Δεν είναι… ντροπή, είναι δείγμα

Ο Βλαχοδήμος παραμένει το αγαπημένο παιδί των φίλων της Μπενφίκα στην Πορτογαλία, ο Τσιμίκας συνεχίζει να είναι μέλος της Λίβερπουλ του Κλοπ, ο Μαυροπάνος που παίζει στη Γερμανία έχει προκαλέσει εντύπωση σε ομάδες όπως η Γιουβέντους. Ο Χατζηδιάκος, επίσης, μπορεί να φύγει από την Ολλανδία για μεγαλύτερο πρωτάθλημα. Δεν είναι, όμως, μόνο οι αμυντικοί που κατά παράδοση έκαναν πιο εύκολα διεθνή καριέρα.

Ο Μπακασέτας θα μπορούσε άνετα να είναι ποδοσφαιριστής ομάδας στην Ιταλία (που υπάρχει όντως ενδιαφέρον), εάν η Τραμπζονσπόρ αποφασίσει να τον παραχωρήσει. Ο Παυλίδης έχει απασχολήσει ομάδα όπως η Λανς που είναι στα πάνω της στο γαλλικό πρωτάθλημα, ο Δουβίκας έχει στραμμένα τα φώτα πάνω του από διάφορες σημαντικές ομάδες στην Ευρώπη, ο Γιακουμάκης και ο Φούντας διακρίνονται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού σε ένα πρωτάθλημα με διαφορετική πλέον λάμψη μετά την παρουσία εκεί του Λιονέλ Μέσι.

Και είναι κι άλλοι, ακόμη νεότεροι. Παρόλο που η Εθνική Νέων κατέρρευσε στο τελικό τουρνουά της Μάλτας με διαδοχικές πεντάρες, υπάρχουν και εκεί νέα παιδιά που πολύ σύντομα θα βρεθούν στο επίκεντρο ξένων συλλόγων και του επισταμένου σκάουτ που κάνουν σε πρωταθλήματα σαν το ελληνικό. Δεν είναι μόνο ο Τζίμας του ΠΑΟΚ, είναι κι άλλοι.

Καλώς ή κακώς, αυτό θα συνεχίσει να συμβαίνει. Καλώς για τα παιδιά που έχουν τη δυνατότητα να κάνουν καριέρες σε λίγκες με ξεχωριστή αίγλη, ανάμεσα σε ποδοσφαιριστές μεγάλης αξίας και υπό τη δημοσιότητα που ποτέ δεν θα μπορέσουν να έχουν στη Σούπερ Λιγκ.

Έγινε λόγος τις τελευταίες ημέρες για την επιθυμία του Ίνγκασον να αποχωρήσει από τον ΠΑΟΚ όπου ήταν κάτι περίπου σαν βασιλιάς για να πάει να παίξει στη Δανία. Και μας ξίνισε. Μα αφήνει τον ΠΑΟΚ για να πάει στη Μίντιλαντ; Ναι, γιατί όχι; Δεν είναι πια το ελληνικό πρωτάθλημα μια δεξαμενή που δελεάζει καλούς ποδοσφαιριστές. Μην κοιτάτε τις μεγάλες ομάδες που μπορούν έστω και ασθμαίνοντας να κάνουν τέτοιου είδους κινήσεις. Με δυσκολία και με πανηγυρισμούς που δεν θα υπήρχαν τα προηγούμενα χρόνια. Θα ήταν σαφώς μια καλή μεταγραφή ο Βιλένα π.χ. που πήρε ο Παναθηναϊκός, αλλά δεν θα παρουσιαζόταν ως ένα μεταγραφικό θαύμα να καταφέρει ελληνική ομάδα να αποκτήσει έναν Ολλανδό μέσο με συνεπή πορεία, αλλά όχι και τέτοια που να τη λες εντυπωσιακή.

Στον ΠΑΟΚ φοβούνται τις αντιδράσεις μήπως φύγει για την Πρέμιερ Λιγκ ο Κοτάρσκι. Μα γιατί να μη θέλει να πάει από την ελληνική λίγκα ένας παίκτης στην κορυφαία του κόσμου; Μπορεί να κατηγορήσει κανείς για αυτό τον Κροάτη παίκτη; Μπορεί να απορήσει κάποιος επειδή πολλοί Έλληνες παίκτες βρίσκουν «Ιθάκη» σε πρωταθλήματα που κάποτε εμείς τα θεωρούσαμε υποδεέστερα και τα υποτιμούσαμε;

Ποδοσφαιριστές σαν τον Σιώπη και τον Γούτα έκαναν σπουδαία πορεία στο τουρκικό πρωτάθλημα, ο ικανός στόπερ μάλιστα πήρε μεταγραφή για την Κάρντιφ. Στην Ελλάδα τον αξιοποίησε κανείς;

Στην Πολωνία η πρωταθλήτρια Ράκοβ έχει γίνει ελληνική παροικία. Πήρε το πρωτάθλημα με βασικούς τον Σβάρνα και τον Παπανικολάου που στην Ελλάδα δεν τους «βλέπουν». Και τώρα απέκτησε τον Τσιφτσή, αναπληρωματικό γκολκίπερ του Αστέρα Τρίπολης. Ο δε Κούτρης κάνει ωραία παιχνίδια στην Πόγκον, φεύγοντας από τον Ολυμπιακό. Κι άλλα παραδείγματα υπάρχουν, πάμπολλα. Έτσι είναι, ας το συνειδητοποιήσουμε…