Χρόνο για τους μικρούς και για τους... μεγάλους

Στην Τρίπολη ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να κριθεί συνολικά, έχοντας τόσα νέα πρόσωπα και το μυαλό αλλού. Κυρίως στον τελικό του Κυπέλλου (είδαμε πώς αγρίεψε ο Παπασταθόπουλος με τον Μπαράλες, εκεί που χτύπησε στον ώμο και τρόμαξε μην έχει πάλι τα ίδια), αλλά και στα όσα συμβαίνουν στην Premier League. Που είναι ευχάριστα με τη νίκη της Τσέλσι και τις απώλειες των Λέστερ, Γουέστ Χαμ, Τότεναμ.

Η ικανοποίηση είναι μεγάλη για τον Καλογερόπουλο, τον Σουρλή, τον Τζολάκη, τον Καραργύρη. Για το μέλλον. Όπως και για τα αποτελέσματα στην Αγγλία, ενόψει των μεγαλύτερων διακοπών και της καλύτερης προετοιμασίας, με ένα προκριματικό γύρο λιγότερο στο επόμενο Champions League. Αλλά κι αυτό είναι για το μέλλον.

Ο τελικός του Κυπέλλου είναι το... παρόν. Φυσικά θα προηγηθεί η μεγάλη γιορτή για την κατάκτηση του πρωταθλήματος (με τη διαφορά να πέφτει στους...20 πόντους), αλλά το απόγευμα της ερχόμενης Τετάρτης (12/5) με τον ΠΑΟΚ όπως και στην αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό (16/5), θα χρειαστεί ο Ολυμπιακός να πάρει ρυθμό. Και να βρεθούν παίκτες βασικοί σε καλύτερη αγωνιστική κατάσταση από αυτή που έδειξαν (όσο έπαιξαν) στο Χαριλάου και στην Τρίπολη, στις ισοπαλίες με Άρη και Αστέρα. Να είναι αυτά τα ματς και πρόβες τελικού. Για να παίξουν οι πιο φορμαρισμένοι στον τελικό.

Η νίκη θα μπορούσε να είχε έρθει και στο ματς με τον Αστέρα, με τις ευκαιρίες του πρώτου ημιχρόνου. Στην επανάληψη, με αρκετούς πρωτοκλασάτους στην ομάδα, δεν ήταν καλή η εικόνα. Το κέντρο είχε το μεγάλο πρόβλημα. Και το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός από το 49' μέχρι το τέλος δεν έκανε φάση, αποτελεί δείγμα για προβληματισμό. Διότι κάτι τέτοιο είναι σπάνιο έως πρωτοφανές. Μπορεί να φταίει και ο αέρας, μπορεί να φταίνε διάφορα, αλλά από δω και πέρα μόνο το νταμπλ πρέπει να είναι στο μυαλό όλων. Στην πράξη. Και με δουλειά αυτό το τελευταίο κομμάτι μιας τρομερά δύσκολης διετίας να τελειώσει έτσι όπως ακριβώς πρέπει να τελειώσει. Λίγο έμεινε. Κι ο Πέδρο ξέρει...