Νίκος Στυλιανέσης: «Πήδηξα μέσα στο γήπεδο της Λεωφόρου και πήρα τη φανέλα του Γεωργάτου»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Τον Νίκο Στυλιανέση τον είχα ξαναβγάλει στο αφιέρωμα που είχαμε κάνει για τον Ατίλιο, από τον οποίο πήρε τη σκυτάλη της διαδοχής. Ο Νίκος και στο τελευταίο ματς του Ολυμπιακού με τη Γουλβς ακουγόταν με την τρομπέτα του, ενώ το ματς ήταν κεκλεισμένων των θυρών, δεν λείπει ποτέ. Έχει ζήσει τρελά σκηνικά με τον Ολυμπιακό, κάμποσα μου είχε πει την προηγούμενη φορά, τώρα διαβάστε άλλα.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 20/3/2020

Ήσουν στη Λεωφόρο στο 1-4;

Πλάκα κάνεις, έτσι; Είχα πηδήξει μέσα στο γήπεδο και είχα πάρει τη φανέλα του Γεωργάτου! Στην αρχή μού έκανε τον δύσκολο, όμως τον γράπωσα και του είπα «ρε, δεν αξίζει αυτό το ιστορικό ματς να μου δώσεις τη φανέλα;». Με κοίταξε στα μάτια, έσκυψε, την έβγαλε και μου την έδωσε.

Την έχεις;

Ε, βέβαια. Δεν μπορούσα μετά από τέτοιο θρίαμβο να μην έχω κάτι να θυμάμαι από τη Λεωφόρο. Κινηματογραφικά μέσα στην τρελή χαρά μού πέρασε από το μυαλό ότι έπρεπε αυτή τη φανέλα να την πάρω. Ο Γεωργάτος είχε μαζέψει στο κέντρο του γηπέδου τους συμπαίκτες του μετά το τρίτο γκολ και έδειχναν το πίσω μέρος της φανέλας με το όνομά τους. Για να πικάρουν τον Λυμπερόπουλο για τη μαγκιά που είχε κάνει στο τέλος του ματς στο ΟΑΚΑ, όταν μας ισοφάρισε 1-1 με το βολ πλανέ. Και μας έδειχνε το όνομά του στη φανέλα.

Το ήξερε η ΘΥΡΑ 7 ότι ετοίμαζαν κάτι τέτοιο οι παίκτες του Ολυμπιακού;

Όχι, το είχαν έκπληξη με πρωτοστάτη τον Γεωργάτο.

Το σύνθημα που βγήκε τότε «Νικολάκη, ξαναέλα, ξαναέλα να μας δείξεις τη φανέλα» ποιος το είχε βγάλει;

Δεν θυμάμαι να σου πω την αλήθεια.

Έχεις πηδήξει μέσα στο γήπεδο και σε άλλα ιστορικά ματς.

Στο έκτο σερί πρωτάθλημα που πήραμε με το 4-3 επί της ΑΕΚ. Με πρωταγωνιστή τον Αλεξανδρή. Μπήκα μέσα, τον σήκωσα στους ώμους και τον γύριζα σε όλο το γήπεδο! Χρόνια μετά με ρωτούσε ο Αλεξανδρής πώς το είχα κάνει αυτό, πώς τον άντεχα στους ώμους μου να τον περιφέρω. Ήταν όμως τόση η χαρά, ήμουν και αθλητής βλέπεις. Και στην Πάτρα, σε άλλο κρίσιμο ματς για τον τίτλο, στο διπλό του Ολυμπιακού με δύο γκολ του Γιαννακόπουλου, είχα μπει μέσα και είχα σηκώσει στους ώμους μου τον Στέλιο.

Φωτογραφίες έχεις;

Ναι.

Εσύ έπαιξες ρόλο να έρθει ο Στέλιος στον Ολυμπιακό. Ο οποίος έβαλε τη σφραγίδα του στο έβδομο σερί με το 3-0 στη Ριζούπολη, έβαλε δύο γκολ.

