Bundesliga - Super League απέναντι στον κορονοϊό: Τα μεγέθη δεν είναι συγκρίσιμα

Αναρωτιούνται κάποιοι γιατί δεν μπορεί να γίνει και αλλού αυτό που αποφάσισαν οι μεγάλες γερμανικές ομάδες, με τη χορηγία ενός μεγάλου ποσού ώστε να ενισχύσουν συνολικά το επαγγελματικό τους πρωτάθλημα, σε επίπεδο πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Θα μπορούσε να γίνει σε κάποιο βαθμό φυσικά στην Αγγλία ή έστω στην Ισπανία, στην Ιταλία και στη Γαλλία, αλλά ακόμη και στο επίπεδο αντιμετώπισης του κορονοϊού οι διαφορές είναι μεγάλες σε οικονομικά μεγέθη και σε υποδομές ακόμη και με αυτές τις χώρες. Πολύ περισσότερο δεν μπορούν να γίνουν συγκρίσεις με την Ελλάδα και τη δυνατότητα των εδώ μεγάλων ομάδων να κάνουν το ίδιο.

Στη Γερμανία έχουν και εκεί φυσικά σοβαρότατο πρόβλημα με την πανδημία. Τα κρούσματα είναι πολλά, υπήρξε πριν από μερικές μέρες μια τρομακτική εκτίμηση ότι μπορεί να φτάσουν και σε μερικά εκατομμύρια τις επόμενες εβδομάδες. Ωστόσο μέχρι τώρα η κατάσταση είναι αυξανόμενη αλλά υπό έλεγχο. Οι νεκροί είναι περίπου 200, αριθμός επίσης μη συγκρίσιμος με τα θύματα σε άλλα μεγάλα κράτη. Και σίγουρα όχι τόσο μεγάλος σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της χώρας.

Δεν είναι τόσο ότι έχουν πολύ περισσότερα νοσοκομεία ή γιατρούς, αλλά ότι έχουν την οικονομική δυνατότητα σε επίπεδο κράτους και πολιτών να κάνουν διαρκώς ελέγχους και να προλαμβάνουν πολλές περιπτώσεις. Επίσης έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό νοσηλευτικού προσωπικού, κάτι πολύ σημαντικό για την αντιμετώπιση μαζικών κρουσμάτων στα νοσοκομεία.

Πριν από λίγες μέρες αποφασίστηκε ότι θα δοθεί το ποσό των 156 δισεκατομμυρίων ευρώ από το γερμανικό κράτος για την ενίσχυση της οικονομίας και όσων έχει πλήξει η αναγκαιότητα επιβολής αυστηρών μέτρων. Η στήριξη επιχειρήσεων και εργαζομένων αλλά και όλων των πολιτών θα γίνει με ιλιγγιώδες ποσό.

Δεν υποστηρίζει κανείς τους Γερμανούς, αντιθέτως ακούγονται πάρα πολλές φωνές από άλλα κράτη σχετικά με τη στάση τους στη γενικότερη αντιμετώπιση της πρωτοφανούς κατάστασης από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους άλλους διεθνείς φορείς. Απλώς συγκρίσεις προσπαθούμε να κάνουμε, οι οποίες δεν μπορούν να γίνουν, διότι οι διαφορές είναι δυσθεώρητες. Δίδονται αποζημιώσεις μισθών σε γονείς που δεν μπορούν να εργαστούν επειδή δεν μπορούν τα παιδιά τους να πάνε σε παιδικούς σταθμούς, πολλά χρήματα ενίσχυσης σε επιχειρήσεις μικρές ή μεγαλύτερες, ενώ εξετάστηκε και το ενδεχόμενο αγοράς από το κράτος μεγάλων εταιρειών που κινδυνεύουν από την κρίση.

Μεγάλες είναι και οι ζημιές ασφαλώς για την Μπάγερν, την Ντόρτμουντ, τη Λειψία, τη Λεβερκούζεν. Έχουν χάσει πολλά έσοδα από τηλεοπτικά και χορηγίες με τη διακοπή της δράσης. Αλλά έχουν τόσο μεγάλη οικονομική δυνατότητα που μπορούν όχι απλώς να αντεπεξέλθουν οι ίδιες, αλλά και να βοηθήσουν ολόκληρο το ποδόσφαιρο της χώρας τους να σταθεί στα πόδια του. Την ώρα που στην Αγγλία ή στην Ισπανία διαφωνούν ομάδες και παίκτες για τους μισθούς ή στην Ιταλία ουρλιάζουν ότι δεν θέλουν να σκέφτονται το ποδόσφαιρο με 600-700 νεκρούς κάθε μέρα.

Στην Ελλάδα το κράτος και ο κόσμος κάνει μεγάλη προσπάθεια και δέχεται διεθνείς επαίνους για αυτό. Το ποδόσφαιρο απλώς περιμένει. Και όσο μπορεί κρατά ζωντανή την ελπίδα και δίνει κουράγιο στους πιστούς του. Ελπίζοντας και το ίδιο ότι θα μπορέσει να βγει από αυτή τη μεγάλη κρίση με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Κάποιες μεγάλες ομάδες έχουν την αυτάρκεια ή τον τρόπο με τον οποίο κινήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια να αντέξουν. Κάποιες ή απλά κάποια; Οι απώλειες είναι μεγάλες και εδώ, αλλά δυστυχώς για τις περισσότερες εταιρείες τα έσοδα ήταν μόνον αυτά που τώρα χάνονται. Και τα αποθεματικά πενιχρά έως ανύπαρκτα. Να πάει ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός να σώσουν το ποδόσφαιρο θα ήταν ευχής έργο να μπορούσε να συμβεί. Αλλά έτσι όπως έχει λειτουργήσει ολόκληρο το σύστημα τα τελευταία χρόνια, συνολικά και συλλογικά, δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει. Με όποια καλή θέληση να υπάρχει σε όσους μπορούν και σε όσους απλά δεν μπορούν...