπιακοί! Υπάρχει όμως και μία άλλη ιστορία με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Μία που συνέβη πριν από λίγο καιρό.

Ήρθες στην Ελλάδα;

Όχι... Πέρσι, ένας συνεργάτης μου από τη Λεχ Πόζναν είχε βρεθεί στη Θεσσαλονίκη για να «τσεκάρει» κάποιον ποδοσφαιριστή. Τον έχουμε ως υπεύθυνο για παίκτες στην Ελλάδα. Όταν έφτασε στη Θεσσαλονίκη υπήρχε απεργία λεωφορείων και παρήγγειλε να έρθει από το αεροδρόμιο να τον πάρει ταξί. Άρχισε να μιλά με τον οδηγό του ταξί και κάποια στιγμή ο οδηγός τού είπε ότι είναι οπαδός του Ολυμπιακού. Ο συνεργάτης μου του απάντησε ότι «ο Γιουσκόβιακ είναι πολύ φίλος μου, είναι συνεργάτης μου και τον ξέρω πολύ καλά». Ο οδηγός ταξί τον πήγε στον προορισμό του και του κέρασε την κούρσα. Δεν του πήρε λεφτά και τον έκανε και μία βόλτα στη Θεσσαλονίκη με το αυτοκίνητο!

Έμεινες, όμως, μόνο ένα χρόνο στον Ολυμπιακό. Στενοχωρήθηκε ο κόσμος που δεν συνέχισες. Την επόμενη χρονιά πήρε και πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός.

Όταν τελείωσε η σεζόν μου στον Πειραιά τα έβαλα κάτω τα πράγματα και αποφάσισα το καλοκαίρι του 1996 ότι έπρεπε να πάω σε ένα καλύτερο πρωτάθλημα. Ήμουν και σε μία ηλικία που ήθελα να πάω σε ένα πιο υψηλού επιπέδου πρωτάθλημα. Πήγα στην Γκλάντμπαχ. Αυτός ήταν ο λόγος που έφυγα από τον Ολυμπιακό. Είχα εξαιρετική σχέση με όλους τους ανθρώπους του συλλόγου.

Αληθεύει ότι ο Κόκκαλης ήθελε να σε κρατήσει;

Ναι, αληθεύει. Μου το είχε πει και μου το έδειξε έμπρακτα ότι με υπολόγιζε για την επόμενη σεζόν. Όπως σου είπα όμως, ήθελα να δοκιμάσω την τύχη μου και τον εαυτό μου σε ένα πρωτάθλημα όπως η Μπουντεσλίγκα. Η μεταγραφή μου στην Γκλάντμπαχ άλλωστε προκάλεσε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και πολύ ωραία συναισθήματα και στους συμπατριώτες μου. Ενθουσιάστηκαν με τη μεταγραφή μου στη Γερμανία.

Το «Καραϊσκάκης» το αναπολείς;

Ναι! Ήταν εντυπωσιακό όταν ήταν γεμάτο. Μπορώ πραγματικά να σου πω ότι το «Καραϊσκάκης» είναι το πιο εκπληκτικό, το πιο συναρπαστικό γήπεδο στο οποίο έπαιξα! Φοβερή ατμόσφαιρα, φοβερός παλμός.

Από εκείνη την ομάδα, ποιος συμπαίκτης σου πιστεύεις ότι θα μπορούσε να κάνει μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό;

Ο Ίλια Ίβιτς! Ήμασταν μαζί στην επίθεση και, πραγματικά, όταν έπαιζα μαζί του μου άρεσε πολύ! Νομίζω ότι έπρεπε να κάνει μεγαλύτερη καριέρα όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό. Είχε εξαιρετική τεχνική, ήταν ένας σούπερ ποδοσφαιριστής. Θα μπορούσε να πάρει μόνος του ένα παιχνίδι. Ήταν από τους ποδοσφαιριστές που έκαναν τη διαφορά στον αγωνιστικό χώρο.

Με τι ασχολείσαι τώρα;

Εργάζομαι ως αναλυτής στην τηλεόραση Canal+. Σχολιάζω αγώνες του πολωνικού πρωταθλήματος. Είμαι επίσης ένας από τους ανιχνευτές ταλέντων για λογαριασμό της Λεχ Πόζναν και ασχολούμαι κυρίως με το πορτογαλικό πρωτάθλημα. Επιπλέον, είμαι αντιπρόεδρος του ποδοσφαιρικού συλλόγου στην περιοχή Βιελκοπόλσκα και υπεύθυνος για την εκπαίδευση παιδιών και νέων ποδοσφαιριστών. Εθελοντικά είμαι επίσης πρόεδρος σε ένα μικρό κλαμπ με πάνω από 50 χρόνια παράδοσης, που ονομάζεται TPS Βινόγκραντι Πόζναν. Έχω επίσης δίπλωμα προπονητή UEFA A’. Μέχρι στιγμής είμαι χαρούμενος που μπορώ να κάνω πολλά, διαφορετικά πράγματα, τα οποία μπορώ να τα συνδυάσω ελεύθερα. Δεν θέλω να τα παρατήσω για να δουλέψω μόνο ως προπονητής.

Αφού κάνεις αναλύσεις για τα παιχνίδια του πολωνικού πρωταθλήματος, θα ήθελα να σε ρωτήσω για τον εξτρέμ Πρζέμισλαβ Πλασέτα της Σλασκ Βρότσλαβ, τον οποίο ακούστηκε ότι κοιτάζει ο Ολυμπιακός.

Έτσι έχω ακούσει κι εγώ, εδώ στην Πολωνία. Φυσικά, μπορώ να σου πω λίγα λόγια για τον Πλασέτα. Είναι ένας εξαιρετικός εξτρέμ. Από τους καλύτερους στην Πολωνία. Είναι ένας γρήγορος παίκτης με ισχυρό σουτ και καλή σέντρα. Δουλεύει περισσότερο για όλη την ομάδα και νομίζω ότι θα έπρεπε να έχει περισσότερα γκολ αυτή τη σεζόν.