Είναι χαρά μου να βοηθάω τον Ολυμπιακό όπου μπορώ, εκτός από αυτό που κάνω για τη ΘΥΡΑ 7. Τον Στέλιο Γιαννακόπουλο τον ήξερα από τα τοπικά πρωταθλήματα της Αθήνας. Εκείνος ήταν παιδί της Καισαριανής, εγώ στο Παγκράτι. Παίζαμε μπάλα. Έβλεπα την πρόοδό του, δούλευε πάρα πολύ σκληρά, έκανε πολλή έξτρα προπόνηση για να φτάσει ψηλά. Όταν πήγε στον Πανηλειακό νέο παιδί, τον παρακολουθούσα. Ήξερα ότι ήταν Παναθηναϊκός, διάβαζα ότι τον είχε κλείσει ο Βαρδινογιάννης, όμως φαινόταν ότι εξελισσόταν σε παικταρά και εμείς τότε προσπαθούσαμε να φτιάξουμε ομάδα.

Και τι έκανες;

Τον έπιασα και τον ρώτησα αν είχε πρόβλημα να έρθει στον Ολυμπιακό και αν είχε ήδη υπογράψει με τον Βαρδινογιάννη. Μου είπε ότι δεν είχε υπογράψει στον Παναθηναϊκό και ότι ποιος παίκτης δεν θέλει να έρθει να αγωνιστεί για τον Ολυμπιακό. Τα είπα αυτά στη διοίκηση του Ολυμπιακού. Και έτσι ο Λούβαρης τον πήρε τηλέφωνο και έγιναν όσα σου είπε ο Γιαννακόπουλος σε συνέντευξή του με Τζόρτζεβιτς, Βαρδινογιάννη, Τροχανά, Λούβαρη και πρόεδρο Πανηλειακού.

Η ιστορία του Ολυμπιακού είναι συναρπαστική. Στο τελευταίο ματς του Ολυμπιακού με τη Γουλβς έπαιζες την τρομπέτα σε άδειο γήπεδο. Θυμάσαι τέτοιο σκηνικό άλλη φορά;

Έχει ξαναγίνει κάποιες φορές. Η πρώτη φορά ήταν σε ένα ματς με άδειο Χαριλάου στη Θεσσαλονίκη, όταν νικήσαμε 1-5 και πήραμε το πρωτάθλημα. Ήμασταν μόνο 35 Ολυμπιακοί στο πέταλο μαζί με τους επισήμους. Έξω από το γήπεδο κοντέψαμε να σκοτωθούμε, περάσαμε μεγάλη περιπέτεια, αλλά να μην τα λέμε αυτά...

Ποιος ήταν ο αγαπημένος σου παίκτης από το 1-4 της Λεωφόρου;

Ο Τζιοβάνι και ο Γεωργάτος. Τον Γρηγόρη τον θεωρώ ως τον καλύτερο αριστερό μπακ του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ήταν από τις καψούρες μου. Είναι και φιλαράκι, τρελοκομείο, έχει μια ωραία τρέλα που μου αρέσει. Να σου πω μια ιστορία με τον Γεωργάτο;

Πες μου, ιστορίες θέλω.

Όταν ήταν στην Ίντερ και ήταν στις δόξες του, είχε έρθει στα μπουζούκια στην Ελλάδα, στο «Ρομέο». Τραγουδούσε ο Τσαλίκης. Μπαίνω μέσα στο μαγαζί μαζί με τον Τσουκαλά και από τη χαρά του που μας είδε ο Γρηγόρης αναποδογύρισε το τραπέζι μπροστά στην πίστα!

Να πούμε ότι εκείνο το 1-4 ήταν αναπάντεχο, δεν το περίμενε κανείς.

Ε, βέβαια. Ήταν δυνατός ο Παναθηναϊκός τότε, είχε έρθει 1-1 το πρώτο ματς, πήγαμε στη Λεωφόρο «κουμπωμένοι». Δεν θα έπαιζε και ο Τζόρτζεβιτς, ήταν απώλεια.

Πολλοί πήγατε όμως.

Ήμασταν πάνω από 5.000! Ήταν η μεγαλύτερη παρουσία Ολυμπιακών εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Είχαμε όλο το πέταλο και τη μία εξέδρα πλάι. Βάζει το γρήγορο γκολ ο Αλεξανδρής ύστερα από ασίστ του Λουτσιάνο, βάζει και το δεύτερο γκολ με φωτοβολίδα από φάουλ ο Λουτσιάνο και άρχισε το πάρτι...

Ο Παναθηναϊκός έχει πέσει στα μάτια σου τα τελευταία χρόνια ή παραμένει ο «αιώνιος» αντίπαλος;

Όχι, δεν έχει πέσει στα μάτια μου. Με αυτόν μεγαλώσαμε ως αντίπαλοι. Δεν υπήρχε ΠΑΟΚ και αρχ...

Πες μου ιστορίες που έχεις ζήσει από Λεωφόρο.

Στη Λεωφόρο πήγαινα με τα πόδια από το Παγκράτι! Έκρυβα το κασκόλ και πήγαινα προς το γήπεδο όπου ενωνόμουν με την πορεία των Ολυμπιακών.

Το γράφω το «έκρυβα το κασκόλ»;

Να το γράψεις, αλήθεια είναι. Πιτσιρικάς ήμουν. Ντέρμπι ήταν. Εχθρικό γήπεδο. Πάντα κάναμε όμως εντυπωσιακές παρουσίες στη Λεωφόρο. Περιμέναμε πώς και πώς αυτό το ματς και έπεφτε ξύλο ποιος θα πρωτοπάρει εισιτήριο. Τα εξαντλούσαμε τα εισιτήρια μέχρι το τελευταίο.

Το 1-4 του 2001 ήταν η πρώτη φορά που έριξε τέσσερα γκολ ο Ολυμπιακός στον Παναθηναϊκό μετά τα τέσσερα γκολ που του είχε βάλει πάλι στο Κύπελλο το 1983 στο Καραϊσκάκη.

Με το χατ τρικ του Αναστόπουλου στην παράταση. Μέσα ήμουν και σε εκείνο το ματς! Μικρό παιδί, 13 χρονών. Θυμάμαι τον Βασίλη Κωνσταντίνου, τον τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού, να μην κάθεται στο τέρμα. Θυμάμαι ότι πριν από τον θρίαμβο είχαμε καρδιοχτυπήσει, γιατί έχασε στο 1-0 δύο μεγάλες ευκαιρίες ο Μαυρίδης του Παναθηναϊκού. Αν είχε βάλει ένα γκολ, δεν θα πήγαινε ποτέ το ματς στην παράταση και δεν θα εξελισσόταν το 1-0 σε 4-0.

Ποιος ήταν ο αγαπημένος σου παίκτης τότε;

Ο Αναστόπουλος.

Πότε πρωτοπήγες εσύ στη Λεωφόρο;

Εκείνη τη χρονιά! Δεκατριών χρονών στον χώρο των ορθίων! Έβγαινε η μπάλα πλάγιο και ερχόταν ο παίκτης να τη μαζέψει μπροστά στα πόδια μας.

Για τον Λεμονή και το 1-4 στη Λεωφόρο δεν είπαμε. Ήρθε στα μέσα της σεζόν και μεταμόρφωσε τον Ολυμπιακό, διπλό στην Τούμπα, 6 γκολ στην ΑΕΚ, 1-4 στη Λεωφόρο.

Μεγάλη τότε η βοήθεια του Λεμονή, άλλαξε την ψυχολογία στην ομάδα. Τον αγαπάμε τον Τάκη.